De gelijkeni en met Nintendo’s legendarische racer zijn groot. Ook in Fast RMX scheur je in futuristische schepen met zinderende snelheden over buitenaards ogende circuits. Alsof je standaard nog niet snel genoeg gaat, is het ook nog eens mogelijk om op momenten extreem te boosten – voor als je nog niet door de geluidsbarrière knalde. Verder doet Fast RMX niet mee aan de trend om te racen in een open wereld die altijd met het wereldwijde web verbonden is, maar is dit gewoon ouderwets met zijn tienen op een (zo goed als) gesloten circuit rondjes vliegen. Kortom: een kla ieke game die juist door zijn authenticiteit weer verfri end is.
Kleurrijke twist
Maar door Fast RMX simpelweg af te doen als een ordinaire F-Zero-kloon, doen we de game echt tekort. Fast RMX heeft namelijk een leuke tactische twist. Boostvlakken hebben verschillende kleuren – oranje en blauw – en je moet je schip op de juiste kleur instellen wil je profijt hebben van het boostvlak. Heeft je schip de verkeerde kleur, dan vertraagt de strook je alleen maar of word je niet gelanceerd bij een schans en stort je schip daardoor jammerlijk van de baan. Het klinkt als een noviteit, maar in de praktijk maakt het Fast RMX nét een tikkeltje tactischer dan op het eerste gezicht het geval lijkt. Door slimme positionering van de vlakken is het zaak snel, soms haast ritmisch af te wi elen of juist bewust een strook over te slaan, zodat je gelijk goed staat ingesteld voor de volgende boost. Vooral in de multiplayerstand maken dit soort keuzes net het verschil.
Het is daarom vooral leuk om de game lokaal met maximaal vier spelers te spelen. Tegenwoordig zijn racegames met een splitscreen multiplayerstand niet meer zo dik gezaaid, dus ook wat dat betreft is Fast RMX verfri end ouderwets. En juist omdat Fast RMX zo’n agre ieve, snelle racegame is waarin elke stuurbeweging of boost het verschil kan maken, is het tof om direct de reactie van je tegenstanders te peilen. Vooral als je doorhebt hoe je elkaar van de baan kan stoten wordt het leuk – of juist niet natuurlijk, dat is een kwestie van perspectief. Online is het toch allemaal wat anoniemer en bovendien blijkt de verbindingskwaliteit erg wi elvallig, waardoor wij al snel terugvielen op de lokale mogelijkheden. Overigens is in je eentje spelen zo mogelijk nog uitdagender door de onvergefelijke computergestuurde tegenstanders die zelfs op de laagste moeilijkheidsgraad aldoor net een tikkie sneller lijken te gaan. Hebben we al gezegd dat Fast RMX echt een ouderwetse game is, in de positieve zin van het woord?
Hardlopers zijn doodlopers
De grootste uitdaging zit ‘m echter niet in sneller gaan dan de tegenstander, maar in het heelhuids op de baan blijven. Niet alleen ontbreken op bepaalde stukken van de baan vangrails – dat is gesneden koek voor iedereen die F-Zero, WipEout of zelfs Mario Kart heeft gespeeld – maar vrijwel ieder circuit heeft ook weer een andere unieke twist. Soms krijgt de wind vat op je schip, belemmeren regen of zandstormen het zicht of zijn de banen dusdanig gekronkeld dat je geen moment weet wat boven of onder is. Overigens is ook bij het design van sommige circuits de invloed van F-Zero onmiskenbaar. Zo zijn er circuits die bijna volledig cilindervormig zijn, vergelijkbaar met Big Blue en Fire Field uit de F-Zero-reeks. Vrijwel elk circuit is door de grote variatie een onvoorspelbare uitdaging.
Geen wonder dus dat er naast de traditionele Championship-modus ook een Hero-modus in waarin juist dat overleven wordt uitgebuit. In plaats van drie races achter elkaar race je in de Hero-modus slechts één race. Je moet echter niet alleen als eerste over de finish komen, je mag ook nog eens niet ontploffen – en dat terwijl je energie en boost dit keer aan elkaar gekoppeld zijn. Gebruik je al je boost, dan is één krasje in de lak van je bolide al einde oefening. Maar bewaar je alles om klappen op te vangen, dan zul je dankzij de gehaaide tegenstander weer niet snel winnen. De Hero-modus is hardcore tot op het bot, zeker in geval van de ingewikkeldere circuits met sprongen en bewegende elementen, en het mag gerust een hele prestatie worden genoemd als je hier overal een vinkje weet te verdienen.
Mist karakter
Fast RMX vervult dus op vrijwel ieder vlak de behoefte aan een nieuwe F-Zero, maar mist nét dat beetje afwerking, net die charme van Nintendo’s eigen racegame. Het mist de persoonlijkheid die games als F-Zero en PlayStation-tegenhanger WipEout wel hebben. Schepen en circuits hebben nogal generieke namen, maar ook grafisch is de game een tikkeltje flets, zonder een uitgesproken unieke stijl. Het zit ‘m dus echt in de kleine details, maar het belet Fast RMX om het imago van een kloon definitief van zich af te schudden. Fast RMX blijft dus een beetje voelen als een kloon, maar wel een kloon van de bovenste plank.
Fast RMX is nu verkrijgbaar voor Nintendo Switch.