Epic Mickey komt herkenbaar over en roept veel herinneringen op van oude Disney-tijden, maar borduurt op geen enkele manier voort op de oude conventionele Disney-formule. Het druist in bepaalde mate zelfs in tegen het nostalgische beeld van Mickey Mouse, zonder de herkomst te verloochenen. Die prestatie is zeer knap en was tevens een van de sterkste punten van de eerste Epic Mickey op de Wii. Het creëerde een nieuw universum met variaties op bestaande personages en een nieuwe rol voor Mickey Mouse.. Helaas was de rest van de game niet zo goed. Repetitieve gameplay weerhield Mickey Mouse ervan om een echte platformheld te worden.
Charme is niet genoeg
Epic Mickey 2 speelt zich een aantal jaren na het eerste deel en herintroduceert wederom een geteisterd Wasteland. Aardbevingen hebben het land grotendeels verwoest, maar de daadwerkelijke oorzaak is vooralsnog een mysterie. Daarbovenop keert ook nog eens de Mad Doctor terug, hoewel hij claimt het licht te hebben gezien en alleen nog maar streeft naar goedheid. Hij biedt Oswald zijn hulp aan, en het konijn besluit die hulp aan te nemen. Als er vervolgens meer vreemde dingen gebeuren met Wasteland besluit Oswald in samenspraak met zijn vrouw Ortensia en trouwe vriend Guus om Mickey Mouse te vragen terug te keren naar Wasteland om toch maar eens uit te zoeken wat er nou echt aan de hand is.
Vervolgens ontrafelt zich een plot waarin mysteries worden opgelost en Mickey en Oswald op pad gaan om Wasteland te redden. In de cutscenes wordt dat plot met een schitterende tekenstijl en kleurrijke personages verteld. De stemmen pa en perfect bij de koddige personages. De Mad Doctor zingt zelfs zijn weg door het verhaal heen, hetgeen zorgt voor cartooneske scènes die doordrenkt zijn met charme en aaibaarheid, zonder dat het kinderachtig wordt.
Helaas is de inhoud niet net zo fraai afgewerkt. De plot heeft vrij weinig om het lijf en is nergens echt baanbrekend. Dat is echter niet zo erg; een kleurrijke platformer heeft namelijk helemaal geen super diepgaand verhaal nodig. Desondanks heeft het verhaal te kampen met een trage opbouw en ronduit saaie dialogen zonder scherpte. Pas na de eerste plottwist komt het verhaal een beetje op gang en dat gebeurt pas na een paar uur. De game probeert verder thema’s aan te snijden als vertrouwen en vriendschap, maar echt emotioneren zoals Disney-films dat kunnen, doet het nooit.
Dat komt ook door de slappe introductie van de opdrachten die je moet voltooien in de levels. Er wordt telkens veel tekst besteed aan de uitleg van problemen als ontbrekende tandwielen of onbereikbare plekken en dat overstemt vaak de narratieve context. Het uitvoeren en voltooien van opdrachten voelt daardoor nogal leeg aan, waardoor het vrij snel gaat vervelen. Daarnaast roept Guus of Oswald om de tien seconden wat je moet doen en dat komt op een gegeven moment rijkelijk je neus uit.
Het meest jammere is dat er niet voldoende gelegenheid is om kennis te maken met de vele personages. Je loopt vaak veel te snel door de mooie creaties in Epic Mickey, waardoor je geen enkel level of gastpersonage echt op je in kan laten werken. Zo is er een Peter Pan-level waar je één keer praat met een bekend voorkomende piraat, om er vervolgens niet meer naar om te kijken. Maar ook heeft Mickey Mouse heeft moeite met zijn rol als actieheld en hij wordt compleet overstemd door de veel karaktervollere Oswald. De dappere zwarte muis is een lieflijk personage met alledaagse karaktereigenschappen en daardoor de verpersoonlijking van de ‘normale’ man. Het blijft daardoor nogal een abstract figuur in een verder creatieve wereld.
