Extinction ontpopt zich namelijk al vrij snel als een akelig repetitieve game, wat grotendeels te wijten is aan de onveranderlijke structuur van mi ies. In de grofweg vijf uur durende campagne komt het jammer genoeg vrijwel nooit verder dan het tijdelijk verdedigen van een willekeurig gegenereerde stad, het redden van burgers of een willekeurige hoeveelheid vijanden een kopje kleiner maken. Ook overige modi kunnen er niet voor zorgen dat Extinction de middelmaat ontstijgt.
Extreem snel en wendbaar
In Extinction kruipen we in de huid van Avil, een van de laatste Sentinels. Een krijger die volgens eeuwenoude traditie werd getraind om de mensheid tegen het kwaad te beschermen. Na een onbenoemd aantal jaar staat de mensheid weer oog in oog met de mythische Ravenii. Deze kolo ale trollen hebben in een ver verleden al tegen de mensheid gestreden, maar werden ogenschijnlijk verslagen waarna de Ravenii zich terugtrokken. Sterker dan ooit zijn ze samen met hun handlangers, zogeheten jackals, wedergekeerd om het bestaan van de mensheid eens en voor altijd teniet te doen. Aan Avil de taak om daar een stokje voor te steken.
Wat meteen opvalt wanneer we het heldhaftige hoofdpersonage besturen is dat hij extreem snel en wendbaar is. Zo kan hij met het grootste gemak torens beklimmen, langs muren rennen, dubbele sprongen maken en zichzelf de lucht in katapulteren met een speciale touw. Het is dus mogelijk om een level binnen de kortste keren volledig te verkennen. Dat is erg handig aangezien burgers in nood, verspreid over het level, staan te wachten op hun redder.
Jackals spawnen doorgaans in de buurt van burgers en maken het redden van deze mensen uitdagender. Vooral wanneer het verhaal zich vordert worden sterkere soorten jackals geïntroduceerd die er nog een schepje bovenop doen. Gelukkig is Avil uitgerust met vaardigheden en een machtig zwaard om snel korte metten te maken met deze monsters. Het gevecht ysteem is erg simpel en kent weinig diepgang, maar steekt verder prima in elkaar. Om aan te vallen hoef je maar een knop constant in te drukken en op het juiste moment duiken om een aanval uit de weg te gaan. Over het algemeen zijn jackals makkelijk uit te schakelen en vormen ze geen enorme obstakel om een mi ie te voltooien.
De uitdagende Ravenii
Hetzelfde kan echter niet gezegd worden over de reusachtige Ravenii. Om deze wezens te verslaan komt er wel iets meer skill bij kijken dan simpelweg een knop herhaaldelijk indrukken. Om een Ravenii uit te schakelen is het van belang om hem te verzwakken door hem te ontdoen van zijn pantser. Daarna kun je zijn ledematen er af hakken om hem vervolgens te onthoofden. Alvorens je een Ravenii uitschakelt is het noodzakelijk om voldoende Rune Energy te verzamelen door vijanden te doden en burgers te redden. Omdat deze Ravenii uitschakelen enige vorm van uitdaging met zich meebrengt is dit het aantrekkelijkste element van Extinction. Gedurende mi ies is het verslaan van bepaalde hoeveelheid Ravenii dan ook vaak het hoofddoel, zelfs wanneer het er verhaaltechnisch niet toe doet.
Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van Avil en zijn lotgenoot Xandra. Dit verhaal spreekt over een grootschalige oorlog, maar tijdens het spelen merken we dat de kleurrijke levels vaak weinig van elkaar verschillen. Dat, in combinatie met de haast onbevolkte omgevingen en onveranderlijke mi iestructuur, zorgt er voor dat het verhaal bijna misplaatst aanvoelt. Cruciale momenten in het verhaal lijken niet helemaal aan te sluiten op de activiteiten in de game, omdat we constant dezelfde doelstellingen moeten voltooien tijdens mi ies. Zelfs wanneer mi ies willekeurig gegenereerd worden is iets meer afwi eling nog teveel gevraagd.
Met uitsterven bedreigd
Naast de ondermaatse verhaalmodus zijn er ook nog drie andere modi waar spelers zich mee kunnen vermaken, namelijk Daily Challenge, Skirmish en Extinction. Van deze drie modi heeft alleen laatstgenoemde enigermate onderscheidend vermogen. In de Extinction-modus worden spelers aan hun lot over gelaten tegen hordes vijanden. In hoeverre deze modi spelers weten te boeien na de lancering valt nog te bezien gezien het feit dat deze modi weinig afwi eling bieden ten opzichte van de campagne.
Al deze mankementen zorgen er voor dat Extinction al vrij snel momentum verliest, terwijl de gameplay en kleurrijke omgevingen op zich een solide basis vormen voor een avontuurlijke game. Als we echter de balans opmaken is Extinction een game die te weinig om het lijf heeft om op te vallen naast grotere titels dit jaar. Het is nog even afwachten wat Iron Galaxy qua dlc nog achter de hand heeft voor Extinction, want in zijn huidige staat vinden we een prijskaartje van zestig euro moeilijk te rechtvaardigen.
Extinction is vanaf nu verkrijgbaar voor PlayStation 4, Xbox One en pc. Voor deze recensie is Extinction gespeeld op de PlayStation 4.
Laatste reviews: