Deze recensie behandelt vooral de verbeteringen in deze nieuwe editie. Lees voor ons oordeel over de console-versie vooral onze eerdere recensie.

Wie had gedacht dat we ruim twee jaar na het verschijnen van het origineel nog een versie van Diablo 3 zouden recenseren? Toch, mede dankzij de huidige trend om oudere spellen ook naar de nieuwste consoles te brengen, is er weer een nieuwe editie om onder de loep te leggen. We geven, om dat maar gelijk gezegd te hebben, ook nu weer hetzelfde advies als bij andere re-releases, zoals The Last Of Us Remastered. Ja, dit is de beste versie van de game tot nu toe en we kunnen het niet hard genoeg aanraden aan nieuwkomers – al vragen we ons af welke Diablo-fan het spel in de afgelopen twee jaar nog niet gespeeld heeft. En nee, als je het spel al gespeeld hebt en er verder klaar mee bent, is er geen goede reden om weer de volle mep neer te leggen voor deze nieuwe editie.

Graphics en content

De Ultimate Evil Edition brengt een hoop kleine aanpassingen en nieuwe content met zich mee, maar de grootste update zit hem toch in de graphics. Consolespelers hebben lang verlekkerd moeten toekijken hoe hun pc-vrienden Diablo 3 met alle bijbehorende pracht en praal konden spelen. Op de vorige generatie spelcomputers zag het er allemaal net wat minder uit, met meer kartelrandjes en regelmatige framedrops. Dat is op de nieuwe consoles verleden tijd: grafisch gezien zijn de PS4- en Xbox One-versies te vergelijken met een bovengemiddelde pc. De beelden zien er superscherp uit in 1080p en de game loopt bijna altijd op 60 frames per seconde. Slechts af en toe valt er wel eens een framepje.

De extra content komt voort uit het feit dat de nieuwste uitbreiding, Reaper of Souls, inbegrepen zit in het pakket. Dat betekent dat je niet alleen een nieuwe class, de Crusader, en het nieuwe Act V hebt om door te ploegen, maar ook de oneindige Adventure Mode. Hierin reis je naar verschillende delen van de kaart om losstaande missies te voltooien. Ondertussen verdien je ook keystones, waarmee je Nephalem Rifts kunt openen. Dit zijn totaal willekeurige kerkers met extra loot en ervaringspunten.

Lekker co-op spelen

De overige aanpassingen die zijn gedaan, zijn vooral bedoeld om het coöperatieve spel te verbeteren. Diablo 3 was op de oude consoles sowieso al uitstekend geschikt om met zijn vieren op de bank te spelen, maar deze nieuwe versie doet daar nog een schepje bovenop. Zo wordt de loot nog beter verdeeld als in de vorige editie. Alle voorwerpen die op de grond vallen worden automatisch toegewezen aan de speler voor wie het bedoeld is en zal in zijn inventaris verschijnen, ongeacht wie het oppakt. Geruzie over welk zwaard nou voor wie is, is dus verleden tijd. Ook het samenspelen met iemand van een hoger level is eenvoudiger geworden: de game schaalt jouw personage automatisch hoger in en geeft je extra kracht, maar je vindt wel voorwerpen die op jouw level van toepassing zijn. Als je na je co-opsessie alleen verder gaat, zit je dus niet ineens met veel te krachtige spullen die je helemaal niet kunt gebruiken. Het is zelfs makkelijker gemaakt om jezelf terug te vinden op het drukke scherm: als je de rechterpook indrukt komt er een gekleurd licht boven jouw personage, dat correspondeert met het licht dat je DualShock 4 uitstraalt.

Eigenlijk is het menu het enige dat niet aan co-op-spelers is aangepast. Het is ondanks de hogere resolutie nog steeds niet mogelijk om twee menu's tegelijk te openen, waardoor je toch telkens op je medespeler zit te wachten als hij of zij nog even zijn skills wil aanpassen. Het wisselen tussen uitrusting is gelukkiger wel een stuk soepeler gemaakt op de consoles. Als je een wapen van betere kwaliteit vindt, zie je dat in een tekstje boven je levensbalk, en kun je hem snel selecteren zonder ook maar een menu te openen. Toch zal het regelmatig voorkomen dat je even je precieze statistieken wilt zien, of met je vaardigheden wilt rommelen. Ondanks deze kleine ergernis blijft Diablo 3 – zeker op de nieuwe consoles - een van de beste co-op-ervaringen die je kunt vinden.

In de kern hetzelfde

De overige toevoegingen zijn vooral klein van aard. Het Nemesis-systeem stuurt een vijand die jou vermoordde naar het spel van iemand uit je vriendenlijst, die extra beloningen krijgt als hij hem wél weet te verslaan. Verder zijn de laadtijden teruggebracht tot luttele seconden en werkt ook de Remote Play met de Vita als een droom. Uiteindelijk is de Ultimate Evil Edition echter in de kern gewoon Diablo 3 zoals we dat kennen, wat ook betekent dat de bekende tekortkomingen nog altijd aanwezig zijn. Het verhaal slaat nog steeds als een tang op een varken en de game is nog steeds een tikkeltje te makkelijk. Sterker nog, door een paar aanpassingen in het loot-systeem is het zelfs makkelijker geworden, omdat je sneller betere uitrusting vindt en dus sterker bent. De Normal-modus is eigenlijk overbodig. Gelukkig zijn er genoeg moeilijkheidsgraden om uit te kiezen.

Dat het spel in de kern hetzelfde is, roept de vraag op of je wel de volle mep wilt betalen voor wat in feite slechts een uitbreiding is. Pc-spelers hebben hier sowieso weinig te zoeken, die kunnen beter de uitbreiding los kopen. Wie Diablo 3 al op de vorige consoles heeft gespeeld, zal zich wel een paar keer achter de oren moeten krabben voor hij weer de portemonnee trekt. Als je ervoor kiest om het wel te doen, kun je in ieder geval gemakkelijk je save-game importeren, zodat je niet weer helemaal opnieuw hoeft te beginnen. En zoals gezegd, nieuwkomers kunnen we deze game niet hard genoeg aanbevelen. Wat dat betreft is dit echt de meest ultieme versie van een game die al buitengewoon uitstekend was.