Door Ron Vorstermans en Peter Zeilstra
In Echochrome draait alles om perspectief; de manier hoe je de camera draait en hoe je vervolgens op het level neerkijkt. Je bestuurt dus geen personage, maar enkel de camera. Door de camera op een bepaalde manier te draaien kun je onder andere balken in elkaar laten overvloeien, hierdoor kun je op plekken komen die bij een anders perspectief onbereikbaar waren. Het doel van het spel is tevens simpel. In elke puzzel is het de bedoeling een mannetje naar bepaalde punten in de balkenconstructie te leiden, voordat de tijd op is. Zoals ik al zei: simpel, maar daardoor niet minder briljant.
Zoals de inleiding aanduidt heeft Echochrome een erg aparte vormgeving. Het kleurenpatroon kent enkel zwart en wit. Ook de puzzels zijn nauwelijks aangekleed; ze bestaan uit balken, gaten en trappetjes. Deze designkeuze lijkt op het eerste gezicht een beetje eentonig en saai, maar na een tijdje wen je aan de eenvoudige vormgeving. Door het simplisme is de afleiding namelijk minimaal en kun je je met je volle verstand focu en op het puzzelen. De rustgevende vioolmuziek en de kalme vrouwelijke stem wisten mij eveneens niet uit concentratie te brengen, sterker nog, ik werd er helemaal zen van.
Hoewel het concept dus erg simpel is, is de game zelf behoorlijk moeilijk. Zo zul je, vooral later in de game, witte en zwarte gaten in de puzzels aantreffen. Deze witte gaten laten het mannetje omhoogspringen, waardoor hij bij een goed camerastandpunt op de balk boven hem landt. De zwarte gaten zorgen ervoor dat de het mannetje valt, het liefst op een balk onder hem. Val je uit het level dan begin je bij het laatst opgeslagen punt. Gelukkig biedt de game de mogelijkheid om het loopje van je mannetje stop te zetten, zo kun je even rondkijken en bedenken wat je volgende zet gaat zijn. Maak je geen gebruik van deze functionaliteit, dan zul je merken dat het extreem moeilijk wordt de puzzels met een vloeiend verloop tot een goed einde te brengen. Hieruit blijkt weer dat Echochrome niet voor mensen zonder geduld is. Eerst denken alvorens je handelt is een must.
Er zijn vijf moeilijkheidsniveaus. De puzzels zijn onderverdeeld in de letters A tot en met G. Iedere letter kent zeven puzzels (zeven keer zeven is inderdaad 49, heel goed). Hoewel de mogelijkheid nieuwe puzzels te downloaden aanwezig is, blijft het aanbod een beetje karig. Nog een nadeel vind ik de effectiviteit van de camera. Af en toe weet ik zeker dat ik een juist camerastandpunt heb gekozen, alleen lukt het mij niet twee balken in elkaar te laten overvloeien. Dit heeft veel doelloos geschud met de camera en irritatie als gevolg.
Mocht je de intere e in de puzzels hebben verloren, dan is er de mogelijkheid deze zelf te ontwerpen. Ikzelf heb hier geen geduld voor, maar ik ga ervan uit dat velen het wel tof vinden uren achter elkaar te pielen aan de ultieme puzzel. Deze puzzels kun je vervolgens met elkaar delen via PSN. Wijzelf konden deze mogelijkheid helaas niet testen, maar het lijkt me niet meer dan logisch dat deze mogelijkheid de levensduur van de game extra verlengt.
De PSP-versie van de game komt in grote lijnen overeen met de PSN-versie. Desalniettemin zijn een aantal verschillen de moeite waard om nog even te vermelden. Het aantal levels is met 96 een stuk hoger dan de ietwat magere 49 levels. Net als in de PSN-versie, kunnen zelfgemaakte levels in de PSP-versie gedeeld worden. Het is echter teleurstellend dat dit alleen mogelijk is door middel van een lokale WiFi verbinding. Opvallend was dat de PSP en PS3-versie volledig omgezet zijn naar het Nederlands, inclusief de vrouwelijke commentaarstem.