Nederlandse ontwikkelaars steken over het algemeen sterk af tegen de bedrijven uit de machthebbende landen van de game-industrie. Het is dan ook niet vreemd dat er slechts een gering aantal spellen ontwikkeld wordt in ons kikkerlandje. Het Doetinchemse Engine Software lijkt desalniettemin uit te groeien tot een meer dan degelijke ontwikkelaar. Dit bedrijf was al eerder verantwoordelijk voor het verslavende Puzzle Quest op de DS en komt nu op de proppen met het Drakenjagers. Hopelijk wordt de traditie van slechte licentiegames doorbroken en de Hollandse eer hoog gehouden.
Drakenjagers is een traditionele platformer en is gebaseerd op de gelijknamige animatiefilm, die vanaf 23 april in de bioscopen draait. Van oorsprong is deze film een televisieserie, die zich in een dik jaar heeft weten te ontpoppen tot een van de leukste animatieseries op de Nederlandse buis. Reden hiervoor is ongetwijfeld de humor en de absurditeit van de excentrieke personages en de aandoenlijke visuele stijl.
Om te voorkomen dat liefhebbers van Drakenjagers nogmaals hetzelfde verhaal voorgeschoteld krijgen, heeft ontwikkelaar Engine Software ervoor gekozen een variatie op het oorspronkelijke verhaal te verwerken in het spel. Hierdoor zijn bijvoorbeeld enkele personages en gebeurteni en weggelaten, om te voorkomen dat dingen te geforceerd overkomen, en zijn een hoop nieuwe dialogen toegevoegd. Desondanks kent het plot van het spel de nodige raakvlakken met het originele verhaal. Zo zijn de hoofdpersonages, te weten Gwizdo, Hector en Lian Chu, ook ditmaal weer van de partij. Dit komische trio is bovendien nog steeds op zoek naar naamsbekendheid en roem. Dit proberen ze te bereiken door kwaadaardige draken te verdelgen. Natuurlijk doen ze dit niet louter voor de bovengenoemde redenen; ze ontdoen de belaagde gebieden alleen van deze vuurspuwende wezens tegen een fikse vergoeding.
In Drakenjagers kun je spelen met alle drie de hoofdpersonages, die elk hun eigen karakteristieke vaardigheden kennen. Zo kan boer Gwizdo hoge sprongen maken, is de wijze Lian Chu als enige in staat te vechten en kan het tamme draakje Hector zich op slinkse wijze door nauwe gebieden wringen. Met een simpele druk op het touchscreen kun je te allen tijde wi elen tu en de personages. De structuur van het gebied zorgt er helaas voor dat het eerder noodzakelijk is dan dat het een ietwat meer diversiteit aan het spel toevoegt. Je dient namelijk constant handelingen te verrichten die slechts met één personages uit te voeren zijn, waardoor je in feite nauwelijks kunt kiezen met welk personage je daadwerkelijk speelt.
Het wi elen tu en de personages is ook meteen het enige aspect van Drakenjagers dat gebruik maakt van het touchscreen. Om je door de kleurrijke omgevingen te begeven en halsbrekende acties uit te halen dien je namelijk 'gewoon' de kla ieke knoppen te gebruiken. De besturing van Drakenjagers is bovendien behoorlijk vrijgevend en kent geen ingewikkelde knoppencombinaties. Dit blijkt een goede keuze te zijn geweest van Engine Software. Doordat de spelbesturing zo intuïtief is en de handelingen lekker simpel gehouden zijn, is het spel voor zowel jong als oud goed te begrijpen en eenvoudig op te pakken.
Toch is er ook een vernieuwend en behoorlijk complex element aan het spel toegevoegd. De wet van de zwaartekracht speelt immers verra end genoeg een behoorlijke rol in het spel. De wereld van de machthebbende draken bestaat uit rondzwevende eilandjes, die elk hun eigen aantrekkingskracht kennen. Dit zorgt er in de praktijk voor dat je regelmatig van eiland naar eiland zult moeten hoppen om verder te komen in het betreffende gebied. Ook zul je bijvoorbeeld in de richting van het plafond, die jou dan weer naar zich toetrekt, moeten springen om een bepaalde doorgang te bereiken. Ondanks dat het door het gebrek aan toepa elijke puzzels wezenlijk niet meer biedt dan een technisch hoogstandje, draagt het toch bij aan het spelplezier. Zo is het meer dan vermakelijk om van de ene naar de andere brok te vliegen en op de kop rond te spurten en vijanden een kopje kleiner te maken.
Drakenjagers kent relatief weinig gebieden. In totaal zijn er slechts een tiental verschillende levels beschikbaar. Desondanks weet het spel je de nodige uurtjes bezig te houden. Dit komt vooral doordat je in elk gebied een aantal opdrachten dient te voltooien voordat je naar de volgende omgeving kunt gaan. Van deze opdrachten kun je telkens één aannemen, waardoor je elk level uiteindelijk zo'n vijf keer zult moeten herspelen. Ondanks dat deze structuur anders doet vermoeden, is het allesbehalve vervelend. Elk gebied kent namelijk meerdere routes en is bij elke opdracht weer net iets anders geordend. Ook de diversiteit van de opdrachten dragen bij aan het achterwege blijven van een repetitief karakter. Zo dien je het ene moment het gebied binnen twee minuten te doorlopen, terwijl je even later alle vijanden moet verslaan.
Net zoals het gameplay, steekt ook het audiovisuele deel van Drakenjagers goed in elkaar. De omgevingen zijn kleurrijk en aandoenlijk, de speciale effecten ogen zeer degelijk en de kenmerkende animaties van de hoofdpersonages verlopen behoorlijk vloeiend in elkaar over. Helaas valt de muziek ietwat tegen. De achtergrondmuziek is vrij simplistisch en repetitief, en de gesproken stemmen schitteren door afwezigheid. Gelukkig neemt het nergens dermate grote proporties aan dat het storend wordt.
Wat daarentegen wel storende proporties aanneemt is het ontbreken van een Nederlandse taaloptie. Het spel is namelijk bestemd voor een behoorlijk selecte doelgroep, die de overige talen nog niet machtig is. Bovendien zijn deze talen behoorlijk verbasterd, waardoor het nóg lastiger voor deze groep wordt het geheel te begrijpen. Het gemis van een Nederlandse taaloptie is dan ook funest voor de toegankelijkheid van Drakenjagers, ondanks het relatief simpele spelprincipe. En dat terwijl Engine Software nota bene van Nederlandse komaf is.