Tijdens het spelen van Desktop Dungeons is er een grote kans dat je aan Mijnenveger moet denken. Niet alleen omdat het er op lijkt: de kerkers die je verkent hebben de grootte van een scherm en bestaan uit meerdere vakjes, die bevolkt worden door stilstaande vijanden. Nee, je denkt vooral aan Mijnenveger omdat het zo'n spel is waar je je lekker doorheen werkt als het buiten regent en je geen zin hebt om een ander spel op te starten. Je wilt gewoon even lekker klikken.
Welnu, klikken doe je een hoop in deze indiegame. Je navigeert je pixelige poppetje door een groot aantal levels, die ieder ongeveer tien minuten duren om te voltooien. Het doel is steeds om de eindbaas te verslaan, die je soms al in het begin van de kerker tegenkomt. Je begint elke kerker echter met een held van level 1, veel te zwak om de baas aan te kunnen. Het doel is om zijn zwakkere onderdanen op te sporen en die één voor één naar het hiernamaals te sturen. Pas als je genoeg ervaringspunten hebt verzameld is de baas aan de beurt.
Tactisch klikken
De gevechten verlopen met een lichte nadruk op tactiek. Elke keer als je een vijand slaat, slaat hij net zo hard terug. Je anticipeert daardoor keer op keer of je een tegenstander vaak genoeg kunt raken voordat je zelf dood bent. Er zijn bovendien een hoop magische spreuken en vaardigheden. Met een vuurbal weet je bijvoorbeeld zeker dat je niet teruggeslagen wordt. Spreuken kosten echter weer mana, en daar heb je eigenlijk nooit genoeg van.
De tactiek strekt zich verder uit naar de manier waarop je een kerker doorloopt. Elke keer als je op een nog niet verkende plek wandelt, vullen je levensbalk en mana zich weer langzaam. De truc is dus om het aanvallen van vijanden en het rondneuzen in het level slim met elkaar af te wi elen. Ook diverse power-ups brengen extra mogelijkheden met zich mee. Pak je eerst extra health of aanvalskracht, waarmee je weer een stukje van de kaart verkent, of probeer je eerst die trol te verslaan?
Grappig maar moeilijk
Je bent de heerser over het koninkrijk en de helden zijn slechts kanonnenvoer dat je zonder enige gêne het slagveld op stuurt. In je stad kun je diverse gebouwen upgraden, zodat je onderdanen met betere wapens ten strijde trekken, of nieuwe kla en kunnen kiezen om zich in te specialiseren. Dit alles wordt gebracht met een flinke dosis humor en zelfspot. Desktop Dungeons steekt de draak met het genre en met zichzelf. Een van de veel voorkomende vijanden lijkt bijvoorbeeld als twee druppels water op Super Meat Boy. Volgens het spel is dat een rechtszaak waiting to happen. Na het bouwen van een nieuw gebouw feliciteert je adviseur je met je talent om op dingen te klikken. Het zijn kleine grapjes die de game charme meegeven.
Als je door die humor denkt dat Desktop Dungeons een vrolijk en makkelijk spelletje is, dan heb je het mis. Vooral in de latere levels zul je vaak doodgaan omdat je gewoonweg niet sterk genoeg bent om alle vijanden te verslaan. De tactiek om alle vijanden in volgorde van level te verslaan, zal na de eerste paar makkelijke kerkers niet meer werken. Je krijgt namelijk extra ervaringspunten als je een tegenstander met een hoger level dan jij verslaat. Dit betekent dat je de hele kerker tactisch moet uitdenken. Er zijn immers maar een bepaald aantal vijanden en je moet sterk genoeg worden om de eindbaas aan te kunnen. Je wilt dus de sterkere tegenstanders eerst uitschakelen, maar je wilt ook weer niet zo veel schade oplopen dat je de kerker niet meer kunt overleven. Je zult vaak vast lopen omdat de enige zet die je nog kunt doen, je onvermijdelijke dood betekent.
De tactiek is er, de moeilijkheid is er, de humor is er: Desktop Dungeons zit goed in elkaar. Het grootste probleem is dat je, voordat je het einde van de game hebt gehaald, wel een beetje klaar bent met al dat klikken. De kerkers hebben de grootte van een scherm, wat niet al te veel variatie biedt. Bovendien gaat het soms vervelen om telkens weer van nul af aan te beginnen en een kerker leeg te vegen om sterk genoeg te worden. Desktop Dungeons is typisch een game die je soms opstart als je je verveelt, waar je vrolijk in rondklikt, totdat je er even later weer genoeg van hebt. Een beetje zoals Mijnenveger dus.
