Dark Mist (PSN) | Gamer.nl

Na eerdere trailers deze week is er een derde trailer van No Man's Sky uitgebracht.

Het lijkt vreemd, maar Game Republic is een vande weinige ontwikkelaars die ondertu en al twee exclusieve titels voor dePlayStation 3 op de markt heeft gebracht, namelijk Folklore en Genji: Days ofthe Blade. Minder positief is dat beide titels niet echt tot de absolute topbehoren, met vooral het teleurstellende Genji als dieptepunt. Mi chien daaromdat de ontwikkelaar het deze keer over een andere boeg gooit door Dark Mist uitte brengen, een spel dat exclusief via PlayStation Network te downloaden is. Dark Mistgaat van start met een verhaaltje dat ons laat kennis maken met Artemis, degodin van het licht. Zij moet noodgedwongen naar de aarde neerdalen omdat eenkwade macht de wereld wil onderdompelen in duisternis. Meer diepgang dan ditmoet je niet verwachten tijdens het spelen van Dark Mist, het verhaal is enkel aanwezigom de spelers van de illusie te voorzien dat ze met meer bezig zijn dan horden vijandenafknallen. Wie wat verder kijkt dan zijn neus lang is ziet echter meteen dathet, nouja, niet meer is dan horden vijanden afknallen. Toch moetdeze vorm van laagdrempeligheid niet per definitie betekenen dat we te makenhebben met een saai spel. Zo is Space Invaders ook niet meer dan een hoekigruimteschip dat enkel naar boven kan schieten, en ik hoef je niet te vertellenhoeveel succes dat spel nog steeds heeft. Een beter voorbeeld is mi chien nogRiff: Everyday Shooter, ook een PSN-game. Dark Mist hanteert namelijk hetzelfdesoort gameplay, maar biedt het de speler in een wat ander jasje aan. Alle peelt zich niet af in abstracte omgevingen, maar in fantasierijke kerkers. En jijbestuurt Artemis.Onzegoddelijke dame kun je door het linkerknuppeltje te bewegen laten lopen, terwijlje haar met het rechterknuppeltje alle richtingen op laat schieten. Deze maniervan besturen werkt na wat oefenen, net zoals in Riff: Everyday Shooter, ergprettig. Wat ook prettig is, is dat het wapen van Artemis, een gloeiende boog,drie schietstanden heeft. Zo wi el je met een simpele druk op de knop tu enhet lanceren van een brede pijlenregen tot het gooien van een lichtgranaat.Helemaal leuk is het dat Dark Mist geen lelijk spel is, vooral de lichteffectenen felle kleuren tijdens het gebruiken van de verschillende aanvallen voelenerg fris aan. Ook de soundtrack verdient een pluim. Deze is opvallenduitgebreid voor een PSN-spel. Het spelverplicht je nooit om een bepaalde schietstand te gebruiken, maar slimmerikenzullen snel doorhebben dat bepaalde vijanden beter te verslaan zijn metbepaalde aanvallen. Het is dan ook meteen een van de grootste troeven van DarkMist dat er een relatief grote variëteit aan monsters aanwezig is die je elk opeen andere manier te lijf moet gaan. Zo zijn er kleine wezens die aan jelichaam komen hangen waardoor je met je controller moet schudden zodat zeloslaten, grotere vijanden die je met kanonskogels bestoken en grote, kwadeblubberbollen die door zwarte bollen te schieten Artemis terug naar de hemelwillen sturen.Het meestindrukwekkend zijn echter de eindbazen die je regelmatig tegenkomt. Dit zijnknap vormgegeven monsters die niet enkel voorzien zijn van een pittigelevensbalk, maar ook van een uiteenlopend arsenaal aan aanvallen die ze in hetheetst van de strijd kunnen gebruiken. Op zulke momenten komt het er vooral opneer dat je Artemis perfect onder controle hebt, de kracht van je aanvallenkent en de juiste momenten weet uit te kiezen wanneer je tegenstander kwetsbaaris. De moeilijkheidsgraad van deze eindbazen ligt doordat je met al debovenstaande dingen tegelijk bezig bent redelijk hoog, waardoor je meer daneens het loodje zult leggen. Dit kanfrustrerend werken, maar aan de andere kant heeft het spel deze vorm van trail and error nodig om de levensduurwat te rekken. Mocht je de eindbazen meteen van de eerste keer kunnen verslaan,dan ben je namelijk na anderhalf uurtje spelen klaar met Dark Mist, om de gamedaarna niet snel weer opnieuw op te starten. Dit komt doordat de levelsverschrikkelijk lineair en herhalend zijn, er bijna niets te ontdekken valt ende moeilijkheidsgraad niet verder opgeschroefd kan worden. Ook had een coöpmode een welkome toevoeging geweest in plaats van een gare spelmodus waarin jealle levels nog een keertje mag doorlopen, maar dan met een aftelklok erbij.
Artikel als favoriet toevoegen
Deel dit artikel

Aanbevolen voor jou