Met dit duidelijke doel voor ogen voelt Death of the Outsider als een gepaste afsluiter voor Dishonored. De vorige twee games wisten de vakkundig gedetailleerde wereld al uitstekend te combineren met het betere moord- en sluipwerk, maar deze mi ie lijkt de onvermijdelijke samensmelting van alles wat deze manier van spelen zo tof maakt.
Billie the killer
Death of the Outsider is een iets korter zijverhaal dat lo e eindjes aan elkaar knoopt en tegelijkertijd dezelfde vertrouwde sluipactie voorschotelt. Dat gebeurt allemaal met het nieuwe hoofdpersonage Billie Lurk. Als voormalige killer weet zij prima raad weet met de gevaarlijke bewakers, heksen en sekteleden. Billie heeft bovendien een aantal unieke krachten die haar uit het zicht houden.
Die krachten zorgen ervoor dat Billie ook echt als een ander personage aanvoelt dan haar voorgangers. Het zijn de subtiele, maar verregaande aanpa ingen aan bestaande krachten die daar voor zorgen. Ze kan zich bijvoorbeeld teleporteren door een schim van haarzelf op een ander punt te planten. Is deze schim in het zicht, dan springt ze met een druk op de knop in die vorm. Dat kan behoorlijk explosieve resultaten hebben wanneer ze direct in een doelwit verschijnt en het nietsvermoedende slachtoffer in stukken uit elkaar knalt. Minstens zo handig en gruwelijk is de mogelijkheid om het gezicht van een bewusteloze bewaker over te nemen om onopvallend een drukke ruimte binnen te wandelen.
Rattenfluisteraar
De derde kracht is zonder twijfel de nuttigste. Met Foresight kan Billie als een geest een gebied verkennen, vijanden markeren en alvast een teleport-schim plaatsen door de tijd even stil te zetten. Het maakt een nieuwe kamer betreden een stuk overzichtelijker omdat iedere ruimte eerst zwevend te verkennen is. Gezien het feit dat de hoeveelheid bewakers en rondhangende sekteleden behoorlijk is opgeschroefd, komt Foresight echt als geroepen.
Deze krachten, gecombineerd met oude en nieuwe locaties, zorgen voor vijf gevarieerde en behoorlijk uitgebreide mi ies. Geheel in de stijl van Dishonored zijn de opdrachten die Billie hier moet volbrengen op verschillende manier te voltooien. Gebouwen hebben bijna altijd meerdere ingangen en wie de moeite neemt om omstanders af te luisteren, vangt ook nog weleens wat nuttigs op. Billie kan zelfs uit het gepiep van straatratten wat cryptische hints halen die haar in de richting van een verborgen schat of alternatieve routes sturen.
Geen foute manier van spelen
Ook in Death of the Outsider zit de schoonheid van Dishonored in de enorme keuzemogelijkheden. Het spel hamert voortdurend op het feit dat er geen foute manier is van spelen. Dat staat mi chien wat haaks op de sluipgerichte gameplay, maar zelfs wanneer Billie ontdekt wordt, is er iets van de situatie te maken. Dat er deze keer geen chaos-meter is die bijhoudt wat voor effect jouw daden hebben op het einde, voelt in zekere zin als een opluchting. Billie heeft in haar tijd aardig wat kelen doorgesneden en daardoor heb je er geen problemen mee om tijdens deze mi ie hetzelfde te doen.
Hoewel de opzet en gameplay grotendeels hetzelfde is, weet deze opzichzelfstaande uitbreiding om genoeg originele manieren te verra en. Zo draait een mi ie om een complexe bankinbraak die op tal van manieren (on)succesvol is te volbrengen. Er is altijd een overduidelijke en een sluwere optie voor ieder probleem. Heel soms zijn de krappe gangen vol met bewakers in Death of the Outsider te benauwend om echt met een goed alternatief plan te komen, maar veel vaker is het aantal mogelijkheden zo groot dat iedere mi ie gerust tien keer op een andere manier is te doorlopen.
Dishonored op zijn best
Met vijf mi ies is Death of the Outsider niet zo lang als de vorige delen, maar met een aantal slimme toevoegingen wordt de speelduur aardig opgerekt. Na het uitspelen is het spel bijvoorbeeld nog een keer te doorlopen, maar dan met de speciale krachten van Emily en Corvo uit Dishonored 2. Een andere uitstekende toevoeging zijn de contracts. Deze speciale optionele mi ies, waarin Billie voor geheimzinnige opdrachtgevers een dienst verleent, leveren een aardig zakcentje op. Door personages in de omgeving op een specifieke manier te moeten ombrengen, of door ongezien waardevolle objecten in streng bewaakte omgevingen te stelen, ben je al snel een paar uur langer met een mi ie bezig.
Death of the Outsider is daarmee een geslaagde samensmelting van alles dat de vorige delen zo goed maakten. Het is jammer dat er zoveel wordt hergebruikt uit Dishonored 2 en het spel wordt af en toe kunstmatig moeilijk gehouden door iedere ruimte vol te proppen met vijanden. Ook het verhaal is ondanks de met liefde vormgegeven wereld nog steeds niet het hoogtepunt, maar het drukt de pret absoluut niet. Death of the Outsider staat op zulke robuuste schouders dat kleine mi tapjes nauwelijks de spanning en lol van een succesvolle sluipmi ie in de weg zitten.
Dishonored: Death of the Outsider is nu verkrijgbaar op pc, Xbox One en PlayStation 4.