Dragon Ball Z is een fenomeen onder animatieseries. Het wist kijkers aflevering na aflevering aan de buis gekluisterd te houden, terwijl Goku en de Z-fighters trainden, transformeerden en heel boos ‘aaaaaaaah’-riepen tot ze de vijand van het seizoen eindelijk tot moes geslagen hadden. Na tien jaar knokpartijen was er meer dan genoeg materiaal voor een pa end vechtspel. Bandai Namco vond één game overigens niet genoeg: al vijftien jaar verschijnt vrijwel jaarlijks een nieuwe variant.
The Past Is Changing!! Saved By Mysterious Challenger?!
Met XenoVerse (een woordspeling op DBZ-vechtspel nummer vijftien: XV) probeert de uitgever de serie opnieuw aan te prijzen met features waar fans al langer op wachten. Het belangrijkste verkooppunt is dat je zelf een personage kunt aanmaken dat plaatsneemt in de geschiedenis van Dragon Ball. De oorspronkelijke tijdlijn van het universum wordt namelijk verstoord door slechteriken. Door hun invloed gaan tijdens historische gevechten plots meer mensen dood dan de bedoeling is (we kijken jou aan, Krillin), wat kan leiden tot het einde der tijden.
Tijdreiziger Trunks vraagt Shenron om hulp en deze onthult –vul spelernaam hier in- om de wereld te redden. Je kan kiezen tu en een menselijke held (m/v), Saiyans (m/v), een Namekian, een Frieza Demon en Majin (m/v). Ze verschillen niet alleen wat betreft uiterlijk, maar hebben ook andere stats. De koddige Majin zijn bijvoorbeeld defensief sterker en de eigenwijze Saiyans slaan harder wanneer ze bijna sterven. Saiyans kunnen tevens als enige ras Super Saiyan worden. Houd hier dus rekening mee als je die evolutie graag wilt meemaken.
Je held zal perfect in het Dragon Ball-universum pa en, want de character creation-opties zijn beperkt tot de ogen en haren die ook in de serie te vinden zijn. Iets te weinig variatie, al waren we tevreden met onze zelfbedachte held. De avonturen die je vervolgens beleeft zijn grotendeels herhalingen van de belangrijkste gevechten uit de serie, waarbij iemand af en toe roept ‘hey, Goku hoort hier niet te sterven, gelukkig komt die nieuwe dude ons weer helpen’. Voor wie meer Dragon Ball-games heeft gespeeld hebben de gevechten een behoorlijk ‘been there, done that’-gehalte.
Wel is het gaaf om je eigen personage terug te zien naast Goku en Vegeta in de korte tu enfilmpjes. Later in de game wijkt het spel wat meer af van de bekende verhalen en zitten er ook grappige situaties tu en (Mr. Satan!), maar de game blijft helaas beperkt tot gevechtje, gevechtje, gevechtje, gevechtje. Er had zoveel meer gedaan kunnen worden met het verhaal dat wordt opgezet, de uitstekend naar 3D vertaalde omgevingen en de aanwezige RPG-mechanics. Maar XenoVerse blijft helaas conservatief de fighting-game uithangen in plaats van een avontuur te bieden dat de serie eer aandoet.
Connection Aborted?! A Kamehameha In The Face!!
XenoVerse heeft een leuk knoksysteem, maar dit is niet van het niveau waar hardcore Street Fighter- en Soul Calibur-spelers op zitten te wachten. Het is voornamelijk spectaculair rammen tot je vingers moe worden (waarschuwing voor pc-gebruikers: neem een controller, want je pink raakt mogelijk geble eerd na uren spelen op de ondoordachte toetsenbordconfiguratie). Slaan en schoppen gaat vrijwel automatisch perfect. Je zoeft om opponenten als een teleporterende mug en met gemak blaas je Kamehameha’s en Masenko’s in het gezicht van de tegenstanders. Dit ziet er briljant uit en voelt buitengewoon goed. Het vechten is in die zin écht als in de show. Wel is de AI wat onvoorspelbaar. Soms staan vijanden stil, dan weer raggen ze zo snel achter elkaar op je in dat je binnen seconden knock out ligt. Allies zijn vaker irritant dan handig, aangezien je game over bent zodra zij zich dood laten meppen.
Er is meer te doen dan enkel de verhaalmodus. Er is namelijk een centrale hub te vinden in de vorm van de Overworld. Dat idee is veelbelovend, maar de Overworld biedt niet meer dan een paar shops, een paar NPC’s, een multiplayer meet-up en verder enkel lege ruimtes. Waar we anno 2015 gewend zijn om door enorme, gevarieerde landschappen te banjeren, zitten zelfs tu en deze drie kleine straatjes nog laadschermen. En dan hebben we het nog niet eens over het gebrek aan voice-overs of bewegende monden voor NPC’s. Het is eigenlijk niet meer dan een opgeleukt spelmenu.
De bedoeling is dat je hier andere spelers ontmoet om hen uit te dagen voor een gevecht of om de singleplayer quests in co-op te gaan doen (uitgebreid met een aantal aardige varianten waarin je de bad guys speelt). Maar zelfs met een volle lobby is het vaak lang wachten op spelers. Omdat de communicatie beperkt is tot vage emotes in plaats van textchat, is het lastig mensen te ronselen voor specifieke mi ies. Emotes zijn leuk voor als je een Spirit Bomb-flashmob wilt starten, maar in een game waar de online features belangrijk zijn, willen we gewoon fatsoenlijk kunnen praten. Hier gaan we er overigens nog vanuit dát de multiplayer werkt, want bij ons viel de helft van de tijd de server er uit. Gezien de wereldwijde klachten over dit probleem is het wachten op een update die dit oplost.
Concluuuuusion-HA!!
Het is jammer dat er zoveel te zeuren valt over XenoVerse, want op papier klinken de vernieuwingen heel erg tof. De toevoeging van RPG-mechanieken is vooral leuk voor het naar je hand zetten van je personage, maar het is geen Z-Knights of the Old Republic of World of Namek geworden. Het blijft ‘slechts’ de zoveelste plezierige Dragon Ball-vechtgame en doet waar het goed in is: personages uit de serie perfect vertalen naar digitale vechtersbazen (vijanden trollen als suïcidale Saibaman is in een teamgame briljant).