Na het uitstelvirus van 2009 belooft begin 2010 een van de beste gameperiodes sinds jaren te worden. Een van de eerste strijders in het voorjaar is Darksiders, een game die lange tijd onder onze radar heeft geleefd. Pas sinds we de game eind vorig jaar gespeeld hebben, staat 'ie op ons verlanglijstje. En terecht, zo blijkt, want Darksiders is een uitstekende game om het jaar mee te beginnen.

Bekijk de videorecensie van Darksiders

Het verhaal van Darksiders draait om War, één van de vier ruiters van de Apocalyps. War is op zoek naar eerherstel en wraak, omdat hij ongevraagd op aarde is gekomen ten tijde van de Apocalyps en sindsdien van al zijn krachten ontnomen is. Honderd jaar na dato mag War terugkeren op aarde om ten strijde te trekken tegen alles en iedereen die hem onrecht heeft aangedaan. Hoewel het verhaal wellicht wat simpel klinkt, komt het door de zwartgallige invulling en sterke vertolking door de stemacteurs toch goed uit de verf. In een labyrint van achterkamertjespolitiek en dubbele agenda's probeer je de waarheid boven tafel te krijgen. De eindjes worden in het begin weliswaar een beetje aan elkaar geknoopt, maar gaandeweg vallen de puzzelstukjes logisch in elkaar en wordt het verhaal juist een drijfveer om verder te spelen.

God of Darksiders

Het verhaal is belangrijk, maar uiteindelijk niet waar Darksiders om draait. In de puurste vorm is Darksiders namelijk een actiegame, die voor het knokken goed gekeken heeft naar onder andere de God of War-reeks. Door ritmisch op de aanvalsknop te drukken, tover je de bruutste slagen uit je zwaard. Vijanden vliegen na een mokerslag meters door de lucht en worden in tientallen stukken gereten als je al hakkend op ze afstormt. Ook de omgeving kan in je voordeel gebruikt worden, bijvoorbeeld door een lantaarnpaal uit de grond te trekken, en met magie spectaculaire spreuken op te roepen. De gevechten zijn ondanks alle mogelijkheden niet simpel en je moet goed leren om te gaan met het counteren en ontwijken van vijanden. Dit geldt niet alleen voor de eindbazen, maar eigenlijk voor alle tegenstanders, die net als jij steeds sterker worden.

Door dit mechanisme wordt het opnieuw bezoeken van locaties daarnaast ook geen saaie aangelegenheid, aangezien er altijd wel een stuk tuig van formaat is om tegen te vechten. Het terugreizen wordt ook beloond door het verzamelen van zielen. Zielen kunnen bij Vulgrim, een portaal-aan-portaalverkopende demon, ingewisseld worden voor nieuwe aanvallen en upgrades. Goedkoop zijn de aanvallen en upgrades echter niet, waardoor je om alle extra's vrij te spelen noodgedwongen een paar keer naar eerder bezochte locatie terug moet reizen.

Schoonheid

De wereld van Darksiders is er daarbij eentje om in te lijsten. Aan de hand van comic-held Joe Madureira is een wereld geschapen die in niets lijkt op de apocalyptische werelden die we in andere games tegenkomen. De welbekende bruin- en grijstinten zijn ingeruild voor een kleurrijk, artistiek geheel. Daarbij loop je niet alleen in steden rond, maar bezoek je ook verwilderde valleien, vervallen fabriekshallen en sfeervolle, half verwoeste kathedralen. Het is dat de wereld vol zit met demonen en andere vijanden, anders zou je soms vergeten dat Darksiders zich na de Apocalyps afspeelt.

Het verhaal en de actie zijn twee sterke punten van Darksiders, maar ook de puzzels kunnen aan het rijtje pluspunten toegevoegd worden. Naast een zwaard en zeis beschikt War ook over onder andere een soort enterhaak, een werpmes en zelfs een portaalopenend wapen. Nu lijken ook deze 'wapens' gericht op de strijd met alle demonen, maar in feite komen ze het beste van pas tijdens de puzzels.

De puzzels zelf zijn niet bijzonder origineel of moeilijk, maar vormen een welkome afwisseling. Zo moet je een werpster door een vuurbron gooien om iets aan te steken of kun je met water en portalen spelen om bepaalde afgronden te overbruggen. Dit soort puzzels zitten niet alleen in de lineaire kerkers die je bezoekt, maar ook in de wat ruimer opgezette omgevingen. Dit zorgt dan ook voor een goede reden om eerder bezochte gebieden nogmaals te bezoeken, op zoek naar nieuwe upgrades en andere verborgen schatten.

Potpourri

De lineaire kerkers in de game zijn overduidelijk beïnvloed door die andere grote gamereeks met soortgelijke locaties; Zelda. Op dit vlak komt de keerzijde van Darksiders aan het licht, zeker als je de God of War-achtige actie ook in acht houdt. Het spel is totaal niet origineel. Darksiders combineert het beste van allerlei games tot één smeuïg sausje, maar weer hierdoor helaas nooit echt inventief uit de hoek te komen.

Ook barst de game haast uit z'n voegen van de mogelijkheden. Bepaalde objecten, zoals de hoorn om stenen Golems aan de kant te krijgen, gebruik je daarom eigenlijk nauwelijks. De grote hoeveelheid opties maakt Darksiders aan de andere kant wel een afwisselende game, aangezien je van hot naar her wordt gesleept en puzzels altijd weer op een andere manier kunt oplossen. Bovendien is de game met een verhaalmodus van een kleine twintig uur een lang avontuur, dat nergens verveelt.

We hebben constant met een grote glimlach Darksiders zitten spelen. De game mag dan niet het meest originele product zijn, maar heeft wel heel goed gekeken naar wat een aantal grote gameseries nu eigenlijk zo succesvol maakt. Het is een goede game geworden, die op sommige vlakken helaas wel wat steekjes laat vallen. Maar dit zijn van die typische kanttekeningen die eigenlijk nooit echt storen, waardoor Darksiders een mooie aanvulling is binnen het actiegenre.

Bekijk de videorecensie van Darksiders