Wii-games van derde partijen staan nou niet bepaald bekend om de kwaliteit die ze bevatten. Op een aantal voorbeelden na, bijvoorbeeld Zack & Wiki en Boom Blox, weet niemand in de buurt te komen van de presentatie, grafische kracht en kwalitatief hoogstaande gameplay van de games uit Nintendo's eigen stal. De werknemers van THQ mogen zich vanaf nu echter dagelijks een klopje op de schouders geven, want De Blob is de nieuwe game op de Wii die iedereen gespeeld moet hebben.
In deze samenleving zijn we bijna allemaal een beetje grijs. Met diverse subculturen proberen we ons uniek te kleden, te gedragen en ons als een individu te presenteren. Uiteindelijk lopen we echter allemaal in een lange rij op weg naar onze dagelijkse verplichtingen. Omdat we zoveel dingen te doen hebben, blijft er nog maar weinig tijd over voor echte unieke bezigheden. We zijn met z'n allen een beetje een kudde schapen aan het worden. Dat is eigenlijk niet eens onze besli ing, het is gewoon de manier waarop onze voorvaderen onze samenleving hebben gebouwd en waar we automatisch aan meedoen.
Het lijkt in de eerste instantie een beetje overdreven, zelfs pretentieus, om een simpel ogende arcadegame als de Blob aan bovenstaande observatie te koppelen. Mi chien krijgt uw Gamer.nl-schrijver last van grootheidswaanzin? Niets van dat is waar, want de Blob laat er al na een klein uurtje spelen geen misverstand over bestaan: de boodschap is duidelijk. Laat die grijze, eentonige levenshouding achter je en geef de wereld kleur!
de Blob is, zoals je wellicht al vernomen hebt, ontstaan uit een project van de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht (HKU), waar men een aantal jaar geleden voor de stad een soort van game maakte om het voor de gemeente wat makkelijker te maken om nieuwe dingen toe te wijzen binnen de stad. THQ zag er wat in, zette ontwikkelaar Blue Tongue erop en de Blob is het indrukwekkende resultaat. Eigenlijk is deze game indirect dus ook een beetje Neerlands trots. Ja, we mogen er trots op zijn, laat daar geen twijfel over bestaan.
Het concept van de Blob is simpel: de wereld is door een groep soldaten van de INKT Corporation van alle kleur ontnomen. De inwoners van de spelwereld hebben niet alleen hun kleuren, maar ook hun vrijheid verloren en zitten nu binnen opgesloten terwijl ze van de gemene soldaten verschrikkelijk saaie taken uit moeten voeren. Gelukkig is daar de Blob, een stuiterend balletje dat verf op kan nemen en zo de straten, gebouwen en inwoners van de steden weer kleur kan geven. De speler neemt de controle over deze rollende snuiter.
Spelen met de Blob is een genot. De Blob rolt lekker en stuitert heerlijk over de daken van een stad die jij als speler net alle kleuren van de regenboog hebt meegegeven. Wat er voor de rest in je leven gebeurt is even helemaal niet belangrijk wanneer je op stap bent met de snelle verfklodder. De Blob rondbewegen doe je met de analoge stick op de Nunchuk, je springt door de Wiimote een korte ruk naar beneden te geven en zo ga je van links naar rechts en van onder naar boven door de verschillende levels heen. Natuurlijk moet je wel een kleurtje hebben en dat doe je door de diverse verfrobots in een level kapot te stampen. Selecteer ze met de Z-knop, geef weer een ruk aan de Wiimote en je jat zo alle kleur uit de robot. Mix verschillende kleuren om zelf ook weer andere kleuren te verkrijgen. Geel en rood is natuurlijk oranje, groen en blauw wordt paars. Zo maak je van de diverse steden en havens een bonte mix, haast een schilderij. Het is niet voor niets dat de Blob deze titel meedraagt, het doet namelijk erg denken aan de schilderstijl 'de stijl'.
