Thedas is in chaos. De oorlog tussen magiërs en tempeliers is losgebarsten, de Chantry heeft al haar leiders verloren en alle overgebleven (sub)organisaties van naam besluiten om hun eigen plan te trekken. Op dat moment barsten de hemels open en ontstaan overal scheuren in de wereld naar de gevaarlijke Fade-dimensie. Niemand anders reageert op dit onheil, dus het is aan [vul hier jouw naam in], the Inquisitor, Herald of Andraste, om dit op te lossen.
Wat volgt is een vijftig tot tweehonderd uren durend avontuur waarin meer gebeurt dan we willen opnoemen, want iedere stap, onthulling of simpele personageontwikkeling is een beloning die je als spelers niet ontnomen zou moeten worden. Dat BioWare wat goed wilde maken voor het gehaaste Dragon Age 2, hadden we wel verwacht. Maar dat het zo uit de hand zou lopen, kwam echt als een verrassing. Je mond valt open van de waanzinnig grote en mooie (semi-)open wereld die BioWare voor Dragon Age Inquisition heeft geschapen. Een wereld die de beste elementen uit Assassin’s Creed, Skyrim en Mass Effect 3 combineert en mixt tot een uitpuilende sandbox-game.
Evolutie van een franchise
Een zodanig grote stap zet je als ontwikkelaar niet zonder gevolgen. Dragon Age is ooit bedacht als BioWares eigen niche, hardcore uitvoering van het Dungeons & Dragons-universum. Vervolgens werd de serie ongevraagd opnieuw uitgevonden en versimpeld. Nu is de boel weer op de schop gegaan, waardoor er zowel technisch als qua design een schisma ontstaat met de eerdere delen. Waar Dragon Age: Origins ouderwets, moeilijk en grauw was, is de stijl nu strak, licht en vloeiend. Soms lijkt het een beetje té netjes voor een franchise die om bloed en corruptie draait. Maar zodra je door een golvend moeras spettert of het adembenemende uitzicht vanaf een kasteel bekijkt, zullen die tradities je een worst wezen.
Hierbij komt ook een flinke verhoging van de technische eisen kijken. Zorg voor een goede PC of speel het op de nieuwe consoles, want Inquisition schaalt amper terug. Wie nog genoot van Dragon Age 2 of Mass Effect 3 op een gamelaptop, moet nu echt naar een beter systeem kijken. BioWares houvast aan kleinschalige gangetje-gangetje levels is dan ook eindelijk gebroken. Deze vrijheid is even wennen, maar je kan nu overal springen, bergen op rennen en paardje rijden als in Skyrim of Assassin’s Creed.
De designers hebben nog niet de open-wereld ervaring van hun collega’s. De structuur is soms wat chaotisch (het aantrekkelijk maken van geheime plekken moeten ze nog leren bijvoorbeeld), je paard reageert nukkig op de omgeving en je kunt te makkelijk per ongeluk gebieden inwandelen van een hoger level. Maar dat is snel te vergeven aangezien BioWare een fantastisch natuurgetrouwe spelwereld levert, waar je iedere honderd meter weer van een ander uitzicht kunt genieten.
Het spel is niet zo krankzinnig groot als Skyrim, maar we kunnen zonder overdrijven zeggen dat Dragon Age 2 een pre-order bonusje lijkt in vergelijking met Dragon Age: Inquisitions omgevingen. Om te compenseren voor het formaat, zijn de tientallen side quests wel een stuk minder intens dan in de vorige delen. Ze voelen soms zelfs als onpersoonlijke fetch quests uit een mmo, maar op de momenten dát je wat contact krijgt met een quest giver, zie je weer de kwaliteit van BioWares schrijvers doorschijnen. Bovendien blijken sommigen van deze onbelangrijke mensen zich vervolgens aan te kunnen sluiten bij je Inquisitie, wat dat onderdeel weer extra binding geeft met het formidabele hoofdverhaal.
Nobody expects the Inquisition!
Die Inquisitie is een nieuwe macht in de wereld die jij mag gaan opbouwen. Vrijwel alles dat je in de game doet, draagt bij aan de kracht van jouw fractie. Het dorpje Haven staat je geheel ter beschikking, een opvallende schaalvergroting in vergelijking met Origin’s kampvuurcirkeltjes. Al je negen (!) teamleden en handige NPC’s zijn in passende gebouwen en plekken terug te vinden. Waar Dragon Age 2 je zelfs de basis aanpassingsopties ontnam, kun je bij de smeden en alchemisten in Inquisition lekker je gang gaan met een scala aan upgrades. De middelen hiervoor zul je in de vrije natuur moeten plukken, uithouwen en jagen (ja, op dieren), wat een realistische en dus tijdrovende taak kan zijn.
Tijd is sowieso iets om rekening mee te houden. Terwijl jij op avontuur bent, kun je je adviseurs in Haven bonusopdrachten meegeven om geld/invloed te verwerven. Deze worden in real-time uitgevoerd en kunnen soms gerust een halve dag duren. Gelukkig tikt de tijd door wanneer je Inquisition afsluit, anders had het tot irritatie kunnen leiden. Inquisition is niet echt ontworpen voor mensen die graag uren achter elkaar willen questen. De inventory komt snel vol (dat is wel te upgraden later) en levensgeneratie buiten gevechten is afwezig. Hierdoor word je gedwongen om regelmatig terug naar een kamp te reizen om op te frissen.
