Het spel speelt zich af in twee parallelle universums – het futuristische Stark en zijn middeleeuwse tegenhanger Arcadia, waarin jij als speler in de rollen van hoofdpersonen Zoë en Kian kruipt. In eerste oogopslag lijken de twee werelden enorm van elkaar te verschillen, maar naarmate de episodes verstrijken komen steeds meer gelijkeni en naar voren. Het futuristische Stark van Zoë wordt gedomineerd door politieke macht pelletjes en een ongefundeerde angst voor al het onbekende, terwijl het fantasievolle Arcadia van Kian ondergedompeld is in racisme tegen magisch volk en een zelfde soort machtspolitiek vanuit een hogere orde.
Red Thread Games weet op hele intere ante wijze de twee werelden aan elkaar te verbinden. In het begin zijn de gelijkeni en subtiel en bekijk je de twee werelden daadwerkelijk als twee lo e verhaallijnen. Gaandeweg blijken de twee door middel van de verslavende creatie Dreamachines – machines waarmee mensen lucide dromen hebben en die zelfs kunnen downloaden - wel degelijk aan elkaar verbonden. Het fijne is dat beide werelden alsnog hun eigen charme behouden. Het technologische, neongekleurde Stark bevat genoeg futuristische pracht om je bezig te houden, terwijl het glimmende en mystieke Arcadia zorgt voor een echt avonturiersgevoel – je wil elke herberg bezoeken, zelfs al heb je er eigenlijk geen tijd voor. De kans bestaat dat je al snel een voorkeur krijgt voor één van de twee werelden en het is vervolgens irritant wanneer je de ene wereld moet verlaten voor de andere op een cruciaal moment in het verhaal.
To die or not to die
Het duurt niet lang voordat je als speler je eerste belangrijke keuze moet maken. Deze momenten maken vaak de betreffende episode van dit ‘seizoen’, omdat de keuzes die je maakt écht verschil maken. Een fout kan er niet alleen voor zorgen dat je relatie met belangrijke personages verslechtert, maar zou ook zomaar een heel dorpje kunnen wegvagen. In Telltale-achtige stijl krijg je aan het eind van elke aflevering te zien welk percentage spelers dezelfde keuzes als jij heeft gemaakt – of juist niet. Daarbij staat vaak ook dat ‘deze besli ing grote gevolgen heeft in de aflevering erna’, iets dat ervoor zorgt dat je eigenlijk direct door wil spelen. Kleine besli ingen wi elen de grote af – het ene moment kies je welk drankje je bestelt, het andere moment beslis je of je een verrader zijn leven spaart. Deze vrijheid in reactie maakt Dreamfall Chapters in veel instanties ontzettend sterk.
Een onderdeel dat Dreamfall Chapters kleurrijk maakt, zijn de verschillende personages die je tijdens je mi ies ontmoet, de verhalen die zij met zich meebrengen en de keuzes die je – met hen in gedachten - maakt. Deze komen voorbij in alle vormen en maten en laten zich horen via fantastische stemacteurs.
Helaas vormen deze personages ook de basis voor een irritatiepunt. Sommige dialogen gaan namelijk eindeloos door, zelfs willekeurige gesprekken met onbelangrijke personages in bedrijven en op straat. De neiging om de gesprekken ongeduldig weg te drukken komt dan ook om de zoveel tijd naar boven – zeker wanneer het (eventueel per ongeluk) aangaan van deze gesprekken je ervan weerhoudt om het verhaal te vorderen. Dit is funest voor een spel wat zich juist sterk maakt via de personages en de intere ante informatie die je via hen verkrijgt. Een groot deel van de dialogen zijn gewoonweg niet intere ant en de lengte maakt ze dan alleen maar erger om door te zitten.
In het (puzzel)duister tasten
De problemen in Dreamfall Chapters lijken vooral terug te linken naar dingen die het verhaal en de immersie in de weg zitten en dat is gevaarlijk. Het spel kenmerkt zich door het voltooien van puzzels in de werelden, waarbij logisch nadenken en gebruikmaken van je omgeving om de hoek komen kijken. Denk hierbij aan bewakers die je moet afleiden zodat jij ongemerkt langs ze kunt glippen. Helaas zijn een aantal puzzeloplo ingen zo onmogelijk te bedenken dat het voltooien van deze puzzels geen enkel positief gevoel opwekt. Problemen zijn vaak maar op één manier op te lo en – vind je de oplo ing niet, dan zit je vast. Omdat het spel geen vorm van hints aanbiedt, betekent dit dat je al snel online op zoek gaat naar wat er van je verwacht wordt, omdat je anders eindeloos ronddwaalt. Dit werkt de sfeer en de immersie volledig de grond in. Het oplo en van deze puzzels is een integraal onderdeel van de game – het feit dat deze soms volledig de plank mi laan is daarom erg jammer.
Eens in de zoveel tijd maken personages in het verhaal referenties naar vorige delen uit de serie. Voor spelers die de eerdere delen hebben gespeeld is dit leuk – voor de mensen die zonder enige kennis aan Dreamfall Chapters beginnen is het wat minder fijn. Het is daarom aan te raden – maar zeker niet verplicht - de vorige delen ook te spelen, voordat je aan deze begint. De referenties zijn gelukkig niet irritant genoeg om het spel voor een nieuwe speler te verpesten. Het verhaal is over het algemeen intere ant om te volgen en is dus speelbaar voor iedereen.
Red Thread Games heeft met Dreamfall Chapters een verhaal gecreëerd waar je gemakkelijk in kunt verdwalen. Je hebt als speler twee werelden die je naar jouw hand kunt zetten en waar je met liefde induikt. De slechte uitvoering van een aantal belangrijke spelelementen hangt soms als een schaduw over deze werelden heen en zal voor sommige spelers een te groot obstakel zijn. Hoe je met dit alles omgaat, is in Dreamfall Chapters uiteindelijk volledig aan jou.
Dreamfall Chapters Final Cut is beschikbaar voor PlayStation 4, Xbox One en pc. Deze recensie is gebaseerd op de PlayStation 4-versie van de game.