Het bordspel dat centraal staat in Monkey Mania is vrij eenvoudig en wordt, net als de minigames, bestuurd met behulp van de EyeToy Camera. Er komen hierbij diverse knoppen en menu's op de hoek kijken, wat alvast een hoop gezwaai betekent. Het speelbord is verdeeld in een aantal gekleurde hokjes, die elk voor een ander soort actie staan. Voor je beurt dien je aan een soort Rad van Fortuin te draaien, waarna jouw aap het gedraaide aantal stappen zal zetten. Meestal kun je enkel recht voor uit, maar op bepaalde punten kun je een afwijkende richting in slaan.
Doel is als eerste bij het eindpunt te komen met zoveel mogelijk bananen. Bananen krijg je door op bepaalde hokjes te staan, of door ze te stelen van tegenstanders. Dit laatste doe je weer door aanvallen te kopen in winkeltjes, tegen betaling van bananen overigens. Deze winkeltjes zijn ook gekoppeld aan een bepaalde kleur op het speelveld. Heel zinvol zijn de aanvallen niet, omdat ze vaak maar net iets meer opleveren, dan dat ze aanvankelijk kostten. Een andere manier om bananen bij je tegenstanders af te troggelen, is door het winnen van een minigame.
En bij deze minigames komt het grote euvel van Monkey Mania om de hoek kijken. Het spel is ontwikkeld met een enorme knoppenmentaliteit. De makers hebben de kracht van de EyeToy absoluut niet goed weten te benutten. Bij de meeste minigames zijn er bepaalde gebieden waarbinnen je moet zwaaien, om bepaalde acties te bewerkstelligen. Je echte bewegingen hebben meestal niets te maken met wat er zich in het spel afspeelt. Zo is er een hordeloopspel, waarbij je over de ene knop moet zwaaien om te rennen, en over de andere om te springen. De EyeToy is hierdoor niets meer dan een omslachtige controller, van echte interactie tu en speler en spel is meestal geen sprake.
Andere minigames, die iets minder aan de knoppenmentaliteit lijden, zijn dan weer onspeelbaar omdat de respons van het spel veel te langzaam is. Zo moet je in een bepaald spelletje een sneeuwbal over een dunne rand rollen. Hierbij dien je links van de sneeuwbal te duwen om hem naar rechts te laten gaan, en rechts te duwen om hem naar links te laten gaan. Helaas is de uitvoering hiervan alles behalve analoog. Duw je een bepaalde tijd links, dan draait de sneeuwbal direct een bepaald aantal graden. Enorm onwennig en erg irritant. Hetzelfde euvel doemt ook op in een minigame waarin je met een auto een parcours af moet leggen.
Een ander probleem van de minigames is dat ze, stuk voor stuk, enorm kort zijn. Meestal dien je een bepaalde handeling twee of drie keer uit te voeren, voordat het feest voorbij is. Soms krijg je twintig seconde de tijd, in een zeldzaam geval mi chien dertig. Voordat je echt de feeling van een bepaald spelletje weer te pakken hebt, is het allemaal al weer voorbij. De lengte is mi chien zo gehouden om de voortgang van het feest niet te veel te belemmeren, maar met EyeToy Monkey Mania valt er sowieso niet veel te vieren. Het is een van de slechtste EyeToy titels tot op heden. Kijk beter uit naar EyeToy Antigrav, een spel dat wel echt wat nieuws lijkt te gaan doen met de technologie, of houd je nog even zoet met EyeToy: Play 2 tot er echt een waardige opvolger komt.
Gameplay: 4,5Graphics: 6,0Geluid: 6,0Totaal: 5,1