Destroy All Humans! is zwaar gemoderniseerd en toch licht achterhaald

Ergens, onder alle opsmuk van originele ideeën en unieke stijlkeuzes in Destroy All Humans!, schuilt het skelet van een derdepersoons actieavontuur. Spelers nemen het ruimtewezen Cryptosporidium (Crypto-137 om precies te zijn) onder de knoppen om de aarde te onderzoeken en uit te vinden wat er gebeurd is met zijn voorganger, Crypto-136. Tijdens zijn missies ga je schietend en vernietigend te werk, zowel te voet als vliegend in Crypto’s vliegende schotel, met een keur aan upgradebare wapens. Maar er is ook sluipachtige gameplay, waarbij je de gedaante van aardbewoners aanneemt om de geheimen van Majestic, een in mysterie gehulde overheidsinstantie, te ontwaren.

Destroy All Humans! speelt verrassend vermakelijk. Zelfs de stealth-stukken worden niet heel snel vervelend. Dat is deels te danken aan de afwisseling tussen verschillende soorten gameplay. Je schakelt tussen knalwerk in Crypto’s ruimteschip en het laten gelden van zijn schietgerei te voet en te jetpack. Het isometrische gezichtspunt van de ‘UFO’(eigenlijk klopt dit niet wat dit vliegende object is al geïdentificeerd, maar goed) doet lichtelijk denken aan klassiekers als Desert Strike, terwijl de derdepersoons schietpartijen door de tekenfilmachtige, humoristische wapens wat weghebben van Ratchet & Clank. De sluipmomenten lijken op hun beurt op de bloederige superheldengame Prototype.

Destroy All Humans! biedt een fijne gameplaymix, waarbij nieuwe elementen met een aangenaam tempo worden geïntroduceerd. Als Crypto niet op clandestiene wijze een basis binnendringt, dan verandert de game al vrij snel in een aangename chaos van in groene smurrie exploderende hoofden, rondvliegende ragdolls en flitsende of in brand staande skeletten. Er komen ongetwijfeld momenten dat je een dubbel gevoel krijgt van het sadistisch ver werpen en tot het bot verbranden van tientallen mannetjes, maar dan ben je zeker al een paar uur verder.

De game houdt je bovendien scherp met her en der een pittige missie vol tegenstand, terwijl je tegelijkertijd probeert bepaalde subdoelen te behalen. Een van de grappigere voorbeelden daarvan is je telekinese gebruiken om een ‘cop’ dood te gooien met een ‘agent’ en andersom een ‘agent’ te vermoorden door een ‘cop’ op hem te lanceren. Om de missiestructuur aan te vullen zijn er bovendien een aantal uitdagingen per level vrij te spelen, die Saints Row-achtig gestoord zijn en waarin al Crypto’s vaardigheden getest worden. Wil je voor elk van deze Challenges drie sterren halen, dan zul je je wapens en vaardigheden flink moeten upgraden en heb je aardig wat geduld nodig.

Behalve de toevoeging van een extra missie die uit het origineel is gelaten, is de gameplay de grootste verandering van de Destroy All Humans!-remake. Het gebruik van PK, oftewel psychokinese, en alle physics die daarbij komen kijken, gaat een stuk vloeiender en makkelijker, evenals het besturen van Crypto’s jetpack en vliegende schotel. Er zijn ook nog wat aanpassingen gedaan aan de gebruikersinterface en bepaalde elementen die de speeltijd onnodig rekten zijn eruit gehaald. Daarnaast zijn er meer upgrades en zaken zoals te ontgrendelen skins toegevoegd.

Het bijzondere van Destroy All Humans! zit hem echter niet zozeer in de gameplay, maar in de stijl en humor van de game. Toenmalige ontwikkelaar Pandemic ging voor een 50’s scifi-aanpak, maar dan een foute die associaties met schlock-regisseur Ed Woods Plan 9 From Outer Space en andere B-films oproept. Het moet overkomen als een belachelijk, slecht geregisseerd en uiterst theatraal geacteerd 50’s reclame- of propagandafilmpje. Hoewel er vaak grappen zijn die doodslaan of tussenfilmpjes die nergens naar toe lijken te gaan, lukt dat aardig.

De stijl wordt mede vastgehouden door artwork dat gebaseerd is op klassieke filmposters. Schreeuwerige krantenkoppen gedrenkt in Koude Oorlog-angstige kreten helpen ook mee. En dan zijn er nog de stereotypen personages die de tijdsgeest versterken, zij het op een wat minder subtiele manier. Crypto kan de gedachten lezen van deze archetypische figuren, iets dat af en toe een grinnik oplevert. Het weet de tijdsgeest van de game te versterken, maar slaat ook wel eens de plank mis.

Helaas blijft het niet alleen bij slechte smaak, want er komen regelmatig opmerkingen langs in Destroy All Humans! die in 2005 nog getolereerd werden, maar tegenwoordig ronduit aanstotelijk zijn. Het denigrerend gebruik van woorden zoals “pussy” en “midget” wordt niet geschuwd en sommige oneliners zijn homofobisch en/of racistisch. Natuurlijk kun je zeggen dat dit allemaal in de context van satire en de tijdsperiode gezien moet worden, maar misschien had er toch iets meer gesneden en geredigeerd moeten worden. Het is per slot van rekening een remake, met als doel de game te moderniseren.

De knipogende stijl van Destroy All Humans! was hoe dan ook wat de game in 2005 zo bijzonder maakte, en dat hebben de makers van deze remake zich goed beseft. Een van de vele dingen die ontwikkelaar Black Forest aangepast heeft is de algehele look van de personages. Die zien er nu veel meer uit als karikaturen gebaseerd op bekende figuren uit de jaren ’50, terwijl ze in het origineel wat karakterloos waren en amper mimiek kenden. In sommige personages kun je, met een beetje fantasie, het cartoony gezicht van een Marilyn Monroe of John F. Kennedy herkennen.

De game is er grafisch flink op vooruit gegaan, met hulp van de Unreal 4 Engine. Alles is kleurrijker en er zijn veel meer details zichtbaar, zoals vallende bladeren en lichtinval van bijvoorbeeld zonnestralen. Daarnaast zijn de bewegingen van menselijke vijanden verbeterd met performance capture en zijn de speelgebieden dichter bevolkt. Wat vooral opvalt is hoeveel beter het design van Crypto geworden is. Zijn animaties (in de tussenfilmpjes) zien er veel natuurlijker en soepeler uit, er is meer expressie van z’n gezicht te lezen en als je goed kijkt, zie je zelfs dat z’n hoofd licht doorzichtig is en kun je de pulserende hersenen door zijn huid kan waarnemen.

Deze remake van Destroy All Humans! is dus zeker geen half werk. Het verhoudt zich in het midden tussen een complete remake als Resident Evil 2 en een wat gemakkelijke remaster als die van Burnout Paradise. Het is soms nog steeds overduidelijk een vijftien jaar oude game, maar die hoge leeftijd is niet altijd een nadeel. Want zoiets bizars, origineels en verrassends als Crypto-137’s avontuur kan alleen gevangen worden in een tijdscapsule. Maar gelukkig blijft Destroy All Humans! een cultklassieker.

Destroy All Humans! is nu beschikbaar voor pc, PlayStation 4 en Xbox One. Voor deze review is de game getest op een Xbox One.

Laatste reviews op Gamer.nl: