Iedereen die de James Bond-filmGoldfinger gezien heeft vast gemerkt dat er één persoonbovenuit stak. We hebben het niet over de Bondgirl met deverleidelijke naam Pu y Galore, maar over Oddjob, de ietwatzwaarlijvig lijfwacht van Goldfinger zelf. Het wapen dat hijhanteerde was van gelijke aard als de glaive in Dark Sector. WaarOddjob het echter met een hoed met scherpe rand moest doen, doet dehoofdpersoon uit Dark Sector het met een soort boemerangmes met driescherpe punten.
De glaive kan niet alleen gebruiktworden om vijanden -letterlijk- een kopje kleiner te maken, er kunnenook wapens en voorwerpen mee opgeraapt worden en knoppen mee wordeningedrukt. Om ervoor te zorgen dat het wapen ook echt gebruikt wordthebben alle wapens die je van je vijanden opraapt een ingebouwdesensor die merkt wanneer iemand met 'het virus' het wapen vastheeft.Voor een periode van tien tot vijftien seconde kan het opgeraaptegeweer gebruikt worden, waarna het wonderbaarlijk genoeg volledigverdwijnt. Op deze manier word je gewoon verplicht de glaive tegebruiken, iets dat in het begin vervelend lijkt, maar toch wel ergcool wordt naarmate je beter leert met het lompe ding om te gaan. De glaive heeft nog een andere leukebijkomstigheid: het kan bepaalde elementen voor een korte duur inzich opnemen. Gooi het ding door een vlam en er zullen vlammen van jewapen afspringen waarmee je vijanden in vuur en vlam kunt zetten. Ditkan ook met elektriciteit en ijs, waarmee de vijanden respectievelijkgeëlektrocuteerd en bevroren worden. Ook zullen er kleinepuzzels moeten worden opgelost om verder te komen in het spel. Denkhierbij aan het doven van de vlammen met een bevroren glaive. Helaaszijn deze zo simpel dat er nooit écht gesproken kan worden vanpuzzels.Net zoals elk zichzelf respecterend,hedendaags actiespel kent Dark Sector een dekkingsysteem. Loop naareen muurtje toe, druk knopje en je bukt mooi achter dit muurtje. Hetdekking zoeken werkt op zich goed in Dark Sector, maar er zitten tochwat haken en ogen aan. Zo is het bijvoorbeeld onmogelijk om vanuitdekking blind te schieten, iets dat ik meer dan eens wilde gebruikentegen een overvloed aan vijanden. Daarnaast is het van dekking naardekking bewegen niet al te soepel. Wanneer je bijvoorbeeld van delinkerkant van een deuropening naar de rechterkant wil, dan kan ditwel, maar de hoofdpersoon zal snel draaien en daarna geen dekkingzoeken achter de muur. Er moet dan weer apart dekking gezocht wordenachter die muur. Ondanks dat het dekking zoeken vaak wel goed werkt,voelt het toch een beetje afgeraffeld aan.Er moet natuurlijk een reden zijn omdekking te zoeken en daarom kent Dark Sector een stormvloed aanvijanden die je het leven zuur zullen maken. Hoewel we nietverwachten dat elke vijand in een spel er compleet ander uitziet,zien ze er in Dark Sector wel heel erg hetzelfde uit. Op zich geenprobleem wanneer de omgevingen wel voor de nodige afwi eling zouzorgen. Helaas is ook dit niet het geval en daarmee zijn we meteenbij het grootste minpunt aangekomen van Dark Sector: de herhaling. Naeen uurtje of zeven heb je het eigenlijk wel gezien met de game, hoeleuk het ook elke keer is om iemand te onthoofden met de glaive. Deomgevingen lijken veel op elkaar, de vijanden verschillen in delatere levels nauwelijks van die in de eerdere werelden en het aantalwapens dat je kunt gebruiken is redelijk laag. Het enige dat soms de sleur weet tedoorbreken zijn de gevechten met de eindbazen. Waar de eersteeindbaas, een helikopter, nog simpel met een raketwerper neergehaalddient te worden, moet later in het spel meer inzicht gebruikt wordentegen de zombiebazen. Stroom, ijs en vuur zullen vaker dan eens jevriendjes zijn in je strijd.Zoals gezegd zijn de omgevingeneigenlijk redelijk eentonig in Dark Sector. Nooit heb je echt hetidee van 'wauw, wat is dit allemaal!'. Het ziet er allemaal wel leukuit, maar het overtuigt nooit echt, iets dat het hele spel eigenlijkachtervolgt. Dark Sector is het op elk front 'net niet'. Deomgevingen, de stemmen en het geluid, telkens weer bekruipt je degedachte dat het met wat meer originaliteit en moeite, stukken beterhad kunnen zijn. Een perfect voorbeeld hiervan is hetzwartemarktsysteem dat het spel kent. Op deze markten kunnen wapensgekocht worden zonder de beveiliging tegen zombies. Om deze te kunnenkopen kunnen overal in het spel koffertjes met geld gevonden worden.Ook zijn er verschillende upgrades verkrijgbaar voor alle wapens. Ditgedeelte is echter zo afgeraffeld en overbodig datje vaak de markten gewoon voorbij loopt omdat je toch weet dat erniets te halen valt. Het aantal sloten om je wapens te upgraden isveel te laag en upgrades kunnen, als ze eenmaal geïnstalleerdzijn, niet meer verwijderd worden. Vaak zul je deze wapens niet eensgebruiken, omdat munitie redelijk schaars is. Je glaive is hetbelangrijkste wapen en de andere wapens lijken dan ook niet meer daneen aardige toevoeging. Maakt dit alles Dark Sector een slechtspel? Helemaal niet. Het is nooit diepgaand, nooit vernieuwend ennooit echt indrukwekkend. Het spel is wel heel vaak leuk,onderhoudend en vooral bloederig. Dark Sector moet dan ook niet alseen volledige maaltijd gezien worden, maar meer als die snack tu enje lunch en je avondeten. Het is lekker voor zolang het duurt, maarje kunt er niet heel lang mee vooruit.