'Helaas' worden consolegames vaak afgestemd op het consolepubliek, en zo ook bij deze game. Fallout: BOS verhoudt zich tot Fallout als Baldur's Gate: Dark Alliance tot Baldur's Gate. Hack & slash gameplay dus, met een vleugje RPG, maar niet veel. Niet geheel ontoevallig komen Dark Alliance en Fallout: BOS beide van de stal van Interplay, en gebruiken ze dezelfde engine.
Maar om bij het begin te beginnen. De wereld van Fallout is door een kernoorlog veranderd in een postapocalyptisch landschap. Een keer geen elfjes en orcs dus, wat erg welkom is als je niet zo van al die fantasy-RPG's houdt. Sommige mensen en dieren weten ondanks alle straling te overleven, met allerlei mutaties als gevolg. Andere mensen leven in schuilkelders en komen pas na tientallen jaren weer boven de grond om opnieuw de wereld te bevolken.
Jij speelt de vrouwelijke Nadia, de gespierde Cyrus of een mutant genaamd Cain, en je bent op zoek naar je maatjes van de Brotherhood of Steel. Welk character je kiest maakt vrij weinig uit, aangezien ze vrijwel identiek zijn. Het RPG element in het spel beperkt zich slechts tot enkele vaardigheden die verbeterd kunnen worden als je in level stijgt, zoals combat skill, armor, health, etc. Afgezien daarvan komt het vooral neer op rechtdoorzee hack & slash actie. Je hebt diverse melee wapens en vuurwapens tot je beschikking, zoals honkbalknuppels en afgezaagde shotguns. Deze wapens staan wat dichter bij huis dan de zwaardjes en magic in de meeste hack & slash games, wat sommige mensen wellicht wat meer trekt.
Het eerste wat opvalt als je de game speelt, is dat de camera erg hoog, en recht boven je hangt, een beetje zoals de eerste Grand Theft Auto. Hierdoor heb je mi chien wat meer overzicht, maar het wordt er niet mooier van. Al moet gezegd worden dat ook van dichtbij het eigenlijk het aanzien niet waard is, want de engine stamt uit 2001 en dat is intu en goed te merken. De lichteffecten zijn hier en daar nog wel oké, maar de textures zijn erg onscherp en de models erg ongedetailleerd. Grafisch maakt het dus nogal een gedateerde indruk.
Als je een beetje rondloopt in het dorpje waar je begint merk je al gauw dat er van de vrijheid uit de vroegere Fallout games weinig over is gebleven. En F:BOS is niet alleen vreselijk lineair, de mi ie's zijn ook nog eens geestdodend saai. Ga naar plek X en roei daar alles en iedereen uit. Optioneel: neem voorwerp Y weer mee terug. Hier en daar kom je puzzeltjes tegen en er zit zelfs heuse platform actie in, maar het is voornamelijk vijanden hakken. Iets anders had ik ook niet verwacht van een hack & slash game, maar als het begeleidende verhaal zo matig is als in deze game begin je je af te vragen waar je het allemaal ook alweer voor doet.
Het hakken zelf is gelukkig het minst slechte element in deze game, al wordt het na een tijdje erg repetitief. Vooral het beperkte aantal strijdkreten bij de melee combat is erg irritant. Voor het doodhakken van vijanden krijg je experience en door de levels heen vind je armor en nieuwe wapens. Hiermee word je sterker, maar de vijanden worden ook steeds sterker, dus uiteindelijk schiet je er niks mee op. Het spel wordt in de latere levels steeds moeilijker gemaakt doordat men minder stimpacks (healthpacks) en ammo door de levels heeft verspreid. Dit maakt het er niet leuker, maar wel frustrerender op. Is je ammo op, dan ben je aangewezen op de oersaaie melee combat. Je kunt weinig anders doen dan button-bashen, en dit doe je dan ook bijna het hele spel lang. Ben je bijna dood dan gebruik je een stimpack en hak je weer verder. Herhaal dit zo'n 100 keer en je krijgt een aardig idee van de gevechten in F:BOS.
Naar eigen zeggen heeft Interplay enkele metalbands als Slipknot en Skinlab weten te strikken voor de muziek in het spel, maar daar hoor je bar weinig van. Eindbazen worden inderdaad vergezeld van dreunende metal, maar in de rest van het spel heerst doodse stilte. F:BOS bevat net als de Fallout games heel wat scheldpartijen, wat vrij uniek is voor een game. In de dialogen in F:BOS lijken de 'fuck's' en 'shit's' echter nooit zo op hun plaats, waardoor het nogal geforceerd overkomt.
Terwijl Dark Alliance nog een redelijk goede consolevariant op Baldur's Gate is, kan datzelfde helaas niet gezegd worden voor Brotherhood of Steel. De game biedt ongeveer 10 uur speeltijd, maar waarschijnlijk ben je het ruim daarvoor al zat door de repetitieve gameplay. Daar kan ook de coöperatieve mode niets aan veranderen. Het is te hopen dat Interplay weer bij zinnen komt en van Fallout 3 een meesterwerkje gaat maken, want met games als deze komen ze niet uit de financiële problemen.
Gameplay: 4.5Graphics: 6.0Geluid: 5.5Totaal: 5.0