Het zeldzaam maken van health points is BioWares poging om Inquisition moeilijker te maken. Waar Origins nog uitblonk in het tactische aspect van confrontaties met vijanden, zijn gevechten in Inquisition helaas het zwakste punt van de game. Deze zijn niet te makkelijk of slecht geworden, alleen in vergelijking met het tactische Origins is het wat simpel. De grote boosdoener is de kunstmatige intelligentie van je team. Deze kun je vreemd genoeg niet meer zo uitgebreid instellen als voorheen. Alleen de opties ”ren als een rund achter iedere vijand aan” en “blijf eigenwijs stilstaan tot je geraakt wordt” zijn nog over. Je kan de game constant pauzeren voor tactische-top down opdrachten, maar in praktijk rent je team eigenwijs van hot naar her als een stel suïcidale lemmings. Op de Easy en Normal moeilijkheidsgraden heb je er weinig last van. De gevechten zijn dan flitsend en bruut. Maar het is even opletten voor hardcore-mode spelers die tactisch willen strijden, want kiten en positionering is amper te doen.
Zo veel te doen
BioWare had ons met de enorme wereld al uren tevreden kunnen stellen, maar Dragon Age: Inquisition zit niet stil. Zelfs na dertig uur spelen krijg je nog nieuwe opties aangeboden, waardoor de ervaring vers blijft. Een non-spoiler voorbeeldje zijn de gevechtstalenten die je teamleden hebben. Die krijgen na verloop van tijd ineens een volledige optielijst erbij (op basis van het personage, niet de klasse), wat de gevechten weer afwisseling geeft.
We willen verder niets weggeven - dat zou de verrassing echt verpesten – maar ga er vanuit dat BioWare in verhaal en opties het concept ‘bouw-je-eigen-fractie’ heel serieus heeft opgezet en dingen doet waar voorlopers nog niet in zijn geslaagd. Inquisitions verhaal streeft niet Mass Effect 3’s ultieme intergalactische uitputtingsslag met de Reapers voorbij. Maar het is zeker een boeiend boek met een hoop geslaagde twists. En waar Origins slechts één flinke draak als eindbaas had, gooien de makers er hier doodleuk tien in. Dit is geen simpele schaalvergroting: de animaties en aanvallen van de mega monsters zijn nog angstaanjagender dan die van Skyrim en ze vergen meer moeite om te verslaan.
Dragon Age: Inquisition is verder uitgebreid met een multiplayer, waarin je met vrienden willekeurig genereerde levels kan doorkruisen. Deze modus hebben we helaas niet zo uitgebreid kunnen testen, omdat collega’s begrijpelijk massaal hun tijd staken in de gigantische singleplayer. Zonde, want de modus is gebaseerd op die van Mass Effect 3, misschien wel de beste multiplayeruitbreiding die we ooit gespeeld hebben. Alleen de tien Waves zijn vervangen door kleinere vijandelijke groepjes die verspreid staan door het level. En het is belangrijker om met verschillende klassen te spelen, want mages, rogues en warriors kunnen nu ieder geheime ruimtes unlocken, wat tot leuke bonussen kan leiden. Zeker iets om op een later tijdstip nog eens naar terug te keren, want BioWare bleef ook de multiplayer van Mass Effect 3 langdurig ondersteunen en verbeteren.
Wanneer je Dragon Age: Inquisition in zijn geheel bekijkt, is het een waanzinnig uitgebreide game en zodoende vooral heel veel waar je geld. Je hoeft niet te wachten op The Witcher 3 voor de nieuwe standaard van het role playing-genre. Inquisition is vanaf nu de lat waar iedereen aan gemeten wordt.
Dragon Age: Inquisition is vanaf 20 november verkrijgbaar op pc, Xbox 360, Xbox One, PlayStation 3 en PlayStation 4. De recensie is gebaseerd op de pc-versie van de game. Inquisition werkt in combinatie met www.dragonagekeep.com om je beslissingen te onthouden. Lees onze gids terug voor tips om deze in te vullen.
Reacties op: Dragon Age: Inquisition - De wraak van BioWare
Marcus88
XtraLinkUK
Mijn vraag is dan ook, als je die twee games op gameplay vergelijkt, hoe veel beter, minder saai en eentonig is de gameplay van Inquisition? Iemand die de game toevallig al gespeeld heeft en Kingdoms of Amular ook gespeeld heeft zou mij kunnen helpen.
Gillian
TripleDad
Lord_Bono
Wel jammer dat Gamer.nl dDragon Age Keep niet benoemd in de review!
Gillian
Lord_Bono
Gillian
Tomaat23
Overigens vind ik KoA en DA niet te vergelijken qua vechtsysteem. KoA is meer vergelijkbaar met Assassin's Creed. Doordat je in DA met een team vecht waarin iedereen een taak heeft is het veel tactischer en uitgebreider. Als het op nightmare speelt is het soms alsof je WoW aan het spelen bent, maar dan turnbased en realtime tegelijk (pauze/tactische camera).
