Hoe vaak kom je geengame tegen, waarbij het hoofdpersonage zo ongeïnspireerd overkomt dat je erdolgraag zelf een knalpaarse snor op zou willen tekenen? Of waarbij je wéér ineen magazijn vol containers en kratten komt? Met alwéér een lopende band? Voorwie daar eindelijk eens wat aan wil doen, komt THQ met Drawn to Life, een spelwaarin je een groot aantal objecten zelf mag tekenen, waaronder zelfs hethoofdpersonage. Een spel met invloeden van je favoriete voetbalclub, een spelvol levensgrote sinaasappels of een naakte vrouw met hele grote borsten? Watjij wil. En het hóeft niet eens pervers te zijn. Want eigenlijk mikt Drawn to Life vooral op de jongedoelgroep, die met de stylus creatief in de weer kan om hun favorietetekenfilmpersonages, gewoon 'leuke poppetjes' of frivole kleurtjes in het spelte verwerken. Over de animaties hoef je niet druk te maken, het spel zit zoingenieus in elkaar dat het er zelf voor zorgt dat alles min of meer naarbehoren beweegt. Naast het tekenen van je held, zul je onder anderetrampolines, wolken, tandwielen, dwarrelende bladeren en bewegende platformenuit je stylus mogen toveren. Ook zijn er een aantal objecten, zoals eensneeuwscooter, een raket en een slee, die je weliswaar niet zelf mag tekenen,maar wel naar eigen inzicht in mag kleuren. Buiten het tekenen om is Drawn to Life eigenlijk eenbehoorlijk recht-toe-recht-aan platformgame waarin je over ravijnen moetspringen en tegenstanders moet verslaan met je wapens of door op hun hoofd tespringen. Je moet muntjes verzamelen tot je een ons weegt en in elk deel vanhet spel een Raposa (schattig wezentje) bevrijden, een verscheurde pagina bijelkaar rapen en schaduwen met je stylus weg wrijven. Die verplichte dingenzitten er vooral in verwerkt om ervoor te zorgen dat je niet door de levelsheen rent, maar alle uithoeken goed doorzoekt zodat je in ieder geval op heteinde niet helemaal terug moet naar het begin. Drawn to Life kan zich niet meten met de groten in hetplatformgenre zoals New Super Mario Bros. en zelfs mindere goden als Kirby:Mouse Attack steken qua leveldesign, originaliteit en uitdaging stukken beterin elkaar. De omgevingen in Drawn to Life zijn weliswaar leuk vormgegeven, maaruitermate repetitief qua opbouw. Ook de besturing van Drawn to Life is nietbijzonder goed uitgekiend. Het is lastig te zeggen wat er precies aan mankeert,maar de besturing lijkt meer op die uit downloadbare freewarespelletjes, dandie van de concurrenten op de DS. Je springt relatief hoog, schuift behoorlijk verdoor wanneer je de besturing los laat en de stomp-beweging werkt maar af en toenaar behoren. Tu en de platformgedeeltes door verandert het spel vanspeelstijl in iets wat je in de verste verte als 'RPG' zou kunnen bestempelen.Je loopt dan door het dorpje van de Raposa (dat je geheel in de geest van hetspel zelf een naam mag geven) en krijgt meer inzicht in het achtergrondverhaaldoor met de verschillende personages te praten. Helaas komt dit RPG-gedeeltevooral neer dan het praten met een waslijst aan personages in een vastevolgorde, waarna het laatste personage je dal doorverwijzen naar de poortwaarmee je weer een platformleveltje kunt spelen. Het RPG-gedeelte voelt heelplichtmatig en lijkt vooral het spel nodeloos op te rekken. Je moet persé eenaantal handelingen af werken, dan pas mag je weer verder spelen. Alleen deontwikkelingen binnen het verhaal zouden dit RPG-gedeelte nog enigszins kunnenrechtvaardigen. Helaas is dit verhaal niet enerverend genoeg om er zoveel tijdin te moeten investeren. Drawn to Life is vooral een erg matige game met één leuke gimmick. Zonder het tekenen zou het spelzondermeer een onvoldoende toegekend krijgen. Het tekenen zorgt er echter voordat het spel een zekere sympathie heeft. Het is best leuk om te zien hoebepaalde dingen die je zelf getekend hebt, vervolgens in het spel tot levenkomen. Helaas voelt het tekenen toch niet aan als een intergraal onderdeel vanhet spel. Want wat je ook tekent, het spel zal er niet anders door verlopen. Getekende objecten in het spel zullen altijd hetzelfde gedragvertonen. Zelfs wanneer je helemaal niets tekent, werkt een trampolineuitstekend. Had men meer gekeken naar mogelijkheden om je tekeningen ookdaadwerkelijk van invloed te laten zijn op de gameplay, dan had Drawn to Lifezich veel meer van de standaard platformgames weten te onderscheiden. In zijn huidige vorm is Drawn to Life vooral leuk voor deallerjongsten, die toch even het gevoel krijgen dat ze zélf een spelletjegemaakt hebben. Maar helaas heeft THQ niet echt rekening gehouden met de jongedoelgroep van het spel. Drawn to Life is namelijk volledig in het Engels enzonder voldoende kennis van deze taal, is het spel nauwelijks te spelen. In hetRPG gedeelte weet je totaal niet wat je moet doen als je geen Engels kunt, omdatje continu in de gesprekjes van hot naar her wordt verwezen. Het enige wat jedan nog te doen staat, is met alles en iedereen praten in de hoop dat je ooitde poort in mag. Ook het tekenen is lastig als je niet weet wat je precies wordtgeacht te tekenen. Voor de oudere gamers is het Engels natuurlijk geenprobleem, maar voor hen is het spel te simpel en biedt het te weinig kwaliteit.