De donkere spelonken van een ruimtestation, buitenaardse wezens achter elk vat chemische substantie, grote schuifdeuren en ventilatieschachten; we kennen het wel en we hebben er een beetje genoeg van. Gelukkig kwam Destroy All Humans! met een alternatief. Deze game van Pandemic bood ons vorig jaar eindelijk de kans om de alienmisère van de andere kant te bekijken. In plaats van de mensheid te redden, hielp je Cryptosporidium 138 met het uitroeien van ervan. Helaas lukte dit niet helemaal, maar in Destroy All Humans! 2 krijgen we een herkansing. Qua opzet is Destroy All Humans 2 niet veel veranderd ten opzichte van zijn illustere voorganger. Je speelt nog steeds een exemplaar van Cryptosporidium (Crypto) en je belangrijkste wapens en mogelijkheden zijn opnieuw van de partij. Zo kun je in het lichaam van andere mensen kruipen, hun gedachten lezen, ze optillen met telekinese en weggooien, ze een dansje laten doen of een anale probe toedienen waarna de hersenen geëxtraheerd worden uit het lichaam. Met deze hersenen kun je dan weer een Mind Flash uitvoeren waarmee de wereld om je heen tijdelijk pauzeert, een van de nieuwe mogelijkheden in deel twee. Het zijn vooral tal van kleine verbeteringen die het verschil moeten maken. Een van de voornaamste verbeteringen is dat je niet meer steeds terug hoeft naar je moederschip om een bepaalde missie uit te zoeken. Aan het begin van het spel wordt dit moederschip zelfs vakkundig neergeschoten door een Russische raket, een symbolische manier om deze onhandige kinkslag in de gameplay gedag te zeggen. Tegelijk vormt het vernietigen van het moederschip aanleiding voor het spel zelf, want je zult de onderdelen terug moeten zien te vinden. Je missies krijg je nu van normale mensen die zich her en der in de spelwereld bevinden, vergelijkbaar met Grand Theft Auto dus. De aard van de missies is redelijk vergelijkbaar met die in het eerste deel, al worden ze wel wat beter geïntroduceerd zodat je weet wat je te doen staat. Je zult onder andere gebouwen vernietigen, propaganda uitzenden over de radio en een Russische geheim agente een handje helpen met het transporteren van een pakketje. Dit doe je door binnenstormende tanks vanuit je vliegende schotel onder vuur te nemen, terwijl de Russische babe er met haar knalroze auto tussendoor rijdt. Meestal ben je behoorlijk vrij in de aanpak van je missies. Het helpt een hoop wanneer Crypto de juiste vermomming te pakken heeft; door het lichaam van een soldaat over te nemen kun je een onneembare vijandige vesting, zonder problemen binnen wandelen.

Je zult regelmatig met je Vliegende Schotel op pad moeten

In Destroy All Humans! wordt onderscheid gemaakt tussen hoofd- en submissies. Met de hoofdmissies gaat het eigenlijke verhaal verder en speel je nieuw werelden vrij, de submissies zorgen vooral voor vermaak. In tegenstelling tot het eerste deel, kleeft er wel een verhaaltje aan de submissies en zijn het geen standaard opdrachtjes als ‘maak binnen één minuut dertig agenten dood’, of iets in dien aard. In één submissie moet je bijvoorbeeld een man, die graag van sekse wil veranderen, naar zijn vrouw laten bellen om deze wens op te biechten. Ook zijn er speciale Arkvoodle-missies, waarbij je de wensen moet vervullen van de alien-god. Waar Destroy All Humans! zich nog uitsluitend in de Verenigde Staten afspeelde, situeert het tweede deel zich ook in andere delen van de wereld die bij Amerikanen bekend zijn. Het spel begint weliswaar in San Francisco, maar brengt je later ook nog naar Londen, Tokyo en Rusland. Elk van deze gebieden heeft een geheel eigen stijl. De omgeving ziet er anders uit, de mensen praten met een ander accent en je zult met nieuwe tegenstanders te maken krijgen.

De meteorietenregen, één van je nieuwe wapens, in actie.

De verschillende landen bieden een uitstekende mogelijkheid om de humor die Destroy All Humans zo kenmerkt, verder uit te werken. Stereotypen worden daarbij niet geschuwd. Als mensen in Engeland ineens een alien voor hun neus zien, schreeuwen ze “It’s Clif Richards!” of “Michael Caine!”. Japanners houden het echter op een “Mutant Super Ninja Alien!”. In Engeland staan de missies bol van de verwijzingen naar James Bond-films, in Japan zul je het op moeten nemen tegen Samuari. Ook grappig is dat iedereen in Japan het woordje ‘-san’ achter de naam krijgt. Wanneer Crypto de naam van iemand niet weet, noemt hij hem simpelweg ‘business-san’ of ‘auto-fan-san’. Hoewel natuurlijk niet elke grap even gelikt is, zitten er enkele ronduit briljante tussen die je nog lang zullen heugen. Technisch is Destroy All Humans 2 een kleine vooruitgang tegenover het eerste deel. De graphics zien er iets gelikter uit en het vrijwel ontbreken van laadschermen komt de spelervaring erg ten goede. Wat wel jammer is, is dat er nog steeds behoorlijk veel pop-up zichtbaar is. Vooral wanneer je rondvliegt met je schotel, zie je auto’s pas vlak onder je ineens verschijnen. Mensen zie je pas wanneer je vlak boven de grond vliegt. Dit is ook vervelend omdat je auto’s kunt gebruiken om de ‘gezondheid’ van je UFO op peil te houden, terwijl mensen in de DNA-mixer voor handige upgrades zorgen.

De Russische KGB-babe die je zo nu en dan bij zult staan

Destroy All Humans 2! is qua gameplay misschien niet de meest briljante game. De actie is soms wat recht-toe recht-aan en je hebt al snel wat trucjes onder de knie die het allemaal iets te simpel maken. Normaal zouden we dit een game aan kunnen rekenen, maar Destroy All Humans! 2 compenseert alle minpunten ruimschoots met een saus de prachtige jaren 60-setting en een flinke dosis humor. Ook zijn er meer dan genoeg unlockables, extra missies en andere dingen om te ontdekken, zodat je heel wat uurtjes met het spel bezig kunt zijn. Fans van het eerste deel doen met Destroy All Humans! 2 zeker geen miskoop. Het spel is vooral meer van hetzelfde, maar wel met flink wat verbeteringen. De mogelijkheid om het spel coöperatief te spelen, vormt daarbij overigens nog een leuk extraatje.