De eerste twee racespellen die mij overhandigd werden voor de Wii waren, op z’n zachtst gezegd, teleurstellend. Over Excite Truck hoorde ik echter goede verhalen. Het stemde mij hoopvol, en gelukkig maakt Excite Truck het nog waar ook.

Het is toch wat hoor, dat racen: zo’n fan ben ik er namelijk helemaal niet van. Dat eeuwige rondjes rijden in feite, het wordt me al snel te eentonig. Dat betekent echter niet dat ik het genre nooit aanraak. Maar de echte simulaties weten mij in ieder geval niet zo aan te trekken.

F-zero Truck

Excite Truck is snel, heel snel. Nee, dat is niet goed genoeg. Excite Truck lijkt op sommige momenten wel een F-Zero game op steroïden. Het spel gaat loeihard, en vooral in het begin wapper je hopeloos heen en weer met de controller om jouw truck op de baan te houden. Voor je echter mag beginnen aan de supersnelle over-the-top races, zul je eerst door het ‘basics’ training gedeelte heen moeten.

In de training wordt uitgelegd hoe de besturing werkt en wat er allemaal gedaan kan worden. Het is niet makkelijk: de besturing is erg gevoelig en de training maakt nou niet bepaald gebruik van de enorme snelheden die uiteindelijk de norm uitmaken in het spel.

Dat maakt de training ontzettend frustrerend. Goed op een heuvel aanrijden voor een sprong is erg lastig, omdat de wagen snel heen en weer wiegelt. Het zorgen voor een boost krijgen door een bepaalde beweging met de Wii-Mote te maken gaat wel vlekkeloos. Maar om bijvoorbeeld een dubbele draai (720 graden) te maken blijkt de controller verdomd eigenwijs.

Een fenix herrijst uit het as

Zelfs voordat ik aan de echte races begonnen was had het spel me al het bloed onder de nagels vandaan gehaald. Dat is niet bepaald positief nee, het kan toch niet het zoveelste racespel zijn dat gewoon rampzalig is? En dat is het ook niet. De training is met veel frustratie afgesloten en de eerste raceserie wordt opgestart.

Meteen verdwijnt alle twijfel. Wat ontzettend vet is het om de wagen met een loeiharde snelheid over het terrein te zien vliegen. De overgevoelige besturing in de training leent zich perfect voor deze hoge snelheden en stunts. Maar ach, zoveel tijd heb je daar niet voor. Met ontzettend veel short-cuts en zijwegen brengt het spel zoveel manieren met zich mee om helemaal los te gaan.

Wishing upon a star

Voor elke race krijg je een tijdslimiet opgesteld en een sterrenaantal dat te halen valt. Het sterrenaantal halen binnen de tijd zorgt dat er aan de volgende race begonnen mag worden. Hoe meer sterren, hoe hoger de afsluitende rang. Door de races zo goed mogelijk af te ronden, met zoveel mogelijk sterren dus, kun je allerhande extraatjes verzamelen.

Roekeloos langs bomen racen levert sterren op, en hoe langer het duurt hoe meer sterren (met een maximum van vijf). Wanneer vijf sterren behaald worden, verandert de stunt in een superstunt. Een bepaald aantal superstunts, van verschillende soorten en maten, leveren ook weer extraatjes op. Dit alles natuurlijk ter verbetering van de spelervaring.

Groot gemis

Ondanks dat de actie enorm gaaf is, je enorm snel over het scherm spettert, het ook nog eens goed te besturen valt en de game een zeer degelijk grafisch uiterlijk heeft, is het gemis van een online multiplayer enorm. Excite Truck biedt namelijk veel fun, maar helaas duurt de singleplayer niet ontzettend lang. Met vrienden kan er dan nog wel tegen elkaar gereden worden, maar hoe beter zijn jouw supersnelheidskunsten te bewijzen tegen andere spelers online? Het competitiegevoel waar het spel mee overloopt, drupt hierdoor een beetje weg. Een beetje heel veel helaas, want eenmaal uitgespeeld biedt het spel niet ontzettend veel meer, behalve dus met vrienden de races nog eens bezoeken. En dat is jammer.