Creatieve uitdaging
De gameplay in Epic Mickey 2 is veelal onveranderd gebleven. Mickey Mouse heeft nog steeds de beschikking over een verfkwast waar hij blauwe verf of groene thinner mee kan spuiten. De eerste vult lege plekken op en de tweede verwijdert ze. Het spreekt voor zich dat je jezelf hiermee platformen verschaft om op te springen en verborgen objecten tevoorschijn tovert. Veel dieper gaat het helaas echter niet. Slechts zelden hoef je een puzzel op te lo en en de meeste problemen los je op door gewoon op zoek te gaan naar platformen om in te kleuren. Toch zorgt de platformactie op zichzelf al voor genoeg verdienstelijke uitdaging en zorgen de veelvoud aan schitterend vormgegeven levels voor voldoende variatie. Ook de 2D-levels werken mee aan die variatie, alhoewel je er in de eerste paar gevallen gewoon zonder enige moeite doorheen kunt rennen. Wat overigens meevalt is de camera die, in tegenstelling tot het vorige deel, deze keer wel uitstekend werkt.
De samenwerking met Oswald is een nieuw element in Epic Mickey 2. Die kun je door een tweede speler laten besturen of in handen laten van de computer. Het konijn beschikt over een afstandsbediening waarmee hij elektriciteit kan produceren en als je hem met Mickey in de lucht gooit, fungeren zijn oren als een propeller. Als je in je eentje speelt heb je desondanks maar weinig het gevoel dat je echt samen het avontuur beleeft. Je hebt Oswald alleen nodig als je voor een hoog platform staat en bij een schakelaar moet je simpelweg wachten tot de computer wat doet. Niet erg enerverend dus. In sommige gevallen komt het zelfs voor dat het Oswald er niet is wanneer je hem echt nodig hebt, waardoor je terug moet in het level om hem weer achter je aan te laten lopen. Gelukkig gebeurt dat ook weer niet zo vaak dat het een frustrerende speelervaring wordt.
Tijdens gevechten is er wel meer het gevoel van samenzijn. Op de juiste momenten ondersteunt Oswald je, zonder dat het afdoet aan de dynamiek. En dat is ook nodig, want vijanden zijn redelijk lastig te verslaan en vragen elk om een andere benadering. Zo zijn er mechanische torren met ronddraaiende zagen die pas op hun rug vallen als Oswald ze trakteert op een stroomstoot, waarna jij ze kan uitschakelen met een draaiaanval. Ook tijdens de vrij pittige eindbaasgevechten is het handig als Oswald in de buurt blijft om je weer tot leven te wekken.
Keuzes?
Warren Spector is de hoofdproducer van Epic Mickey en met Deus Ex in zijn oeuvre is het niet gek dat je in Epic Mickey ook enkele keuzes voor je kiezen krijgt. Zo kun je van te voren bijvoorbeeld bepalen welke zijde van een projector je in gaat voor een nieuw level en je kan er ook voor kiezen om vijanden vriendelijk te maken met de blauwe verf of weg te vagen met de thinner. Of je nou echter voor het een of voor het ander kiest, het intere eert allemaal vrij weinig. De emotionele lading ontbreekt en er zit maar weinig variatie in het resultaat.
Dat is eigenlijk het grootste probleem met Epic Mickey. Het weet je op weinig manieren te raken en het complete product is te slapjes om te enerveren. De schitterende vormgeving van de cutscenes en de levels charmeren in eerste instantie, maar de inhoud weet diezelfde charme nooit net zo goed over te brengen. Daar helpt elke mogelijke nostalgie aan oude Disney-tijden ook vrij weinig aan mee. Wat overblijft is een platformer die alleen goed is in basale traditionele klim- en klauteractie. Dat is weliswaar een legitieme reden om een game aan te schaffen, maar alle elementen in Epic Mickey 2 vragen om meer.
Deze game is gespeeld op Xbox 360.