Oudgedienden van de serie zal het al opvallen bij de eerste bonfire, de beroemde dan wel beruchte ‘checkpoints’ die in de Souls-serie zo’n belangrijke plek innemen. Dat hevige vuur is het gevolg van verbeterde grafische effecten, waaronder de belichting. Dit zorgt er bijvoorbeeld voor dat het metalen schild op je rug voortaan duidelijk reflecteert. De nieuwe lichteffecten zijn een grotendeels geslaagde toevoeging, al hebben ze soms juist een averechtse werking. Op die momenten wordt het scherm plotseling heel donker, alsof de dynamische lampen op waren. Onder de streep is het alsnog een flinke verbetering, zeker voor een spel dat er op de PlayStation 3 en Xbox 360 met regelmaat nogal flets uitzag. En dat gebukt ging onder een droevige framerate zodra er vuur in het spel kwam.
Van dat alles is in Dark Souls Remastered eigenlijk geen sprake meer, ook dankzij de hogere resolutie (1080p op Xbox One/PS4, upscaled 4K op Xbox One X/PS4 Pro, native 4K op pc). Het bosrijke Darkroot Forest/Basin heeft hier bijvoorbeeld behoorlijk profijt van. Dat gebied was in de oorspronkelijke versies voorzien van een continue groenblauwe gloed, waardoor je zowel de bomen als het bos niet meer kon zien.
Ook het kolo ale Anor Londo komt veel beter tot zijn recht, omdat je dankzij scherpere achtergronden daadwerkelijk het gevoel van schaal meekrijgt dat de verlaten stad moet uitstralen. Toch zie je duidelijk dat het spel niet helemaal onder handen is genomen. In het eerste grote gebied zijn hier en daar wat extra plantjes geplaatst, die prachtig meewuiven met de wind, maar platte textures vieren nog altijd hoogtijdagen. Daar kunnen de betere graphics en hardware geen nieuw licht op schijnen. Gelukkig zat de sfeer van Dark Souls nooit in vooruitstrevende graphics en des te meer in die knisperende kampvuurtjes waar je na een zwaarbevochten overwinning even kon bijkomen.
Quality of life
De betere hardware heeft nog een bijkomend voordeel: alle laadtijden zijn drastisch teruggedrongen, wat in een spel waarin je geregeld doodgaat wel zo prettig is. Het maakt de multiplayerervaring, het ‘summonen’ van spelers naar jouw wereld of jezelf laten summonen naar die van een ander, een stuk minder moeizaam. Je kunt zelfs een wachtwoord instellen, zodat je specifiek samen met vrienden kunt spelen. Die optie zat al in latere Souls-games, maar is nu dus ook toegevoegd aan de eerste Dark Souls via de remaster, samen met dedicated servers, een verhoogde limiet van zes spelers per multiplayerse ie en de mogelijkheid om als coöppartner jezelf te healen.
Het spel kenmerkt zich door dit soort ogenschijnlijk kleine verbeteringen. Zo kun je eindelijk van hetzelfde gebruiksvoorwerp meerdere exemplaren tegelijk consumeren en is overstappen naar een andere Covenant een kwestie van bij een bonfire zitten en wi elen. Wie dat laatste snapt, zal een zucht van verlichting slaken. Wie geen idee heeft, heeft het ook nooit anders gekend. Zo voelt het toch alweer acht jaar oude spel iets moderner aan.
De wereld is je mensetende oester
Dat geldt niet voor alle aspecten, al is dat ergens maar goed ook. De eerste Dark Souls geeft je pas veel later in de game de mogelijkheid om snel naar de verschillende gebieden te reizen. Tot die tijd moet je die afstanden te voet overbruggen. Dat voelt bijna archaïsch als je het vergelijkt met de andere Souls-games, maar door die ontwerpkeuze komt de spelwereld echt beter tot zijn recht. Dat alle gebieden – hoog of laag, ver of dichtbij – via een of ander pad met elkaar verbonden zijn, blijft een van de indrukwekkendste prestaties van ontwikkelaar From Software.
Het zorgt ervoor dat de remaster zowel voor nieuwe als ervaren spelers de moeite is. Als je de eerste Dark Souls nog nooit hebt gespeeld, heb je dus geen idee welke kant je op moet. Zo krijg je toch nog wat mee van Dark Souls’ cultstatus, want er komt een moment dat je ergens een ‘verkeerde’ afslag neemt en ineens op veel moeilijkere tegenstand stuit. Voor spelers van het eerste uur geldt eigenlijk hetzelfde: ook zij kunnen alle kanten op. Zelfs als je Dark Souls kunt dromen, blijft het leuk om het spel weer eens in een compleet andere volgorde te spelen. De moeilijkheidsgraad schiet dan omhoog, maar dat wordt ruimschoots gecompenseerd door alle kennis die je al eens hebt vergaard over de wereld – waar de beste uitrusting en wapens liggen, welke voorwerpen je enorm uit de brand gaan helpen, enzovoort.
Prepare to sigh
Dark Souls blijft echter Dark Souls. Het spel vergt veel aandacht van zijn spelers, hoe ervaren die ook mogen zijn. Helaas lijkt die aandacht tegen het einde van de game niet helemaal wederzijds. Een aantal van de latere gebieden voelt wat lui, of eigenlijk vooral ‘lame’, wegens een opeenstapeling van irritante omstandigheden en op elkaar gepropte vijanden.
Daar is helaas niets aan veranderd, al dat valt eigenlijk niet te verwachten van een remaster. Het poetst de game op, maar dat laagje glans kan dergelijke problemen niet verhelpen. Het is daarom des te gekker dat vijanden in de remaster merkbaar agre iever zijn gemaakt. Het zijn net zeemeeuwen: ze zien eten en zwermen er ma aal op af. Ze blijven je bovendien achtervolgen tot de dood hen van jou scheidt, of andersom. Met name in de eerdergenoemde, latere gebieden leidt dat tot ronduit frustrerende, Leeroy Jenkins-achtige situaties. Wegrennen hoort natuurlijk geen effectieve strategie te zijn, maar Dark Souls Remastered straft het onevenredig hard af.
De heruitgave is desondanks een moeilijk te betwisten verbetering ten opzichte van het origineel, zeker voor de consoles van Microsoft en Sony, want de Xbox 360- en PlayStation 3-versie moet je vanwege framerateproblemen nu echt niet meer willen spelen. Het beruchte Blighttown kunnen beleven met een constante 60 frames per seconde maakt de aanschaf van de remaster al waard.
Bij de pc-versie is het een wat genuanceerder verhaal. De oorspronkelijke overzetting door From Software uit 2012 was erbarmelijk, want er moest een modder aan te pas komen om de resolutie en framerate van het spel te ontgrendelen. Dankzij al die mods is Dark Souls op de pc al jaren veel beter speelbaar, zij het zonder de gewenste optimalisatie voor verschillende systemen. Het is daarom maar goed dat eigenaars van Dark Souls op Steam vijftig procent korting krijgen op de aanschaf van de Remastered-versie, al schijnt de nieuwe pc-versie alweer te kampen met een lading online val pelers.
Dark Souls Remastered is getest op een PlayStation 4 Pro. Het spel is verkrijgbaar voor PlayStation 4, Xbox One en pc en komt deze zomer ook beschikbaar voor Nintendo Switch.