DJ Hero | Gamer.nl

Voor de Total War-purist is het ketterij van de hoogste orde: geen historische setting, maar een volledig fictieve wereld waarin orks, vampiers en dwergen elkaar brullend de hersenpan inslaan. Dat is misschien jammer voor de geschiedenisliefhebber, maar Total War: Warhammer belooft meer spektakel dan ooit tevoren.

We zijn een klein beetje klaar met Guitar Hero. Dat zeggen wij niet (alleen), ook verkoopcijfers spreken boekdelen en in de wandelgangen horen we het woord metaalmoeheid verdacht vaak vallen. Het kon ook bijna niet anders, want ondertu en liggen er al vijf delen en tig spin-offs in de schappen die nog maar weinig toevoegen aan het originele concept. Gamers weten dat, maar Activision weet dat ook. Tijd voor een nieuwe plaat dus: DJ Hero.

Geen snerpende gitaren, baslijnen waar je vullingen van uitvallen of snoeiharde drums in deze game, maar 93 loepzuivere, tot op de laatste beat gekeurde dancetracks stappen in de spotlights van DJ Hero. Geen halfbakken covers van bestaande artiesten, zelfs bestaande nummers doen dit keer niet mee. Nee, de mannen bij FreeStyleGames hebben de muziek van tientallen muzikanten geleend om 93 originele mashups te maken; mixen waarbij twee nummers elkaar aanvullen en samensmelten tot één oorstrelend geheel. En hierbij is niet de gemakkelijke weg bewandeld, want wie Bobby “Blue” Bland met 2Pac, Daft Punk met Queen of de Gorillaz met Marvin Gaye samen laat stralen gaat duidelijk voor een uniek resultaat.

En nog voordat we het hebben over die nieuwe controller, de opzet van de game of de multiplayer-mogelijkheden mag best even stilgestaan worden bij de soundtrack. Deze vormt namelijk het op de beat kloppende hart van DJ Hero, dat vervolgens weer staat of valt bij de kwaliteit ervan. Kort door de bocht kunnen we stellen dat de game enkel en alleen al geslaagd is vanwege de kwaliteit van de mashups, want ze knallen echt ongehoord lekker uit je boxen. Niet allemaal, maar het gros bevindt zich in de bovencategorie, een aantal steekt boven de middenmoot uit en slechts een enkeling stoppen we in het 'mwah'-hokje. Mi ie geslaagd dus, maar er zit natuurlijk wel het een en ander om dat muzikale hart heen.

Draaitafel

Om te beginnen is er natuurlijk de nieuwe controller. We zijn een stuk verder sinds het eerste plastic gitaartje van jaren terug. De meegeleverde draaitafel voelt aan als een oerdegelijk apparaat, stevig en verre van het predicaat plastic prullaria. Zet 'm op je tafel, slinger de eerste nummers aan en voor je het weet knikt je hoofd met de muziek mee en zit je volledig in je zelfontwikkelde flow.

Op de scratchplaat vind je drie gekleurde knoppen die geheel volgens traditie ingedrukt moeten worden wanneer gelijkgekleurde icoontjes op het beeld hun ondergrens naderen. Soms druk je ze één keer in, maar als er een balkje naar beneden valt zul je met ingedrukte knop aan het scratchen moeten slaan. Dat doe je op medium in de eerste instantie nog zonder al teveel eisen, maar op de hogere (en weldegelijk toffere) moeilijkheidsgraden zul je precies moeten scratchen zoals van je wordt verwacht.

Verder vinden we naast de plaat de minstens even belangrijke cro fader. Met deze schuifregelaar spring je naar één van de twee nummers op het moment dat de andere even niet belangrijk is, terwijl je 'm netjes in het midden laat als beide nummers van de mashup door elkaar heen spelen. Aanvullend is er nog de Euphoria-knop (de DJ Hero-variant van Starpower die je score tijdelijk verdubbelt) en een regelaar waarmee je op bepaalde momenten zelf vrijblijvend met de audio kan klooien.

Proefballon

Het voldoet om te zeggen dat Activision hiermee een meer dan geslaagde combinatie aflevert van gameplay en controle. Geen kritieken dus? Jawel hoor. De schuifregelaar bijvoorbeeld, die heeft net niet genoeg weerstand in zijn neutrale positie, waardoor je 'm vooral in het begin vaak te ver doortikt en combo's verpest. De carrièremodus die hetzelfde pad als Guitar Hero volgt (scoor sterren in sets om weer nieuwe sets vrij te spelen) voelt als modus an sich kleurloos en te herkenbaar. Ook de mogelijkheid om in multiplayer een gitaarcontroller aan te sluiten in plaats van een tweede draaitafel is vanwege de beperkte nummerondersteuning weinig meer dan een proefballonnetje.

Zonder dat we dat woord een al te negatieve lading mee willen geven, is DJ Hero grootste probleem dat het als product juist dat is: een proefballon. Je merkt dat de belachelijk hoge kwaliteit van de mashups niet in verhouding staat met de wat karige randzaken. Waarom niet meer nummers van extra gitaarondersteuning voorzien? Waarom mogen we nog geen drumstel aansluiten om mee te doen? Waarom krijgen we niet een weldoordachte carrièremodus voorgeschoteld? Het lijkt erop dat superfranchiser Activision een hoop mogelijkheden expres in de koelkast heeft gezet voor vervolgdelen. Of je vanwege dat feit DJ Hero moet laten liggen? Nee, en daar hebben we (naast de controller) zo'n 93 meer dan onwaarschijnlijk strakke redenen voor.


Artikel als favoriet toevoegen
Deel dit artikel

Aanbevolen voor jou