Dead Rising 2 | Gamer.nl

Dead Rising 2 | Gamer.nl

Voor de Total War-purist is het ketterij van de hoogste orde: geen historische setting, maar een volledig fictieve wereld waarin orks, vampiers en dwergen elkaar brullend de hersenpan inslaan. Dat is misschien jammer voor de geschiedenisliefhebber, maar Total War: Warhammer belooft meer spektakel dan ooit tevoren.

Dead Rising 2 speelt zich twee jaar na de gebeurteni en van het eerste deel af. Hoofdrolspeler Frank West maakt plaats voor de stoere Chuck Greene, voormalig topmotorcoureur. Chuck is zijn vrouw verloren aan een eerdere uitbraak van het virus dat mensen omtovert tot zombies en tot overmaat van ramp is zijn dochtertje gebeten en moet zij, om niet te veranderen in een zombie, elke 24 uur een dosis Zombrex toegediend krijgen. Om haar continu van dit medicijn te kunnen voorzien, doet Chuck in Fortune City mee aan Terror is Reality-shows, waarin het de bedoeling is om op een motorfiets met kettingzagen zoveel mogelijk zombies te vermoorden. Uiteraard gaat het in Fortune City mis: de zombies breken uit en binnen korte tijd wemelt de Las Vegas-achtige gokstad van het ondode gespuis.

Het verhaal, de daaropvolgende plottwists en de bizarre personages staan bol van clichés en foute dialogen. We nemen dat de schrijvers niet kwalijk; hoogstwaarschijnlijk (lees: hopelijk) is het namelijk allemaal zo bedoeld. Dead Rising 2 presenteert zich als een wat foute, maar wel zo bedoelde B-film, in de stijl van een film zoals Shaun of the Dead. Dit moet je wel liggen, het spelt hangt namelijk samen van de overdreven dialogen en lompe zombieactie. Dit gegeven eenmaal geaccepteerd, dan valt er voldoende te genieten. Dead Rising 2 is namelijk niet alleen bij tijd en wijle erg grappig, het zit ook bomvol met subtiele verwijzingen, easter eggs en andere verborgen grapjes.

Dit betekent tegelijkertijd dat ondanks het zombiethema Dead Rising 2 geenszins een enge game is. Survival horror komt in dit geval neer op het continue opgejaagde gevoel dat spelers overhouden aan de ma a’s zombies die werkelijk overal te vinden zijn. Het ‘survival’-element komt daarnaast uitstekend terug in de manier waarop je wapens gebruikt. Werkelijk alles in Fortune City, of het nou een barkruk, koffiepot of honkbalknuppel is, is te gebruiken als wapen om de toch al vrij levenloze hersenen van zombies in te slaan. Daar komt bij dat het mogelijk is om wapens te combineren. Dat levert soms hilarische taferelen op, waardoor het nog leuker (en vooral grappiger) wordt om de vele zombies een lesje te leren. Denk aan een bladblazer die juwelen wegschiet of een emmer voorzien van een drilboor die dienst doet als zeer gewelddadige helm voor een willekeurige zombie. Een hele brede glimlach of zelfs een harde schaterlach zijn geen uitzondering tijdens het spelen van Dead Rising 2.

Ook de klok is een vijand

Helaas heeft Capcom buiten de paar toevoegingen weinig gesleuteld aan het spelconcept. Als speler vind je jezelf terug in een Safe House, ergens in Fortune City. Het is vanuit hier wachten tot het leger arriveert, iets wat 72 virtuele uren duurt. Gedurende deze 72 uur zijn diverse mi ies te volgen die het verhaal vertellen. Daarnaast dien je Chucks dochtertje iedere 24 uur een injectie Zombrex te geven, een goedje dat je logischerwijs eerst in de spelwereld moet zien te vinden. Tu en al deze standaard mi ies door, ontvang je steeds berichten van personen in nood of vreemde personages (psychopaten) die iets uitvreten wat niet door de beugel kan.

