Dark Souls 2: Scholar of the First Sin

Lees ook de recensie van Dark Souls 2 voor PlayStation 3 en Xbox 360 en de achtergrond over de eerste pc-versie.

Ook de plaatsing van het soort vijanden valt nu wat beter te verantwoorden. Kort door de bocht: werkers waar gewerkt wordt, bewakers waar wat wordt bewaakt. En dan nog een breed scala aan monsters, want die heb je overal in de Souls-serie. Zeker in SotFS lijken ze af en toe letterlijk uit de lucht te vallen. From Software heeft naar hartenlust gehusseld met de locatie van zowel unieke als reguliere tegenstanders. Voor de veteraan is dat verrassend, want hij of zij moet plotseling de ooit zorgvuldig uitgedokterde routine voor een route herzien. Het maakt de remaster op zijn minst behoorlijk vers, een niet te onderschatten prestatie voor een game die slechts een jaar na het origineel verschijnt, en nota bene een week later dan spirituele opvolger Bloodborne.

Maar dan de nieuwkomers. Wie Dark Souls 2 nog nooit eerder gespeeld heeft, krijgt gek genoeg toch een andere ervaring voorgeschoteld. Waar de meeste remakes een definitieve ervaring beloven, ligt het bij SotFS wat lastiger. De aanpassingen zijn enerzijds ter behoeve van de balans, anderzijds is juist als doel gesteld om het evenwicht te ontwrichten. De lusten daarvan komen ten faveure van ervaren spelers, de lasten leunen op de schouders van nieuwkomers. Zij krijgen in hun beklimming van de toch al steile leercurve te maken met nieuwe pieken. Al in het eerste uur bijvoorbeeld. We zouden het hen niet kwalijk nemen als ze daarna in een diep dal terechtkomen en Dark Souls 2 niet meer oppakken. Dat kan nooit de bedoeling zijn geweest.

Die verwarring ging bij ons gelukkig haast ongemerkt over in verwondering. In het bijzonder voor de groep mensen die wel eens het B-team van From Software wordt genoemd. We moeten ze ’t nageven: voor iets wat riekt naar een gehaast uitmelkklusje, vatten ze de koe wel bij de hoorns. De game draait, met name op PlayStation 4, uitstekend. De hogere resolutie is een verademing na het ontzettende fletse Dark Souls 2 op PS3 en Xbox 360. Pc-spelers krijgen enkel een upgrade naar DirectX 11, zonder dat de game een toverdoos aan technische foefjes opentrekt. De beloofde en bijna beruchte belichting blijft helaas uit.

Uiteraard zit alle verschenen downloadbare content er standaard bij inbegrepen. Die was uitstekend, is dat nog steeds, maar steekt er wat minder uit. De content wordt nu logischerwijs op bepaalde momenten aan je beschikbaar gemaakt. Minder vanzelfsprekend, maar nog steeds even logisch, is de aanpassing van The Lost Bastille. De verlaten gevangenis voor onverlaten doet zijn naam eindelijk eer aan. Je komt er zoals het een Souls-game betaamt niet zo eenvoudig doorheen. Je komt er ook niet meer zo makkelijk meer weg dankzij een ‘nieuwe’ vijand die je voortdurend opjaagt. De meerwaarde hiervan is onmiskenbaar: het geeft meer gestalte aan een verhaal dat dankzij de minder samenhangende spelwereld aanvankelijk niet zo goed uit de verf kwam als in voorganger Dark Souls. En zo zijn er gelukkig meer voorbeelden. Neem de mysterieuze Heide Knights, die nu daadwerkelijk in het gebied Heide’s Tower of Flame rondstruinen.

Des te sterker is het contrast wanneer vijanden totaal misplaatst voelen. In Drangleic Castle staat letterlijk een paard op de gang. Het is een goedkope zet om een anders zo rijke ervaring van een nieuwe uitdaging te voorzien. Op die manier wordt de balans van een aantal toch al frustratiegevoelige gebieden volledig verpest. Met alle beloofde aanpassingen gingen we er vanuit dat From Software ook die pijnpunten aan zou pakken, maar het slaat de plank opnieuw mis. Voor een studio die een rechtvaardige moeilijkheidsgraad zo hoog in het vaandel heeft staan, is dat de grootst mogelijke zonde.

Kersverse Dark Souls 2-spelers zullen het waarschijnlijk niet opmerken, want zij hebben de eerdere uitgave nooit gespeeld. PlayStation 4- en Xbox One-eigenaars zonder een PS3 of Xbox 360 hebben daarbij geen keus: op de current-gen system is enkel de versie met alle aanpassingen beschikbaar. Scholar of the First Sin voor de last-gen spelcomputers en pc’s met DirectX 9 heeft enkel een nieuw computergestuurd personage om het verhaal wat beter af te ronden, bovenop wat wijzigingen aan de balans en omschrijvingen van voorwerpen.

Op PS4, Xbox One en pc’s met DirectX 11 biedt SotFS wel wat soelaas voor de toegenomen uitdaging in bepaalde gebieden: de nieuwe versie staat een maximum van zes spelers in één spelwereld toe, vergeleken met vier in de last-gen versie, waardoor je meer helpende zwaarden en schilden in kunt schakelen voor moeilijke momenten. Het blijft de vraag of nieuwelingen niet al gestruikeld zijn over de hoge instapdrempel voordat hen goed en wel de coöperatieve mogelijkheden worden aangereikt. De Souls-serie blijft in die zin een enigma, ondanks en dankzij alle kampvuurverhalen over de onvergeeflijke opzet van de reeks. Die traditie kan nu worden voortgezet door en voor de nieuwe generatie.

Dark Souls 2: Scholar of the First Sin is getest op PlayStation 4.

Door Marcel Vroegrijk