De Delta Force serie staat al jaren bekend als één van de beste series van tactical shooters met special forces in de hoofdrol. Nu is er Delta Force: Black Hawk Down, gebaseerd op de Amerikaanse interventie in Somalië. Het spel heeft middels screenshots en demo's reeds bewezen een grafische topper te zijn, maar speelt het ook lekker? Lees het in deze review.Delta Force: Black Hawk Down speelt zich af rond de gebeurteni en in 1993. In dat jaar besloot Amerika orde op zaken te gaan stellen in het al jaren door burgeroorlog geteisterde Somalië. De interventie had twee doelen, het brengen van eten naar de verhongerende bevolkingen en de macht te breken van de warlords. Helaas mislukte de operatie faliekant, met als triest dieptepunt het verlies van twee Black Hawk helikopters midden in de miljoenenstad Mogadishu. Resultaat: 18 dode Amerikanen, 73 gewonden en honderden (en volgens sommige bronnen duizenden) Somalische doden. Dit verhaal werd semi-realistisch verfilmd in de blockbuster Black Hawk Down en hierop is het spel dan ook deels gebaseerd. Het spel maakt gebruik van onderdelen van de film en het boek van Mark Bowden, waardoor kijkers van de film veel onderdelen van het spel zullen herkennen.

Laat ik gelijk met de deur in huis vallen, Delta Force: Black Hawk Down (BHD) heeft nog maar weinig met zijn voorgangers te maken. Bij de voorgaande Delta Force games was tactiek een belangrijk onderdeel van je aanpak. Hoe ga je naar binnen, welke wapens neem je mee, speel je als scherpschutter of ga je voor een directe aanpak? In BHD vind je echter niets van dit alles terug en is de aanpak simpel: als het beweegt en een wapen vast heeft schiet je, maar als je aarzelt kan je zelf primair doelwit worden. Het spel houdt zelfs bij hoeveel Somaliërs je een derde oog bezorgt. Zelfs Rambo zou jaloers zijn geweest op de ruim 1500 slachtoffers die ik aan het einde van mijn campaign gemaakt had. Kortom, BHD is een arcadeshooter geworden, maar wel met een beklemmende sfeer.Arcade shooting, een prachtige engine en een lekkere sound. Dat moet een topgame zijn, toch? Nee, de game heeft alle potentie voor een topgame maar faalt hopeloos. Om te beginnen zijn veel mi ies belachelijk makkelijk. Andere mi ies moet je echter tientallen keren overdoen omdat je keer op keer wordt doodgeschoten. De balans is nergens te vinden, wat zorgt voor de nodigde frustratie. Daarnaast is het spel in zijn geheel ook nog eens belachelijk kort, iedere geoefende gamer kan binnen een weekend helemaal uitspelen. En dan hou je nog genoeg tijd over voor andere activiteiten.

Ook op het gebied van kunstmatige intelligentie laat het spel te wensen over. De “new-and-improved” AI van het spel heeft de winkelversie waarschijnlijk niet gehaald. De tactiek van de tegenstander is het best te omschrijven als “ik-ben-een-zelfmoordterrorist-die-op-je-af-loopt” afgewi eld met “dekking-wat-is-dat”. Hierdoor komt het spel meer over als een moderne versie van Duck Hunt dan van een game met intelligentie en tactiek.

De singeplayer is dus matig, multiplayer is echter een stuk intere anter. Maximaal 50 spelers, zeven verschillende modes en gigantische mappen. Deze mappen zitten vol tactische plekken om te snipen en overal staan guns klaar om gebruikt te worden. Nadat ik de multiplayer-mode had geproefd heb ik het spel geen enkele keer meer in singeplayer gespeeld, want de zware vuurgevechten en intense actie zijn in multiplayer nog beter uitgewerkt.

De conclusie is duidelijk. Black Hawk Down is een matige game en had zoveel meer kunnen zijn dan het uiteindelijk geworden is. Liefhebbers van realistische oorlogsgames kan ik maar één advies geven: handjes af!. Black Hawk Down is een arcadeshooter en niets meer dan dat. Voor meer realisme kan je beter gaan kijken naar spellen als Raven Shield. De liefhebbers van arcadeshooters kunnen best nog wel wat plezier hebben met het spel, al moet je wel van multiplayer houden. Alleen de singeplayer campaign bevat veel te weinig spelplezier om de prijs van de game te rechtvaardigen.