First person shooters domineren momenteel de PC gamemarkt als nooit tevoren. Wanneer je als nieuw bedrijfje deze markt wil bestormen moet je dan ook van goede huize komen en een zeer degelijke titel afleveren. Want zelfs high-profile games als Unreal 2 worden tegenwoordig door gamers en pers genadeloos de grond in gestampt. Het nieuwe Digitalo hoopt met haar debuutgame Devastation ook een plaatsje op de markt te veroveren. Met een uitgebreid arsenaal aan wapens, een stoere, stedelijke setting en het nodige teamwork hoopt men het hart van menig shooter te veroveren. Maar of men in deze mi ie geslaagd is?

Devastation speelt in de nabije toekomst. De wereld is een beetje naar de klote en het komt er eigenlijk op neer dat jij deel uit maakt van een soort vrijheidsbeweging en dat elk ander menswezen tegen je is. In de cutscènes tu en de levels door wordt zo nu en dan een stukje van een verhaal uit de doeken gedaan, maar dit ontging me eigenlijk volledig. Wat overblijft is een lineaire shooter in een futuristische setting met hopen wapens en nog meer vijanden.

Het verhaal is dan gelukkig ook niet echt van belang om het spel tot een goed eind te brengen. Nee, hiervoor kan je beter de nodige stalen zenuwen aanschaffen. Devastation is namelijk een shooter waarin teamwork centraal staan. Je staat er namelijk zelden alleen voor en je krijgt continu hulp van een aantal AI persoontjes die je bij zullen staan. Maar erg veel profijt zul je er niet van hebben. Je teammates hebben de accuracy waar de paus zelfs nog tegenop kan en ze hebben de intelligentie van een pantoffel. Er is echt geen enkele verzinbare domme actie die ik mijn teammates nog niet heb uit zien voeren. Zo stormen ze en ma e een met vijanden gevulde kamer binnen. Soms beginnen ze zomaar te schieten wanneer ik net heel rustig probeer een vijand een headshot te bezorgen, waardoor deze gealarmeerd wordt en mijn headshot mislukt. Je hebt niet het gevoel dat je in een team aan het spelen bent, maar dat je alleen bezig bent ervoor te zorgen dat je teammates niet sneuvelen wanneer ze met hun domme kop weer in het vizier van de tegenstander gaan lopen. Enige voordeel van deze teammates is gelukkig dat ze niet ál te snel sterven en dat hun gezondheid automatisch hersteld nadat ze geraakt zijn.

Ronduit het lelijkste wicht ooit in een computergame en afschieten how maar!

Niet alleen de AI van je teammates is slecht, ook die van je tegenstanders is om te huilen. Zo kan het voorkomen dat je tegenstander, midden in een gevecht, ineens denkt dat hij zich achter een object bevindt en begint te kruipen. Soms denken tegenstanders ook dat het zin heeft om achter een lantarenpaal te verschuilen. Maar meestal prefereren ze de suïcidale aanpak en komen zo gewoon op je afgerend. Hoe dan ook, in geen van deze gevallen komt de AI ook maar een tikkeltje menselijk over. Ze is compleet onvoorspelbaar wat de vuurgevechten absoluut niet uitdagend maakt.