Die zijweggetjes in het verhaal zijn net als in het eerste deel voorzien van tijdsdruk. Om de hoofdmi ies te voltooien, dien je namelijk op vooraf gestelde tijden op specifieke locaties te arriveren. Alle tu enmi ies moet je dus timen, zodat je niet te laat aankomt op de locatie van de volgende hoofdmi ie. Toch is het niet onbelangrijk zoveel mogelijk tu enmi ies te voltooien, simpelweg omdat je daarmee PP (te vergelijken met XP) ontvangt, daardoor in level stijgt en meer leven, aanvalskracht of wapenslots ontvangt. Helaas weten dit levelsysteem en de tijdsdruk het gebrek aan variatie niet te verbloemen. Heel simpel gezegd draaien alle tu enmi ies, waaraan je de meeste tijd besteed, om twee zaken: of je komt in aanraking met een psychopaat die je moet verslaan of je redt mensen uit de klauwen van hordes zombies en brengt ze terug naar het Safe House. Hoe dan ook kom je onderweg duizenden zombies tegen die je ofwel een klap voor hun kop verkoopt, of gewoon ontwijkt door snel weg te rennen.

Het is dit gebrek aan variatie dat ervoor zorgt dat je in een – zeer toepa elijk, maar toch - levenloze gemoedstoestand terechtkomt en je eigen gedachten wel eens afdwalen. Heel Dead Rising 2 kabbelt een beetje op hetzelfde tempo voort, met steeds dezelfde locaties, dezelfde soort vijanden en dezelfde frustraties die terugkomen. In de zowel letterlijk als figuurlijk goedkope miniproloog Case Zero, dat hier op Gamer.nl een 8 ontving, kwam Capcom er nog mee weg. In een zestig euro kostende titel van meer dan tien uur gameplay valt het wel heel erg op dat de game weinig varieert. Saaie momenten liggen dan ook op de loer.

Coöperatief zombierammen

Om verveling tegen te gaan, probeert de game via de hoofdmi ies wat meer variatie en actie aan het geheel toe te voegen, bijvoorbeeld via een achtervolging cène op een motor. Door de wat houterige besturing en vooral de gedateerde graphics komt dit helaas niet helemaal uit de verf. Daarbij komt nog eens dat veel van de dialogen - geloof het of niet - alleen te volgen zijn via simpele tekstbalkjes zonder enige vorm van voice acting. Het zorgt ervoor dat je nooit écht in de game gezogen wordt en het valt op dat de techniek achter Dead Rising 2 de tand des tijds niet heeft doorstaan. De enige echt goed technische verbetering is een noodzakelijke; het voorheen zeer brakke savesysteem is helemaal onder handen genomen. In Dead Rising 2 is het nu wél mogelijk meerdere savegames op te slaan en dus ook af en toe wat uit te proberen. Dat was in het eerste deel nog niet het geval. Het zegt voldoende dat zoiets onbenulligs noemenswaardig is.

Toch moet gezegd worden dat de toegevoegde coöperatieve spelmodus, waarin het mogelijk is online met twee spelers het verhaal te doorlopen, een absolute meerwaarde is (ten opzichte van het eerste deel). Daarnaast kunnen spelers online deelnemen aan de Terror is Reality mini-games en met het vergaarde prijzengeld uit de online modus kan vervolgens in het soloavontuur van alles gekocht worden. Denk aan extra wapens, het kostbare goedje Zombrex of voorwerpen waar je helemaal niks aan hebt, maar die wel erg grappig zijn. De online functies van Dead Rising 2 zorgen voor extra toegevoegde waarde, alleen zijn ze niet krachtig genoeg om de basis van de game naar een hoger niveau te tillen.

Wel zeer krachtig, en voor de fans daarom waarschijnlijk dé reden tot aanschaf, is de enorme hoeveelheid aan content die in Dead Rising 2 is verwerkt. Dat verdient echt een compliment. Fortune City barst van de verstopte locaties, vreemde personages en wapencombinaties. Hierdoor zul je nooit alles te zien krijgen tijdens de eerste keer uitspelen. Dead Rising 2 is dan ook gerust drie of zelfs wel vier keer opnieuw te spelen zonder dat je alleen maar dezelfde dingen tegenkomt. Dit geldt dan wel slechts voor de spelers die zichzelf kunnen vermaken. De game bevat zoals eerder aangegeven niet al teveel variatie, maar creatieve geesten kunnen dat wel voor zichzelf creëren als ze Fortune City gaan beschouwen als digitale speeltuin waarin niks onmogelijk is.


Artikel als favoriet toevoegen
Deel dit artikel

Aanbevolen voor jou