Deadbolt komt van de ontwikkelaars achter Risk of Rain. Voor beide games hebben de makers geliefde titels gecombineerd tot iets nieuws dat direct herkenbaar aanvoelt. Kort gezegd voelt Deadbolt alsof je Hotline Miami in Gunpoint-levels speelt. Gewapend met verschillende soorten pistolen, geweren en hamers stap je gebouwen binnen met als enige doel om iedereen daar te vermoorden. Word je zelf één keer geraakt, dan is het game over en moet je opnieuw beginnen.
Vergeleken met Hotline Miami speelt Deadbolt een stuk tactischer. De game doet niet enkel qua uiterlijk denken aan Gunpoint, maar ook het systematisch kamers afwerken terwijl je gebruikmaakt van de systemen achter de muren is herkenbaar. In dit geval leg je niet de bekabeling om, maar stap je luchtkokers in om aan de andere kant van het huis weer te verschijnen. Stealth is ook belangrijk. In Deadbolt ben je naast het schieten en meppen immers vooral bezig met schuilen, vijanden lokken en lichtknopjes zoeken.
Puzzelgame
Omdat je na een game over direct weer opnieuw start en er allerlei manieren zijn om een level te benaderen, kun je goed verschillende strategieën uitproberen. Proberen zul je, want Deadbolt is erg moeilijk. In de eerste levels kom je enkel wat domme zombies tegen, maar zodra je de vampierlevels binnenstapt krijg je direct te maken met snelle en op het plafond lopende wezens. Een verkeerd geluidje of een gemist schot betekenen al snel het einde. De game is echter net niet verfijnd genoeg om die moeilijkheid te rechtvaardigen, zeker omdat grotere levels geen checkpoints hebben.
Het zijn kleine irritaties die opstapelen. Neem bijvoorbeeld het feit dat de knop voor het oppakken van een wapen hetzelfde is als die voor het in een ventilatieschacht kruipen; hoe een trappenhuis inlopen weer een andere knop is dan ergens schuilen; hoe dat schuilen zelden werkt zoals je hoopt. In de basis zit Deadbolt goed in elkaar, maar vergeleken met de inspiratiebronnen hadden we bij meerdere keren falen sneller de neiging om de game uit te zetten dan nog een poging te wagen. Als je leunt op de uitdaging, zou je zelf nooit het idee mogen krijgen dat de game schuldig is aan een gefaalde poging.
Bloederig
Deadbolt schuwt rondspattend bloed en afgerukte ledematen niet. Hoewel details door de pixel art afwezig blijven, is het niet bepaald een game voor tere zieltjes. Als je bijvoorbeeld in een club terechtkomt met een gang vol flitsende lichten en twerkende vampieren, kun je ongestoord met een hamer te werk gaan alsof je de film Oldboy naspeelt. Ga je via de ventilatieschacht een toiletpot binnen terwijl deze bezet is, dan spat de poeperd zonder pardon uit elkaar. Hoewel de grafische details ook in dit geval achterwege blijven, moet je vooral niet te veel nadenken over hoe en waarom de ventilatie verbonden is met het riool en wat de gevolgen daarvan zijn. Met de sfeer is het in ieder geval dik in orde.
Wapens in Deadbolt zijn schaars. Het is daarom verstandig om regelmatig een melee-wapen op te pakken. Deels om kogels te sparen, maar ook om vijanden te doden zonder dat de rest op het geluid afkomt. Enkele van deze wapens, zoals de slaghamer, zijn zeer traag, waardoor timing cruciaal is. Raak je goed, dan vliegen de armen en benen door de kamer. Sowieso is een snel reactievermogen nodig om je met goed gemikte kogels uit benauwde situaties te redden. Deadbolt is uiteindelijk geen lange game, wel is er een level editor aanwezig.
Deadbolt is verkrijgbaar voor pc via Steam voor 9,99 euro.