Wat herkenbaarheid en populariteit kan Dillon zich mi chien niet meten met Donkey Kong of Kirby, maar hij heeft wel een zekere 90’s cool-factor die bij de meeste personages van Nintendo ontbreekt. Wat ‘attitude’ betreft komt Dillon nog het meeste in de buurt van Sonic the Hedgehog en net zoals deze blauwe egel heeft dit gordeldier snelheid als zijn belangrijkste karaktereigenschap.
The Rock Warrior
De wereld van Dillon’s Dead-Heat Breakers is een soort Mad Max-achtige post-apocalyptische plek, maar dan met een bonte cast van dieren in de hoofdrol. Alles is in verval, grondstoffen zijn zeldzaam en uit de as van al die vernieling is een wreed soort rotsmonsters opgestaan. Deze rotszakken hebben het gemunt op de laatste overgebleven nederzettingen. Het is aan Dillon en zijn team van beestachtige huurlingen om dat koste wat het kost te voorkomen.
De gevechten tegen de monsters spelen zich uit in de stijl van een typische tower defense-game. De verschillende dieren die je ingehuurd hebt, kunnen op strategische punten op de kaart geplaatst worden, waarna ze de inkomende vijanden onder vuur nemen. Als Dillon kun je vrij over het slagveld rondracen om grondstoffen te verzamelen, de wapens van je bondgenoten op te laden en de monsters zelf aan te vallen. Rol je tegen zo’n beest op, dan wordt Dillon getransporteerd naar een arena waarin hij de monsters zo snel mogelijk moet uitschakelen door tegen ze aan te beuken, of door gebruik te maken van zijn klauwen.
Furry Road
Het tower defense-gedeelte komt er eigenlijk op neer dat je als Dillon constant heen en weer schiet tu en de verschillende uithoeken van de kaart. Overzicht houden doe je door een blik te werpen op het onderste scherm van de 3DS, waar alle actie in een oogopslag te zien is. De gameplay wordt na een paar mi ies alleen behoorlijk eentonig, omdat alle gevechten ongeveer dezelfde opbouw hebben. Eerst moet de boel verdedigd worden, daarna volgt er een fase waarin Dillon de achtervolging inzet en al racend zijn tegenstanders moet uitschakelen.
De vorige twee titels met Dillon in de hoofdrol deden ongeveer hetzelfde en dit derde deel weet de formule - die toen ook al behoorlijk versleten voelde - nauwelijks op te fri en. De actie is daarvoor echt veel te eentonig.
Beyond Tower Defense
Op de kern van de gameplay is een heleboel aan te merken, maar alles hier omheen is zo mogelijk nog vervelender. De tower defense-gedeeltes worden steeds afgewi eld met gedeeltes waarin je niet hoeft te vechten en je je geld op andere manieren kunt verdienen. Je eigen Mii – die aan het begin van het spel getransformeerd wordt in een willekeurig dier – speelt hierin de hoofdrol. In de stad, die als thuisbasis dient, is er wat te verdienen in allerlei minigames die variëren van extreem oppervlakkig tot geestdodend saai. Een winkel runnen in het vervallen stadje is daarvan het absolute dieptepunt. In deze minigame is het namelijk de bedoeling dat je in de ka a de prijs van de producten die je klanten langsbrengen moet invoeren. Echt werken voor je geld is nog leuker.
In deze rustdagen wordt het ook pijnlijk duidelijk hoe verschrikkelijk langdradig Dead-Heat Breakers is. Alles, van het inhuren van je in dieren getransformeerde Mii’s, tot ze daadwerkelijk plaatsen in de arena, is langdradig en saai. Er zijn hier en daar mogelijkheden om deze stukken te versnellen, maar zelfs dan duurt het automatisch neerzetten van je hulpjes bizar lang. Ieder personage blijft ook maar tegen je aankletsen zonder daadwerkelijk iets belangrijks of intere ants te zeggen. Alleen Dillon en je eigen Mii houden de hele game lang wijselijk hun mond.
De grote vraag blijft daarom waarom Nintendo het nodig heeft geacht om een derde game in het Dillon-universum uit te brengen op een platform dat eigenlijk al zo goed als vervangen is. Sommige gedeeltes zijn kinderlijk simpel, terwijl de tower defense-gameplay naarmate je verder komt juist weer behoorlijk uitdagend is. Dead-Heat Breakers probeert eigenlijk van alles, maar weet nergens echt in te slagen.
Dillon Dead-Heat Breakers is nu verkrijgbaar voor de Nintendo 3DS. Lees ook ons interview met Risa Tabata en Kensuke Tanabe van Nintendo, en Jun Tsuda van ontwikkelstudio Vanpool.