De originele Driver was, samen met Midtown Madne , de eerste volledige 3D game die ons liet racen in een interactieve stad. Het spel zat volgepropt met spannende achtervolgingen en een zeer innovatieve directormode, die Playstation en PC bezitters maanden bezig wisten te houden. Tegenwoordig is de originele Driver al lang niet meer de enige racegame die je laat rondscheuren in een interactieve stad. De Grand Theft Auto reeks, die ten tijde van Driver nog gewoon tweedimensionaal was, heeft Driver inmiddels naar de kroon gestoten. Met Driv3r, een debiele manier om Driver 3 te schrijven, probeert Atari weer terug naar de top te klimmen.

De hoofdbrok van Driv3r bestaat uit de Undercover mode, een singleplayer campaign met een sterk verhaal, verspreid over de drie steden die het spel rijk is: Miami, Nice en Istanbul. Als speler neem je de rol aan van Tanner, een undercover agent die een groot netwerk van autodieven infiltreert en voor deze club verschillende taken zal moeten vervullen. Het verhaal is vrij lineair, de mi ies volgen elkaar in een vaste volgorde op en na het voltooien van de mi ie, zit er niets anders op dan te kiezen voor 'next mi ion'. Tijd voor wat vrij rondlopen tu en de mi ies door is er dus niet bij en een nieuwe Grand Theft Auto hoef je ook niet te verwachten. Toch hoeft een mi iestructuur zoals in Driv3r niet direct voor problemen te zorgen. Zo maakte ook Mafia, een van de beste games aller tijden, van een dergelijke opzet gebruik.

Mafia had echter, in tegenstelling tot Driv3r, een verhaal dat goed in elkaar stak en ook nog eens meesterlijk verteld werd. In Driv3r zijn de cutscènes soms wat onduidelijk, waardoor het doel en het nut van de mi ie niet helemaal uit de verf komt. Men heeft nochtans topacteurs als Michael Madsen en Michelle Rodriguez aangesteld om de stemmen in te spreken. Hoewel de stemmen goed zijn is de beperkte meerwaarde deze investering eigenlijk niet waard. Al snel raak je de grip op het verhaal kwijt en ben je vooral bezig mi ie na mi ie af te ronden. Binnen de mi ies zelf heb je wel redelijk wat vrijheid van aanpak. Zo kun je achtervolgers afschudden door een binnenpaadje te nemen, door hard te rijden of door uit te stappen en het vuur te openen.

Je leest het goed: in Driv3r kun je uit je auto stappen en te voet vuurwapens hanteren, waarmee de reeks een stapje in de richting van de misdaadgames als GTA, Mafia en True Crime zet. Toch moet er in Driv3r veel meer geracet worden dan in deze andere games, en dat is maar goed ook. Het gedeelte te voet is namelijk niet echt om over naar huis te schrijven. De besturing is vergelijkbaar met die van de meeste first person shooters op de console en die heb je vrij snel onder de knie. Toch blijft het lastig om bijvoorbeeld door deuren te lopen, wat vooral in het heetst van de strijd voor irritatie zorgt. Dit is een euvel dat meer aan de collisiedetectie te wijten is, dan aan de besturing zelf. Ook is de intelligentie van de computertegenstanders die je om zeep moet helpen niet bepaald uitdagend en soms wat oneerlijk. Je hoeft je wijsvinger maar om de hoek te steken, of ze pompen je al vol lood. De gedeeltes te voet zijn wel leuk voor de afwi eling, maar zijn niet zo goed als in bijvoorbeeld Mafia het geval was.

Het racegedeelte is gelukkig een stuk beter uitgewerkt. De besturing vergt enige oefening, omdat de auto's een stuk moeilijker in bedwang te houden zijn dan in bijvoorbeeld Grand Theft Auto, maar dat maakt het uiteindelijk ook een stuk leuker en uitdagender. De auto's reageren adequaat en deinzen heerlijk realistisch over de weg; bij sprongen vangt de vering mooi de klap op. Het grootste probleem bij het racen zit hem in de objecten die omver gereden kunnen worden – of juist niet. Het verschil daartu en is namelijk wat onduidelijk. Zo kunnen stoeltjes op een terras en hele marktkramen aan gort gereden worden, maar zal een klein boompje van een halve meter je auto tot stoppen dwingen. Door een ijzeren hek rijd je zonder problemen, maar een houten hek brengt je tot stilstand. Een lantarenpaal is een hindernis die niet voor je wilt wijken, maar een haagje van dertig centimeter remt je auto niet eens af. Vooral in het begin wekt dit nogal wat irritatie op, omdat je nog niet precies weet welke objecten wel, en welke niet omver gereden kunnen worden. Maar wanneer je je olifantengeheugen erop los laat, zal je al snel weten waar je tu en door mag en waar niet. Toch komt het nog wel eens voor dat je een object niet aan zag komen en je de achtervolging stop moet zetten. Even vloeken, restart drukken en je kunt er weer tegen aan, al zullen er vast mensen zijn die zich er enorm over op kunnen winden.