Hoewel we de afgelopen maanden overweldigd zijn door een overdosis aan memorabele titels voor vrijwel alle systemen, is er slechts sporadisch een degelijk spel voor de draagbare apparaatjes verschenen. Wellicht had ook Namco Bandai deze ontwikkeling in de smiezen, want de ontwikkelaar komt nu met Dragon Ball: Origins op de proppen. Dit neemt overigens niet weg dat het nogal frappant is om juist gedurende deze overvolle periode een zoetsappig avonturenspel uit te brengen waarin tropische weersomstandigheden de klok slaan.
Dragon Ball: Origins is, in tegenstelling tot vrijwel alle spellen omtrent de gewaardeerde anime, allesbehalve een vechtspel pur sang. Er worden namelijk spelelementen geput uit een aantal uiteenlopende genres. Daar komt nog eens bij dat de game zich situeert gedurende de jeugdige jaren van hoofdpersoon Goku en consorten, een periode uit de anime die tot dusver nogal onderbelicht gebleven is. Zodoende wijken zowel de thema's als de vertelwijze van het plot behoorlijk af van wat normaliter de revue pa eert in de Dragon Ball-titels. Wel spelen de welbekende magische drakenballen wederom de hoofdmoot. Zo goed als het gehele spel draait immers om de zoektocht van Guku en de blauwharige Bulma naar de zeven oranje ballen.
Aangezien het spel gebaseerd is op de eerste televisieserie van de anime, is het karakter van de verhaallijn een stuk luchtiger en minder bruut. Dit deert echter nauwelijks, want juist doordat er op deze wijze verteld wordt, is het verhaal zeer authentiek. Het moge dan ook geen verra ing heten dat de kenmerkende humor in overvloede aanwezig is en de clichématige dialogen eerder regel dan uitzondering zijn. De gesprekjes worden bovendien op een al te emotionele manier op de twee schermpjes getoverd, wat de toch al uitbundige weergave van personages en omgevingen alleen maar versterkt. Ook worden de verhoudingen tu en de hoofdpersonen en de vele opzienbarende gebeurteni en in geur en kleuren uit de doeken gedaan. Het plot mag dan wel veel minder zwaar en diepgaand zijn, maar dat neemt niet weg dat het zeer vermakelijk is om de bizarre gebeurteni en te volgen.
Dat Dragon Ball: Origins op het audiovisuele vlak weet te overtuigen, draagt hier logischerwijs aan bij. Sterker nog, het uiteenlopende kleurenpalet en de vloeiende overgang in animaties tonen aan dat de Nintendo DS ook drie jaar na dato nog steeds in staat is om op technisch vlak voor positieve verra ingen te zorgen. Zelfs de tu enfilmpjes die de mi ies met elkaar verweven weten het relatief hoge niveau te waarborgen. Er is zo nu en dan zelfs sprake van gesproken teksten, wat voor het platform nogal ongebruikelijk is. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de vele deuntjes die het spel rijk is. Namco Bandai heeft groots verkondigd dat de originele Japanse achtergrondmuziek aanwezig is, iets wat gezien de kla e ervan allesbehalve onterecht is. De muziekstijl past namelijk perfect bij het ietwat zoete karakter van het spel en is van een uitstekende kwaliteit.
Zoals gezegd kent Dragon Ball: Origins spelelementen uit meerdere genres. Alhoewel dit over het algemeen al gauw een halfbakken product tot gevolg heeft, steken de verschillende elementen over het algemeen genomen naar behoren in elkaar. Zodoende komen de vele puzzels prima tot hun recht, maar is het zeker ook geen straf om op zoek te gaan naar verborgen schatten. Ook kun je wat RPG-achtige spelelementen te volbrengen door zo hier en daar wat aandacht te schenken aan je wapenuitrusting. Wat betreft de diversiteit qua spelelementen valt er dan ook niets af te dingen op Dragon Ball: Origins.
Wanneer naar het totaalplaatje gekeken wordt, dan kan de game vreemd genoeg nog het beste vergeleken worden met Zelda: Phantom Hourgla . Niet alleen komt het spelconcept zo goed als volledig overeen, ook het vogelperspectief maakt haar opwachting en de besturing is volledig gebaseerd op het aanraakscherm. Laatstgenoemde zorgt ervoor dat de vele handelingen in een handomdraai en met de nodige precisie uit te voeren zijn. Om het hoofdpersonage te verplaatsen hoef je enkel de stylus op de gewenste plek te plaatsen. Het openen van deuren en selecteren van objecten doe je met een simpele tik. Deze voorbeelden tonen exact aan hoe intuïtief de besturing nu werkelijk is, wat natuurlijk ook gelijk het nodige zegt over de instapdrempel van het spel.
Net als het lopen en oplo en van puzzels maakt ook het vechtsysteem enkel gebruik van het aanraakscherm. In e entie werkt de besturing ook bij dit spelelement prima, ware het niet dat het positioneren van je personage tijdens de gevechten nogal ongecontroleerd verloopt. Dit valt vooral te wijten aan het ietwat ongelukkig gekozen camerastandpunt. De camera lijkt gedurende de gevechten namelijk iets te dicht op de actie te staan. Hierdoor resulteert het priegelen met je stylus op de vierkante centimeter veel vaker dan gewenst op een ongewenste handeling.
Het ietwat minder praktische camerastandpunt is weliswaar geen onoverkomelijk probleem, maar het resulteert relatief vaak in een chaotische strijd. En dit is zonde, want het daadwerkelijke vechtsysteem is zeer vermakelijk en biedt voldoende diepgang en variëteit. Zo speel je steeds krachtigere aanvallen vrij naarmate je vordert, die elk op een andere manier gebruik maken van het aanraakscherm. Denk hierbij aan het maken van rondjes of het herhaaldelijk aantikken van je tegenstanders. Daarnaast is het mogelijk om een behoorlijk aantal speciale vaardigheden te kopen, wat het toch al niet mi elijke a ortiment aan aanvalsmogelijkheden alleen maar ten goede komt.
Deze kanttekening bij het vechtsysteem is overigens niet het enige puntje van kritiek. Zo is het spel wel erg lineair, wat vooral te wijten valt aan de episodische opzet. Elke mi ie is afgebakend in verschillende episodes, waardoor je continu wordt geconfronteerd met laadschermen en steeds slechts kleine gedeeltes van de wereld beschikbaar zijn. Nu zou deze lineaire opzet op zich geen puntje van kritiek zijn, ware het niet dat er totaal geen zijopdrachten of alternatieve routes aanwezig zijn. De diversiteit aan spelelementen wordt dus deels teniet gedaan door de al te lineaire opzet, wat niet ten koste gaat van het spelplezier, maar toch jammer is.
Bovendien zijn de opdrachten nogal simplistisch. Dit komt vooral doordat moeilijkheidsgraad veel te laag ligt, waardoor de mi ies nauwelijks uitdaging bieden. Ten slotte is de kunstmatige intelligentie van een bedenkelijk niveau. De vele aanvalsmogelijkheden zijn al gauw overbodig, want de vijanden spurten steevast als razende dollemannen op je af. Niettemin kunnen al deze ongepolijste aspecten gelukkig grotendeels verbloemd worden door de vele positieve elementen die Dragon Ball: Origins te bieden heeft.