Devil May Cry 3 is alweer het derde deel in de serie die draait om de half demon Dante. Met dit deel gaat ook Capcom op de prequel tour, want in Devil May Cry 3 krijgen we de controle over de jonge gedaante van Dante, die nog aan het begin van zijn carrière als demonenslachter staat. Deze stap van Capcom, samen met totaal nieuwe gameplay elementen, moet het vorige (volgens velen matige) deel in deze trilogie doen vergeten. Is Devil May Cry 3 een goede toevoeging aan de reeks?
In Devil May Cry 3 speel je met een jonge Dante. Iets wat meteen duidelijk wordt door zijn totale lak aan alles en zijn gebrek aan angst voor de monsters en demonen die hem proberen af te maken. Je kunt je er als speler beter niets van aantrekken, want als er even niet opgelet wordt, kun je het level opnieuw beginnen. Met andere woorden: dit spel is lang niet zo makkelijk als Dante het doet voorkomen. Zwakkere tegenstanders zijn vaak met een paar slagen van het zwaard uit te schakelen, maar bijna allemaal hebben ze een sterke aanval, die ervoor zorgt dat Dante al snel het loodje zal leggen. Tel daarbij ook nog eens de extreme eindbazen op en ik kan je garanderen dat je na het spelen met een zere duim en pareltjes zwetend de controller neerlegt. Er zijn een aantal leuke puzzels aanwezig die opgelost moeten worden, maar deze vallen qua moeilijkheid in het niet bij sommige tegenstanders.
Bij aanvang van het eerste gevecht heb je meteen al de beschikking over een groot arsenaal aan wapens en moves. In tegenstelling tot voorgaande delen, is het niet handig om maar meteen in de rondte te hakken en te schieten, want om vijanden af te maken zonder zelf veel schade te lijden is een strategische aanpak nodig. Veel vijanden hebben hun zwakke en sterke punten, en het is aan jou om daar gebruik van te maken. Punten waar je achter moet komen terwijl de vijanden bevochten worden. Het resultaat van deze gameplay zijn enorm hectische gevechten, die vaak resulteren in een Rest in Peace. Velen zullen mi chien zeggen dat de game eigenlijk wat te moeilijk is bij aanvang, maar ik vind zelf dat het je meteen meezuigt in de game en de voeldoening laat voelen als een gevecht over is. En de mensen die er echt niets van bakken hoeven niet in de put te zitten, want na een aantal keer Rest in Peace gezien te hebben, geeft de game aan dat de Easy mode is vrijgekomen. Daar krijgt je ego toch echt een klap van.
Vanaf het begin heb je de beschikking over twee pistolen met oneindige ammo, genaamd Ebony & Ivory, en een zwaard genaamd Rebellion. Deze wapens zijn naar hartelust te gebruiken en doordat ze beide onder verschillende knoppen zijn ondergebracht, kunnen ze afwi elend gebruikt worden in uitgebreide combo's. Zelfs vuur- en slagwapens kunnen tijdens een gevecht onderling uitgewi eld worden, naarmate er een andere aanpak vereist is. Deze combinatie van wapens is mede waar de serie zo befaamd om is geworden, en deel drie stelt hierin niet teleur. Natuurlijk zullen ook dit keer extra wapens beschikbaar komen als je verder in de game komt. Ik kan je vertellen dat deze zowel krachtig als erg creatief zijn. Met elk van deze wapens is een aantal standaard moves uit te voeren, maar meteen vanaf het begin zijn ook extra moves toe te voegen.
Dit wordt gedaan met behulp van zogenaamde red orbs, die achtergelaten worden door vijanden als ze verslagen zijn. Met deze red orbs zijn ook de vuurwapens te updaten, zodat ze sterker worden of sneller schieten. Er zijn ook andere orbs te vinden in de levels. Zo zullen sommige vijanden zo nu en dan green orbs achterlaten, die een deel van de gezondheidsbalk van Dante weer opvullen. Blue orbs zorgen ervoor dat de gezondheidsbalk langer wordt, zodat Dante meer kan inca eren. Een yellow orb stelt je in staat opnieuw tot leven te komen zonder dat een level helemaal opnieuw uitgespeeld moet worden. Orbs en andere objecten kunnen ook gekocht worden, maar de meeste objecten worden duurder naarmate er meer worden aangeschaft. Gebruik je geld dus verstandig. Het is later zelfs mogelijk om verschillende demonische vormen aan te nemen, die vergezeld gaan met übersterke krachten. Dit maakt het vechten een stuk makkelijker.Een onderdeel dat nieuw is in Devil May Cry 3, is het "style" systeem. Onder de cirkelknop is een speciale functie ondergebracht waarmee acties uitgevoerd kunnen worden uit één van de vier beschikbare stijlen, zijnde Trickster, Swordmaster, Gunslinger en Royal Guard.
