Als je aan gameheldinnen denkt, is Lara Croft ongetwijfeld een van de eersten die door je hoofd schiet. De protagonist uit de succesvolle Tomb Raider-franchise speelde al in talloze games de hoofdrol en werd in twee films vertolkt door Angelina Jolie. Deze films weten de avontuurlijke sfeer uit de oudere games op het witte doek te toveren, maar met de nieuwe toon voor de franchise die in 2013 met de reboot werd gezet moet ook de filmreeks met zijn tijd meegaan.
De games hebben inmiddels een grimmiger, realistischer karakter gekregen waarbij er meer nadruk ligt op het overlevingsaspect in exotische gebieden. Ook Lara heeft een make-over gekregen. Ze is realistischer geproportioneerd en reageert op geloofwaardigere wijze op haar omgeving en gebeurteni en. Lara wordt al snel in de game gedwongen voor het eerst een persoon te doden en dat heeft een duidelijk emotioneel effect op haar.
Warner Bros. lijkt voor de filmreboot zo dicht mogelijk bij het bronmateriaal te willen blijven. In de reboot maken we kennis met een jonge Lara Croft, gespeeld door Alicia Vikander, die het probeert te rooien als fietskoerier in London. Ze is amateur MMA-vechter en profe ioneel collegeverzuimer die de eindjes zo goed en zo kwaad mogelijk aan elkaar probeert te knopen.
Ze lijkt, kortom, alles op rolletjes te hebben lopen. Alleen haar vader , een ooit welgesteld en gerespecteerd zakenman en avonturier, is in Lara's jeugd van de een op andere dag uit haar leven verdwenen en dood verklaard. Eigenwijs als Lara is, weigert ze de erfenis van het bedrijvenimperium van haar vader over te nemen. Daardoor heeft ze geen cent te rooien. Totdat ze op een door haar vader achtergelaten raadsel stuit en besluit een dierbaar sieraad te verpanden en de weg van het avontuur te bewandelen. Een opeenvolging van spelingen van het lot brengt haar in Hong Kong, waarna ze vervolgens op een mysterieus eiland schipbreuk lijdt. Samen met haar schipper een aantal slaven is ze overgeleverd aan een militante beweging, die onder leiding van een schietgrage psychopaat naar dezelfde archeologische schat op zoek is als zij. Die militante beweging, genaamd Order Of Trinity, wil de schat voor kwade doeleinden gebruiken en Lara wil dat koste wat het kost voorkomen.
Een grote déjà vu
Het kan zijn dat dit alles je enigszins bekend voorkomt als je de recente games hebt gespeeld. De film is namelijk een aaneenschakelding van bekende details en sleutelmomenten uit de games. Sommige scenes en decors lijken er rechtstreeks uit te zijn gehaald. Ook die onvergetelijke, emotioneel verwoestende eerste moord uit de game zit er in. Daarnaast hanteert Lara veelvuldig de pijl en boog en doet zelfs het herkenbare pikhouweel uit de recente games mee. Veel elementen die in de game heel erg sterk naar voren kwamen, zitten in de film. Daardoor voelt het als of Warner Bros. het zo veilig mogelijk aanpakt, wat er voor zorgt dat de film geen kans krijgt om boven zichzelf of het bronmateriaal uit te stijgen.
De film is overigens wel echt een lust voor het oog, en Alicia Vikander acteert vlot en boven verwachting. Een aantal mooie en soms duizelingwekkende camerashots zorgen er voor dat de bevredigend en levendig in beeld komt. Het is genieten geblazen met wilde achtervolgingen door drukke straten van Londen en door de jungle van het verraderlijke maar bloedmooie Japanse eiland. Wel is het jammer dat de bijrollen minder aandacht hebben gekregen en vaak niet duidelijk wordt uitgelegd is wat precies de motivatie is van personages. Het voelt alsof er een stuk wordt overgeslagen wanneer Lara's schipper de kans heeft om het eiland te ontvluchten, maar het niet doet, omdat hij niet zonder Lara wilt vertrekken. Vanwaar die loyaliteit? Dat wordt te weinig onderbouwd en breekt de geloofwaardigheid die in andere elementen van de film wel tot uiting komt.
Conclusie
Tomb Raider is een reboot met veel potentie, met name omdat de film zo makkelijk kan bouwen of het al cinematisch gecreëerde universum van de games. Enerzijds lijkt het alsof het lef van de game heeft plaatsgemaakt voor terughoudendheid, want de film had meer kunnen zijn. Aan de acteerprestaties ligt het niet, die zijn bovengemiddeld. Anderzijds is het mi chien wel goed dat Warner Bros. zo dicht bij het bronmateriaal is gebleven. Dit omdat de film anders risico loopt om té veel van het bronmateriaal af te wijken. Hoeveel gameverfilmingen zijn er afgebrand omdat het bronmateriaal niet in ere wordt gelaten? In de twee uur die de film duurt, was er mi chien meer ruimte om een meer solide verhaal te vertellen. Mi chien kan Warner Bros. voor het vervolg een voorbeeld nemen aan de gevierde protagonist, want die houdt wel van een risicovol gokje en heeft daarnaast ook de hersenen om te overleven.
Beoordeling
Door Toninho de Zoete