Farpoint gebruikt een hoop van dit soort kleine trucjes om jou het gevoel te geven dat je echt in deze wereld bent. Het is een erg geloofwaardig ruimte-avontuur met prachtige vergezichten, donkere grotten die voor spannende momenten zorgen en cutscenes waarin je vrij rond kunt kijken. Je mond valt open als je uitkijkt over de rotsachtige vlaktes van deze onbekende planeet en je kijkt je ogen uit als je in dat dorre landschap toch planten tegenkomt. En je schrikt je rot als je ineens oog in ogen staat met een gigantische spin.
Waarom nou spinnen?
Die spinnen, daar moeten we het even over hebben. Deze game is niet gemaakt voor mensen met een spinnenfobie. Een groot deel van de game zijn zij je enige tegenstander, en ze zijn niet bepaald vriendelijk. De enorme wezens proberen je gezicht van je nek te trekken of schieten enorme ballen giftig spul op je af. Maar eigenlijk zijn de kleine spinnetjes het engst. Zij komen plotseling uit het zand tevoorschijn en lanceren zichzelf op je gezicht af. Je kunt het je wel voorstellen, in virtual reality is dat geen prettig gezicht.
Gelukkig heb je je trouwe wapen om al die achtpotigen in hun gezicht te schieten. Dat voelt ook echt als jouw wapen, dankzij de nieuwe Aim Controller. Het is dit keer eens geen nutteloos stuk plastic waar je Move-controllers in moet stoppen, maar een echte controller met alle knoppen die een Dualshock ook heeft. Hij ligt prettig in de hand en de belangrijkste knoppen heb je altijd binnen handbereik.
Zwetende handen
En het voegt zeker wat toe: de intense vuurgevechten worden een stuk intenser als je met zwetende handen je pistool vastklemt. Als jij je handen beweegt, beweegt het virtuele geweer op dezelfde manier, en dat geeft je veel meer het gevoel dat jij het bent die de trekker overhaalt. Til je je wapen iets op, dan kun je door het vizier kijken en beter mikken op vijanden in de verte. Farpoint is ook te spelen met een DualShock-controller, maar dat geeft toch minder voldoening. Alleen al de manier waarop je van wapen wi elt: je voelt je toch meer een bad-a als je je controller over je schouder moet tillen om zo je shotgun van achter je rug vandaan te halen. Het klinkt mi chien als een domme gimmick, maar het voelt wel echt lekker.
Sowieso voelt de besturing erg goed aan. Dit is een shooter waarin je volledig vrij bent om te bewegen zoals je wilt. Geen teleportatiebesturing, geen kleine stapjes per keer, maar gewoon lopen met de thumbstick. En daar werden we over het algemeen niet mi elijk van, afgezien van dat enkele vuurgevecht waarin we wel erg veel heen en weer moesten sprinten. Je krijgt veel opties om de besturing af te stemmen zoals jij dat prettig vindt. Het beste werkt het om alleen rond te kijken met je hoofd, en de rechter stick alleen te gebruiken als je echt helemaal de verkeerde kant op kijkt.
De standaard ruimtewetenschappers
De game is een geweldig voorbeeld van hoe vr iets toe kan voegen aan een ervaring. Het is alleen jammer dat de rest van die ervaring nogal generiek is. Het verhaal is het soort pulp dat we al veel vaker (en beter) gezien hebben in ontelbare sci fi-films. Twee wetenschappers zijn op zoek naar een nieuwe energiebron en worden tijdens hun onderzoek naar een gevaarlijke planeet geteleporteerd. Jij volgt in hun voetstappen om uit te vinden wat er met ze is gebeurd. Af en toe kom je een hologram in de wereld tegen die je kunt scannen om meer van het verhaal te zien. De cutscenes laten je meekijken vanuit het oogpunt van de onderzoekers en proberen wat meer achtergrondverhaal te geven. Het blijft allemaal echter steken in de middenmoot.
Ook het leveldesign is weinig inspirerend. Je loopt het grootste deel van de game rechtdoor in gangetjes, schiet daar wat vijanden dood, en loopt weer verder rechtdoor. Het is ongelooflijk lineair, met af een toe een grotere ruimte waar je een wat intenser vuurgevecht kunt verwachten. De game is zo voorspelbaar als een klok. Ook de variatie aan vijanden is karig, en tegen de tijd dat je eens tegen iets anders dan spinnen aanloopt, is het eigenlijk al te laat. Bovendien is het wapentuig waarmee je die vijanden mag bestoken de standaard riedel die je overal ziet: a ault rifle, shotgun, sniper, nou ja, noem maar op.
Niet te lang
Wat dat betreft is het fijn dat Farpoint niet langer duurt dan nodig is. Met een singleplayer van vijf à zes uur is hij precies lang genoeg om niet vervelend te worden. Aan het eind heb je mi chien niet een bevredigend verhaal beleefd, maar wel heerlijke actie waarvan je nog transpireert. Daarna zijn er nog een aantal uitdagingen om je bezig te houden, zodat je je dure pakket niet gelijk weer aan de kant hoeft te zetten. Er zijn een aantal challenges waarin je vooral in beweging moet blijven om je combo hoog te houden en een hoge score neer te zetten. En er zijn een aantal mi ies die je coöperatief kunt ondernemen. Dan moet je waarschijnlijk wel zelf een vriend met een PSVR hebben, want veel spelers kom je niet tegen op de servers.
Uiteindelijk is Farpoint precies wat je op dit moment wil voor je PSVR. Een heftige shooter die aanvoelt als een volwaardige game en je een aardige tijd op het puntje van je stoel houdt. Bovendien is het de perfecte game om vrienden te laten zien wat de toekomst van vr in petto kan hebben. Check alleen wel even of ze geen spinnenfobie hebben. Brrrr.
Farpoint is nu verkrijgbaar voor de PSVR (zonder de headset kan de game niet gespeeld worden). Deze game is getest op een PlayStation 4 Pro, met en zonder een Aim Controller.