Trickster en Royal guard zijn meer pa ieve technieken, waarmee vijanden ontweken en afgeweerd kunnen worden. Swordmaster en Gunslinger zijn, zoals de namen al zeggen, toegespitst op zwaard en vuurwapen technieken. Deze stijlen zijn als het ware een set extra moves die toegevoegd kunnen worden aan de combo’s die met de twee gekozen wapens gemaakt kunnen worden. Gezien het feit dat deze stijlen te upgraden zijn, is het een goed plan eerst de nadruk te leggen op één stijl, zodat deze krachtiger wordt. Bovenin beeld is te zien hoe stijlvol je verschillende aanvallen zijn. Hoewel het niet veel nut heeft, is het wel leuk om met je moves een super trendy reactie uit te lokken zoals bijvoorbeeld “Dope”!
Alles in deze game straalt een soort geliktheid uit die het een genot maken om te spelen. Zoals al is gezegd, zijn de combo’s effectief, maar ze zijn bovendien erg mooi om te zien. Ook de tu enfilmpjes zijn erg goed gemaakt, met elkaar snel afwi elende camerastandpunten en leuke dialogen. Te zien is dat aan deze game een groot aantal uurtjes motion-capturing en geluidsrecording is besteed. Een kleine aantekening is wel dat soms wat veel jaggies te zien zijn. Hoewel het niet veel afdoet aan de rest van de grafische schoonheid van deze game, is het wel storend om te zien objecten er soms van dichtbij een beetje kriebelig uitzien. Dit valt overigens totaal niet op als je bezig bent met één van de hectische gevechten.
Naast het grafische aspect, is ook de muziek de moeite waard om even bij stil te staan. Hoewel de muziek in de heavy-metal soundtrack in Devil May Cry 3 niet echt onderdeel is van mijn dagelijkse portie luistervoer, is het een perfecte toevoeging aan de game. De gewelddadige actie tijdens het spelen en de harde, onderaardse tonen die deze actie ondersteunen, zwepen de boel alleen maar meer op en laten de adrenaline stromen. Dit spel is zeker niet aan te bevelen voor ADHD kindertjes. Iets wat tot nu toe onderbelicht is geweest, is het verhaal. In het begin zal het verhaal nog niet veel voorstellen, maar naar gelang je meer progre ie maakt in de game, zullen de ontwikkelingen van de verschillende karakters toch intere anter worden. Wat wil je ook, met een boosaardige broer die tegenover Dante staat en aantal andere karakters die allemaal hun eigen achtergrond hebben. Een epos zoals Metal Gear Solid 3 zal het echter nooit worden.
Een klein nadeeltje dat nog wel vermeld moet worden, is het feit dat er soms maar weinig variatie zit in de verschillende vijanden. Hoewel de groepen waarin je ze tegenkomt meestal net weer anders verdeeld zijn, zullen de standaard monsters vaak terug komen. Naarmate de game zich ontvouwd zullen geleidelijk wel andere tegenstanders geïntroduceerd worden, maar vaak lijkt er net een klein gebrek aan variatie te zijn. Gelukkig blijven zelfs de basis tegenstanders moeilijk om te verslaan, dus zal het spel altijd uitdagend blijven.
Uiteindelijk zijn er maar weinig grote minpunten op te noemen. Het feit dat vijanden soms wat te eentonig zijn en dat de anti-aliasing soms wat ondermaats is, weerhouden Devil May Cry 3 er niet van een absolute topgame te zijn. Sommige mensen zullen mi chien zeggen dat de game in de normal mode te moeilijk is, maar persoonlijk vind ik dat we door de jaren heen gewoonweg veel teveel in de watten zijn gelegd wat betreft de moeilijkheidsgraad. Natuurlijk is het soms even frustrerend, maar ‘that’s what’s gaming about’. Devil May Cry 3 is een game die iedere liefhebber van third person hack & slash games moet hebben.