We kennen allemaal de term RPG en het vaak daarbij horende voorvoegsel MMO, maar een SRPG klinkt nogal vreemd in de oren. Toch zijn er al een heleboel titels op de markt verschenen die tot dit genre, de Strategic Role Playing Games, behoren waaronder het redelijk bekende Final Fantasy Tactics. Vooral in Japan kennen de SPRG’s erg veel succes, met ontwikkelaar Nippon Ichi als belangrijkste producent ervan. Gelukkig krijgen we in Europa zo nu en dan ook eens te maken met een SRPG, met als meest recente titel Disgaea 2: Cursed Memories. Disgaea 2: Cursed Memories is dus een strategisch rollenspel. Dit wil vereenvoudigd zeggen dat je bij elke actie die je onderneemt erg goed bewust moet zijn van de mogelijke gevolgen. Het best kun je dit soort spellen vergelijken met een potje schaken: elke zet die je maakt heeft de mogelijkheid om het verdere verloop van de match drastisch te veranderen. Gelukkig geeft Disgaea 2 je meestal de mogelijkheid om foutieve acties ongedaan te maken, maar je hoofd erbij houden is toch te allen tijden aangeraden! Het verhaal gaat van start tijdens een vreemd ritueel waarin men een ‘Overlord’ wil oproepen via een magische spreuk. Overlords zijn machtige wezens die over immense gebieden heersen en dat ook meestal als echte dictators doen. De Overlord die het in Disgaea 2 voor het zeggen heeft is Zenon, een kwaadaardig personage dat bovendien alle inwoners van zijn land in demonen en monsters heeft weten om te toveren. Vreemd genoeg is er echter één iemand die aan de vloek is weten te ontsnappen: Adell, een vitale knaap die volledig volgens zijn eigen stijl door het leven gaat. Samen met de dochter van Overlord Zenon Rozalin (Rozy voor de vrienden) zal Adell op pad gaan om de inwoners van het land te bevrijden van de boosaardige vloek. Onderweg kom je naar goede RPG gewoonte heel wat andere kleurrijke personages tegen die je groep zullen versterken. Sommige daarvan zijn van groot belang voor het verloop van het verhaal, terwijl andere enkel dienst doen als versterking voor je party, dit tijdens een van de vele gevechten. Zo zijn er als voorbeeld de oversekste kikker Tink die last heeft van een gespleten persoonlijkheid, en Axel, een eeuwenoude Dark Hero die maar al te graag zijn carrière als popicoon wil herlanceren. Disgaea 2 zit vol met gevarieerde personages, de een al wat vreemder dan de ander, die aan het nogal simpele verhaal de nodige flair en vreemde humor weten toe te voegen. Naast een veelheid aan personages kent Disgaea 2 ook een indrukwekkend aanbod aan klassen en beroepen. Naast de bekende magiërs, krijgers en priesters zijn er ook wat andere, erg originele mogelijkheden te vinden, zoals de Sinner en de Beastmaster. Daarbovenop worden er nog een heleboel klassen pas beschikbaar nadat je bepaalde acties hebt ondernomen, met als gevolg dat je een heel tijdje bezig bent wil je echt alle mogelijkheden gezien hebben. Natuurlijk heeft elk beroep zijn eigen specialiteiten waardoor je goed zal moeten nadenken welke personages je precies tijdens welk gevecht zult inzetten.Uiteraard kan een (S)RPG niet bestaan zonder een verzameling aan interessante items en ook op dat vlak is Disgaea 2 zeker en vast een schot in de roos. Er zijn letterlijk honderden voorwerpen te vinden die bijna allemaal hun eigen unieke uiterlijk en krachten hebben. Zo zitten er maar liefst zeven verschillende wapentypes in het spel, zonder dan rekening te houden met de exclusieve wapens die enkel de monsters binnen je party kunnen gebruiken. Erg leuk is dat elk item dat je binnen Disgaea 2 vind je toegang geeft tot speciale levels in de Item World, een wereld waarin je je gewenste voorwerp sterker kan maken door de vijanden binnen die wereld te verslaan. Het speciale aan zo’n Item World is dat die er telkens anders zal uitzien doordat het speelveld helemaal willekeurig samengesteld zal worden, wat de replaywaarde zeker en vast ten goede komt.   Een andere, erg uitgebreide, toevoeging is het Dark Assembly systeem, een soort van tribunaal waarin je voorstellen kunt voorleggen aan een jury. Deze voorstellen kunnen gaan van de aanvraag tot sterkere items in de winkel tot het aanmaken van nieuwe personages voor je groep. Telkens als je zo’n voorstel wilt indienen zal een verzameling monsters moeten stemmen of ze akkoord gaan met de suggestie of niet. Het leuke is dat je de leden van de jury die tegen je voostel zijn kan omkopen door ze speciale items te geven die ze leuk vinden. Je doet er dus goed aan om vreemde items, die je vaak tijdens je reis tegenkomt, bij je te houden voor later. Hierdoor krijgt het het spel een soort van verzamelsfeer over zich heen, wat zeker voor de doorwinterde gamers interessant is. Het speelveld waarin je de items vindt is trouwens al op zichzelf een veelzijdig voorwerp dat je, mits je wat inzicht hebt, kunt gebruiken als wapen tegen je vijanden. Zo nu en dan zijn er namelijk Geo Panels terug te vinden op de grond, een soort van portalen die effecten verspreiden binnen een bepaald gebied. Staat je personage op een Geo Panel dat je bijvoorbeeld 50% extra aanvalskracht geeft, dan kun je dat effect gebruiken om vijanden wat sneller een kopje kleiner te maken. Ben je door het gebruiken van de Geo Panels echter nog niet sterk genoeg om je tegenstanders aan te kunnen, dan roep je gewoon even de hulp in van een ander personage op het speelveld om samen een combo-aanval uit te voeren! Deze aanvallen zijn extra krachtig en brengen meestal een bescheiden visueel spektakeltje met zich mee.   Inderdaad, een bescheiden visueel spektakel: Disgaea 2 ziet er namelijk op grafisch vlak erg matig uit. Dit komt doordat het blijkbaar een traditie is om SRPG’s altijd van bovenaf weer te geven, met als gevolg dat alles er erg plat uitziet. Verder moet je ook niet al teveel verwachten van tussenfilmpjes, deze zijn namelijk ongeveer onbestaande. Het verhaal kom je, spijtig genoeg, enkel te weten door naar gesprekken te luisteren die ingesproken zijn door stemacteurs. Gelukkig is de overzetting van het Japans naar Engels goed verlopen, waardoor je je nooit echt zal gaan ergeren aan de dialogen, hoe vreemd ze soms ook mogen zijn. Spijtig genoeg kan dat niet gezegd worden over de muziek. De deuntjes die je tijdens het spelen te horen krijgt zijn namelijk vervelend tot afgrijselijk slecht te noemen. Ironisch is dan ook het feit dat we in Europa bij de aankoop van Disgaea 2 een speciale soundtrackdisc er gratis bijkrijgen.