Maar alleen een stad verven zou natuurlijk nooit lang leuk blijven. Je kunt het wel even doen, want het is heerlijk ontspannend om zomaar wat aan te verven, en er is zelfs een speciale modus in de game waarin je precies dat kunt doen. In de hoofdmodus waarin je nieuwe levels vrijspeelt zijn echter diverse mi ies te vinden. Deze mi ies accepteer je wanneer je maar wilt, al is er wel een tijdslimiet. Je hebt overigens nooit last van deze tijdslimiet, want door mi ies te voltooien krijg je weer extra tijd en de ontwikkelaar is daar zo vrijgevig in dat het nooit echt haasten wordt. Door mi ies te voltooien kleur je automatisch meer delen van het level en open je poorten die je naar andere gebieden brengen.
In een mi ie moet je bijvoorbeeld in één minuut een aantal gebouwen met een bepaalde kleur verven, of moet je tien reclameborden zien te raken om ze zo weer kleur te geven. Voor elke mi ie kun je ook nog eens brons, zilver of goud halen en gedurende het spel worden ze steeds pittiger. De game bouwt de moeilijkheidsgraad echter op een prima tempo op, zodat het voor iedereen bij te benen is. Ook hier weet de Blob de juiste balans te vinden. Soms worden mi ies echter onnodig pittig gemaakt door de camera die op enkele momenten de neiging heeft de verkeerde kant op te draaien. Met één druk op de knop centreert de speler de camera weer en kan er gewoon verder gespeeld worden, maar het zou je maar net op het verkeerde moment gebeuren. Gelukkig kunnen mi ies opnieuw gespeeld worden.
Dan zijn er ook nog eens vijanden. Natuurlijk zijn er de soldaten die je proberen te pakken, maar door een simpele grondstomp (Z-knop indrukken om een vijand uit te kiezen en een ruk aan de Wiimote geven om op ze te stampen) reken je met ze af. Ook zijn er verfjatters die proberen de verf uit de Blob te zuigen. Lukt dit, dan is de Blob weer doorzichtig en moet je nieuwe verf vinden om de wereld te kleuren. Water heeft hetzelfde effect, dus ook dat moet vermeden worden. Tevens is er zwarte inkt en de Blob zal zich in water moeten wa en om die troep van zich af te krijgen voordat hij door kan gaan met zijn mi ie.
De productie van de game is niets minder dan hoogstaand. de Blob heeft een klinisch uiterlijk dat gaat leven wanneer de levels kleur krijgen. Tu enfilmpjes zijn erg indrukwekkend en hebben veel komische momenten. De muziek bestaat uit rustige en hyperactieve jazz, wat perfect past bij de kunstzinnige gameplay. Alles oogt en klinkt dus solide en het is duidelijk dat Blue Tongue precies weet met welke grafische aspecten een game op de Wii het beste weg komt.
Wanneer de game uitgespeeld is, kunnen spelers zich storten op de offline multiplayer. Maximaal vier spelers kunnen losgaan in diverse modi die duidelijk gericht zijn op een plezierige avond op de bank met wat maten. Zo kan in Blob on the run maar één speler verven en moeten de andere spelers hem te pakken zien te krijgen om zelf te kunnen verven. Het zijn nieuwe manieren om oude modi die we al jaren spelen nieuw leven in te blazen.
Is er naast de rebellerende camera dan niets slecht aan de Blob? Ja, er zijn een aantal slordigheden. Zo kun je pas saven nadat je een level hebt uitgespeeld en laten die levels (tien in totaal) nou vrij lang zijn. Je kunt met gemak tot een uur bezig zijn en in deze drukke samenleving vol met verplichtingen is daar niet altijd tijd voor. Ook oogt de game af en toe een beetje kartelig, maar dat is een moeilijk te vermijden bijkomstigheid van games ontwikkelen op de Wii en het zorgt er niet voor dat de game minder prettig oogt. Daarbij komt dat je uiteindelijk niet de wereld precies vorm kunt geven zoals je dat zou willen. Een gebouw aanraken betekent automatisch dat deze helemaal geverfd wordt. Er zijn wel verschillende verfstijlen te behalen, maar het is niet zo dat je tot in detail een enkele muur van verschillende kleuren kan voorzien. Geen van dit alles mag de totale ervaring echter verpesten.