Net even de PS3-versie van DA:I gedownload (niet piepen de betaalde PC-versie komt er aan) en dat is nog even slecht vergelijken met zoals ik DA graag speel. (muis en toetsenbord op PC). Maar wat ik sowieso kan vertellen is dat het stukken moeilijker is dan KoA. Heb al naar normal terug moeten schalen en dan ging ik nog dood, of moest ik terug naar kamp om weer healing potions te stocken. Daar ligt dus mijn grootste ergernis (ik wist het al toen ik het las). Mages kunnen NIET meer healen en je kan maar 8 hp pots meenemen dat is dus 2 per persoon. En dat zuigt. De barrier spel van de mage (om het healen dus te compenseren) is een aoe-spell en komt dus niet altijd op iederen (de aoe is ook echt heel klein).
De PS3 versie is overigens keihard af te raden, lage framerate weinig detail, wereld lijkt saai. Moest mezelf even geruststellen met een PC-gameplay filmpje om te zien dat het echt de PS3 was.
Forsythia
Hatseflatsh
http://www.gamescoon.net/product/games/unbranded/dragon-age-inquisition-pc/
Gillian
markje94
Ik denk dat je qua battle gameplay een beetje een mix tussen KOA en het originele dragon age, wel net als DA 2 meer casual, maar een groot deel van de diepte van origins is nog wel terug te vinden als je dat wilt, want de focus op XBONE in elk geval ligt aanzienlijk minder op de tatical view.
Voor zover ik nu heb gemerkt, is het instellen van de AI vooral HEEL sterk vermindert, maar dat kon in origins ook wel heel erg uitgebreid.
Snoocky
Mrblueeyes
Ik moet dit spel hebben, nu nu nu!!!
MoLo
alex201
Drinkalot
Tomaat23
" Hierbij komt ook een flinke verhoging van de technische eisen kijken. Zorg voor een goede PC of speel het op de nieuwe consoles, want Inquisition schaalt amper terug."
Zeker waar voor de PS3. Mocht je van plan zijn een PS4 te gaan halen denk dan niet, oh ik koop deze nog voor de lastgen. Wereld voelt leeg en onaf aan. De gecomprimeerde yt-filmpjes op PC/nextgen zien er beter/levendiger uit dan op de PS3.
BioWares houvast aan kleinschalige gangetje-gangetje levels is dan ook eindelijk gebroken. Deze vrijheid is even wennen, maar je kan nu overal springen, bergen op rennen en paardje rijden als in Skyrim of Assassin’s Creed.
Hmm. Ik voel tot nu toe juist nog de invloed van Bioware's aloude leveldesign, ja je kan meer kanten op, maar je wordt toch altijd een soort geleid door de paden/gangen/valleien. Niet verkeerd overigens hoor, maar het is geen openheid als in Skyrim of zelfs AC. Soms moet je door een pad waar een gevecht exact voor een kamp zit of zo. Omrijden is niet mogelijk.
" en levensgeneratie buiten gevechten is afwezig. Hierdoor word je gedwongen om regelmatig terug naar een kamp te reizen om op te frissen."
Gecombineerd met het feit dat er geen heal spells zijn en maar 8 healthpotions vind ik dit echt naadje. Ik speel graag op hard en dan zijn je pots zo op. Dan moet je dus terug teleporteren en naar je laatste punt rennen. Irritant. Misschien dat dit beter wordt op PC met voor mij betere controls, anders moet ik naar normal terugschalen, of steeds heen en weer rennen. Of healspells of meer pots (beter ongelimiteerd maar met cooldown) of regen out of combat. Nu sta je mooi te kijken na een gevecht met 3-4 half lege health bars en 2 potions. Vroeger nam je gewoon een 50 health en mana potions mee en kon je met een healer in een keer door een dungeon/gebied.
Waar Origins nog uitblonk in het tactische aspect van confrontaties met vijanden, zijn gevechten in Inquisition helaas het zwakste punt van de game……….. Maar het is even opletten voor hardcore-mode spelers die tactisch willen strijden, want kiten en positionering is amper te doen.
Nog net te weinig gespeeld, maar had ook al zoiets door. Wat ik niet snap is dat je hier dan zo makkelijk overheen fietst en nog steeds een 9.5 geeft. Waar ik (en ik gok velen) DA voor spelen is voor de gevechten, je leert het gevechtssysteem en dan ga je met een volgende character een level hoger spelen (of al tijdens je eerste run). Als het vechtsysteem niet helemaal in orde is dan is een 9.5 erg hoog in mijn ogen. Bij mij is combatsysteem altijd belangrijker dan verhaal misschien is dit een minderheidsstandpunt.
Oh ik probeer hier niet DAI af te branden, ga hem sowieso kopen, het zijn gewoon wat kritische kanttekeningen. Als de PC-versie binnen is zullen er vast meer dan 100 uur in gaan (met meerdere classes).
Ichi