Disaster: Day of Crisis | Gamer.nl

Na eerdere trailers deze week is er een derde trailer van No Man's Sky uitgebracht.

De laatste acht jaar waren één grote ramp als we de nieuwe president van Amerika mogen geloven. En we leven momenteel in een grote economische crisis die onze manier van leven bedreigt. Om nog maar niet te spreken over de dreiging van tsunami's, aardbevingen, terroristen en orkanen. Gelukkig kun je het dankzij de nieuwe Wii-game Disaster: Day of Crisis nu ook gewoon in een dag beleven.

Disaster: Day of Crisis is een aparte game die veel tegelijk wil zijn. Het ene moment hebben we te maken met een on-rails shooter, vervolgens een derdepersoons actiegame en niet veel later is het weer een racegame. Het is vooral een game die de speler afwi elend verschillende bewegingen met de Wii-mote laat maken. Maar het is ook een game die, mi chien wel onbedoeld, grappig is.

In Disaster: Day of Crisis kruip je in de huid van Raymond Bryce, een ex-marinier en reddingswerker, die er uitziet als het Japanse beeld van een stoere Amerikaan. In het begin zien we Ray, zoals hij zich ook wel laat noemen, zijn beste vriend verliezen bij een uitbarstende vulkaan. Als een jaar later Rays hulp wordt ingeroepen omdat het zusje van zijn vriend gekidnapt is door de terroristische groepering SURGE, begint het spel pas echt. Ray blijkt namelijk in de slechtste dag van zijn leven beland te zijn.

Want behalve het continu beschoten worden door de leden van SURGE krijgt Ray te maken met een bijna hilarische reeks van natuurrampen. Orkanen, tsunami's, aardbevingen, vulkaanuitbarstingen en nog vele andere rampen pa eren minstens één keer tijdens Rays vervelende dag. Het verhaal wordt zo gepresenteerd dat het een beetje doet denken aan de tv-serie 24, maar dan met natuurrampen en een Japanse schrijver, waardoor het iets luchtiger overkomt.

Zoals al gezegd bestaat het spel uit drie grote vormen van gameplay. De beste hiervan is zonder twijfel de on-rails shooter zoals we die kennen van Time Crisis. Je kunt je in deze vorm niet bewegen, op het zoeken van dekking achter een muurtje na, en moet met de Wii-mote op alle vijanden richten. Zijn deze allemaal neergeschoten, dan beweegt je personage zichzelf automatisch naar een nieuw stuk. De non-lineaire shooteractie van Disiaster: Day of Crisis is redelijk diep uitgewerkt. Je kunt niet alleen dekking zoeken maar ook inzoomen, bepaalde voorwerpen doen ontploffen, headschots maken en van wapen wi elen. Dit laatste wordt extra intere ant gemaakt doordat je tu en levels door wapens kunt kopen met verdiende ervaringspunten. Voor degenen die op de Wii al lang zoeken naar een geschikte on-rails shooter is Disaster: Day of Crisis dus een zeer goede game.

Bij het tweede gameplaygedeelte mag de speler wel de besturing van Ray op zich nemen. Vanuit een derdepersoons camerapunt bestuur je onze, jammer genoeg nogal houterig lopende, held door een door rampen geteisterd gebied. Waar je in de on-rails shooter stukken te maken hebt met de terroristische crisis, zijn het in deze gedeeltes de natuurrampen die overwonnen moeten worden. Deze delen draaien voornamelijk uit verschillende kleine minigames met de Wii-mote. Deze bestaan niet alleen uit Quick Time Events, die verra end genoeg niet echt storend zijn, maar ook uit reddingsacties.

In ieder level zijn verscheidene slachtoffers te vinden, die door middel van verschillende minigames te redden zijn. Deze verschillen van schudden met de Wii-mote tot richten en op goede knoppencombinaties drukken. Door het redden van slachtoffers verdient Ray ervaringspunten die aan het eind van ieder level te besteden zijn aan upgrades. Hoewel de minigames niet allemaal even diepgaand zijn, variëren ze voldoende om toch te vermaken. Daarnaast weten ze soms ook echt de spanning op te bouwen. Zo bestaat het eind van een level uit het in een auto stappen en deze starten voordat alles ontploft. Je dient hierbij de auto te starten door met de Wii-mote te draaien, maar de eerste paar keer lukt dit niet. Dit soort momenten tonen echt de belofte van de Wii-mote als extra dimensie in de gameplay, zelfs al zijn ze maar simpel.

Het laatste grote onderdeel is ook veruit het minst intere ante. Soms zul je namelijk de besturing van een auto overnemen. Met de Wii-mote als stuurtje, zoals we dat van Excite Truck kennen, stuur je zo de auto langs allerlei obstakels. Het sturen zelf werkt in principe prima, maar het rijden zelf mist een hoop diepgang. Daarnaast wil de auto nogal snel over de kop slaan en slingert deze makkelijk over de weg.

De verschillende levels bestaan uit een opbouw van de drie verschillende onderdelen. Meestal zul je stukken vrij rondlopen, al zijn de levels enorm lineair, waarna er opeens overgeschakeld wordt naar het schietgedeelte. Slechts sporadisch zul je de controle van een auto op je nemen. De combinatie van de verschillende elementen is leuk bedacht, maar komt niet altijd even goed over. Dit komt omdat het de vaart uit de game neemt. Het rustig rondlopen door de levels wordt haastig verstoord door een schietsequentie, of andersom.  De game lijkt alles in één te willen zijn en slaagt daar maar met mate in.

Daarnaast loopt de gehele game in principe op tijd. Je hebt namelijk een beperkt uithoudingsvermogen, die geleidelijk opraakt. Als het uithoudingsvermogen in zijn geheel op is dan zal Ray langzaam doodgaan. Deze tijdsdruk is vaak nogal vervelend, omdat je levenskracht zo niet alleen afhangt van het wel of niet geraakt worden, maar ook van de snelheid waarmee je door de levels heen gaat. Een andere irritatie is de mogelijkheid om op te slaan. Hoewel de levels bestaan uit verschillende checkpoints kun je namelijk alleen opslaan als je een heel level uitspeelt. Omdat de levels ieder makkelijk een half uur in beslag nemen betekent dit dat je soms genoodzaakt bent door te spelen, zelfs al heb je even geen zin of tijd meer.


Artikel als favoriet toevoegen
Deel dit artikel

Aanbevolen voor jou