The Takeover is letterlijk gezien geendirecte port te noemen van zijn voorganger Fight for NY. Zo is er eencompleet nieuw, maar niet erg diepgaand, verhaal bedacht om allegevechten aan op te hangen. Zoals de naam al verklapt, draait de gameom het overnemen van verschillende wijken in New York. Dit aspectgeschiedt pas later, als er al een aanzienlijk percentage van de gameis voltooid. De nadruk van The Takeover ligt echter op het vechten,dus het gebrek aan een verhaal zal voor velen geen probleem zijn.
In The Takeover kun je kiezen uit meerdan 40 bekende rapsterren. Denk hierbij aan Busta Rhymes, Fat Joe,Snoop Dogg, maar ook Lil' Kim en Carmen Electra (okay wel lekker,maar geen rapster). Gaandeweg de game zijn de verschillendepersonages vrij te spelen. Het is mooi om te zien dat elk van dezesterren een andere stijl hanteert met zowel voordelen alseigenaardigheden. Beginnen doe je echter met een zelfgemaaktevechter.
De belangrijkste keuze die gemaakt moetworden bij het kiezen van een personage is de vechtstijl. Hierbij iste kiezen uit vijf stijlen, waarbij de nadruk varieert van martialarts tot worstelen. Tu en alle stijlen vindt een grote overlapplaats en later zijn extra stijlen toe te voegen aan je repertoire.De keuze kan ook gemaakt worden om één stijl aan tehouden, waardoor specifieke moves geleerd kunnen worden. Natuurlijkbrengt dit ook nadelen met zich mee, zoals een kwetsbaarheidtegenover een vechtstijl waarin je niet thuis bent. Het opwaarderenvan het personage wordt nog een stapje gedetailleerder gemaakt doorje de mogelijkheid te geven om de kracht van de onderdelen van hetlichaam te kunnen verbeteren. Dit laat je vechter beter bestand zijntegen rospartijen, maar maakt bewegen, gemaakt door het lichaamsdeel,krachtiger. Gezondheid en stamina zijn ook nog eens op te waarderen.Verder is je personage ook nog eens uit te do en met een anderkapsel, sieraden, kleding of tattoo. Verschillende winkels hiervoorzijn op de stadskaart te vinden die je tijdens de game tot jebeschikking hebt. Hierop zijn ook alle wijken te zien en alleplaatsen waar gevochten kan worden.
Het vechtsysteem is simpel enintuïtief. De verschillende bewegingen gaan makkelijk in elkaarover en er zijn mooie combo's te maken. De meeste mensen zullenwaarschijnlijk gebruik maken van sla- en traptechnieken, gecombineerdmet een arsenaal aan worstelgrepen. Niet alleen laat deze tactiek hetbeste zien van alle disciplines, maar zorgt het ook voor de meestbrute effecten die je in een vechtgame hebt gezien. Met bruut bedoelik de vaak wrede manier waarop de vechters worden toegetakeld. Koppendie worden ingeslagen of kapot geschopt, mensen die door allerleiobjecten worden gegooid en andere bloedige en ongezonde standjeskomen langs.
Iets dat overigens nieuw is in TheTakeover is de toevoeging van de mount-beweging. Deze beweging steltde speler in staat om tijdens een greep op de liggende vijand teklimmen en zijn gezicht kapot te slaan. Deze move is ook om tedraaien als je onderop ligt. Door op het juiste moment in te grijpenis een ‘reversal’ te maken, waardoor de persoon die bovenop zitineens de ontvanger is van de klappen. Het moet wel worden gezegd dathet even wennen is om alle soorten moves onder de knie te krijgen.Niet dat er ingewikkelde knoppencombinaties moeten worden gemaakt,maar vaak komt het maken van een move neer op goede timing. Zo is hetmaken van counters een kwestie van goed letten op de vijand en het optijd indrukken van de benodigde knoppen. Door een meter te latenoplopen tijdens een gevecht zijn ook speciale moves te maken. Dezezijn geenszins moeilijker uit te voeren dan de normale moves, maarzijn door hun zeldzaamheid en gruwelijkheid een genot om naar tekijken. Behalve een ad-hoc mode voor tweespelers is er op de PSP-versie is er wat betreft multiplayer nietveel meer te halen dan op de consoles. Wel is er een Battle mode,waarin naar believen gevochten kan worden met de verschillendevechters die de game rijk is.
Het detail van de vechter en van dering is in orde en goed overgezet vanaf de consoles. Niet alleen dat,maar de animatie is vloeiend en de framerate van de game blijftaltijd op een goed niveau. Dit laatste is zeker het vermelden waard,aangezien er naast de vechter zich ook nog eens publiek in de levelsbevindt, plus objecten die kapot kunnen worden gemaakt. In de ringmag de game er grafisch super uitzien, maar buiten de ring is hetallemaal wat minder. De meeste gesprekken vinden bijvoorbeeld plaatsdoor middel van tekstberichten en in mindere mate doortu enfilmpjes. Deze zijn er wel, maar alleen kort voor het begin vaneen gevecht. Bovendien krijgen we tijdens en voor de gevechten nietveel gesprekken te horen, dus behalve een paar oneliners komen ook debekende rapsterren niet echt aan bod. Zoals we van EA gewend zijn,staat ook de soundtrack van The Takeover bol van de gelicenceerdetracks. Vaak van de artiesten die ook een rol in de game hebben.Beter kun je het natuurlijk niet krijgen.
Tot slotUiteindelijk biedt Def Jam Fight forNY: The Takeover niet veel meer nieuws dan zijn tegenhanger op deconsoles. Een paar extra moves zijn toegevoegd, maar een plat verhaalen minder cut-scenes werken dit een klein beetje tegen. Toch is EA erin geslaagd om het voornaamste aspect, namelijk het vechten, zeergoed over te zetten naar de PSP. Niet alleen dat, maar ook grafischmag de game er zeker zijn. De poging om een volwaardige PSP game indeze reeks te maken is dan ook geslaagd.