Voor de echte RPG-nerds was Dragon Age: Origins één van de beste games in het genre van de afgelopen jaren. Het nadeel van het eerste deel was eigenlijk ook de sterkste kant van het spel: het is door het lastige vechtsysteem en het intensieve verhaal niet bijzonder geschikt voor de casual gamer. Ontwikkelaar BioWare heeft deze eigenschappen daarom zodanig aangepast dat het met Dragon Age 2 hopelijk een bredere doelgroep kan bekoren.

The Champion of Kirkwall

De nieuwe vorm van verhaalvertelling in Dragon Age 2 is even wennen. De tien jaar die het spel beslaat wordt namelijk achteraf verteld door Varric, een oude kameraad van je, die op dat moment wordt ondervraagd door een mysterieuze vrouw. Zij is dringend op zoek naar The Champion of Kirkwall en dat ben jij, zo blijkt al aan het begin van het spel. En schijnbaar ben je ook nog eens de reden dat de wereld op het randje van de afgrond staat. Hoe je van een vluchteling die net komt kijken in Kirkwall transformeert tot nationale held wordt langzaamaan duidelijk gemaakt door flashbacks, die pas beginnen nadat Varric zijn versie van het verhaal al heeft verteld. Deze opzet zorgt ervoor dat de sprongen in de tijd niet heel vreemd aanvoelen.

Wat BioWare verder met het verhaal gedaan heeft is de scheiding tussen goed en slecht verder vervaagd. Waar je in Dragon Age: Origins nog vaak vocht tegen de kwaadaardige Darkspawn, raak je deze keer vooral verwikkeld in de politieke machtsstrijd binnen de kuststad Kirkwall. Je merkt snel dat belangrijke beslissingen eerder op gevoel worden gemaakt dan met je verstand. Veel keuzemogelijkheden hebben namelijk zowel positieve als negatieve gevolgen en het is aan jou om daartussen te kiezen. Zo sta je dus regelmatig voor ethische dilemma's, die soms schokkende plottwists en zelfs heuze mindfucks kunnen veroorzaken.

Hij praat!

Niet alleen het verhaal heeft een fijne verandering ondergaan, ook de manier waarop conversaties worden gevoerd in Dragon Age 2 zijn verbeterd. Door de toevoeging van speciale icoontjes weet je precies wat voor reactie je geeft. Zo kun je dus beter inschatten wat voor effect een antwoord heeft en dat zorgt ervoor dat je meer controle hebt over je acties. Het is ook een handreiking naar het grote publiek, dat wellicht geen zin heeft om iedere conversatie uitvoerig te doorlopen.

BioWare heeft ook geluisterd naar de wensen van hun oude publiek, want in Dragon Age 2 heeft hoofdpersonage Hawke een eigen stem gekregen. Dit was een groot gemis in het eerste deel, iets wat je op momenten uit het verhaal kon halen. Je zit helaas wel vast aan één stem, die bij vlagen veel te keurig is, bijvoorbeeld bij grove conversaties. Omdat je maar één stem hebt voor het hoofdpersonage, kun je niet meer tussen verschillende rassen kiezen bij het aanmaken van je personage. Dit is geen groot gemis – je hebt nog altijd de keuze tussen de drie klassen: rogue, mage of warrior – want de beslissingen die je maakt hebben wel degelijk een groot effect op de verhaallijn, ook al heeft iedere Hawke dezelfde voorgeschiedenis.

Een bijna actie-RPG mét liefde

Het uitgroeien van Hawke tot de Champion of Kirkwall gaat niet zonder slag of stoot. De actie in Dragon Age 2 ziet er spetterend uit (vaak letterlijk met al het bloed dat over het slagveld vliegt). Dit komt mede door de grafische opknapbeurt die Dragon Age 2 heeft gehad, wat vooral bij de PC-versie duidelijk te zien is. Het eerste deel werd echter niet om het actiesysteem bejubeld, maar om de tactische kwaliteit van de gevechten. Het is dus gedurfd van BioWare om het vechtsysteem flitsender te maken, wat het tactische aspect onder lijkt te schuiven. De vele verschillende aanvallen zijn spectaculair, kunnen sneller worden uitgevoerd en de kunstmatige intelligentie is verbeterd, waardoor je eerder geneigd bent om bij één personage te blijven steken. Of je daar voor kiest, ligt geheel aan je voorkeur als speler, want in theorie kun je nog steeds tactisch te werk gaan tijdens een gevecht. Het spel laat je net als in het eerste deel de gevechten pauzeren, zodat je de verschillende personages in je team opdrachten kunt geven. Wel blijft het beperkt tot één commando: om een volgende actie toe te wijzen moet je eerst wachten tot de eerdere opdracht is uitgevoerd.

Het contact tussen de verschillende personages in het spel is spectaculairder. Ten eerste is het mogelijk om liefdesrelaties aan te gaan in Dragon Age 2. Dit is niet vernieuwend in het genre, maar toch voegt het een duidelijke emotionele diepgang toe aan de game. Je kunt intensieve relaties met andere karakters onderhouden, relaties die flinke gevolgen kunnen hebben voor het verloop van het verhaal. Hier valt ook vriendschap onder. Wees hier wel voorzichtig mee, want toen ondergetekende 'een iets te vriendschappelijk antwoord' gaf, kuste een mannelijke tegenspeler mij pardoes op de mond.

Ook is het verzamelen van voorwerpen, oftewel loot, bijgeschaafd. BioWare heeft een kleine, maar tegelijkertijd zeer fijne verandering doorgevoerd met betrekking tot het verzamelen van grondstoffen. Je hebt deze ingrediënten nodig om drankjes en runenstenen te maken. Dit neemt al snel veel rugzakruimte in beslag, maar daar is iets op bedacht: alles wat je verzamelt, wordt meteen opgeslagen en houd je ook voor altijd. Je kunt dus een drankje blijven maken zodra je eenmaal het benodigde aantal planten hebt verzameld. Eén addertje onder het gras: de grondstoffen zijn een stuk moeilijker te verzamelen dan normaal.

Abrupt?

Dat niet alles aan Dragon Age 2 gestroomlijnd is, blijkt uit het handjevol grafische bugs dat de game kent. Het is bijvoorbeeld mogelijk dat je in een berenval stapt die plotseling uit de grond lijkt te zijn gekropen. Ook steekt je harnas vaak door je schild als je deze op je rug draagt. Het zijn minuscule ergernissen als je beschouwt hoe groot het spel is. Daarbij moeten we helaas wel een serieuze kanttekening plaatsen. De game mag dan voor vele uren aan spelplezier zorgen, de spelwereld zelf is vreemd genoeg behoorlijk beperkt. Naarmate de game vordert, gaan quests zich steeds vaker afspelen in gebieden waar je al bent geweest. Omdat je verder weinig flexibiliteit hebt in het zelf verkennen van de wereld, voelt de game een beetje statisch aan. Het is een term die eigenlijk helemaal niet bij Dragon Age 2 past, met een verhaal dat juist leunt op keuzevrijheid.

En dan komt Dragon Age 2 alweer ten einde, sneller dan je gehoopt had. Niet omdat het spel zo kort is, maar omdat je eigenlijk nog helemaal niet klaar was met zijn spelwereld. Het lukt Bioware zo weer om je met een flinke replaydrang achter te laten.