Kinect geeft in Dance Central een hele nieuwe dimensie aan dansen en de twee lijken daarom ook voor elkaar gemaakt. Dansen draait namelijk om meer dan alleen snel voetenwerk op een matje zoals bij Dance Dance Revolution of met je armen de juiste bewegingen maken zoals bij Just Dance. Nee, dit keer moet je hele lichaam er aan geloven, want jij bent immers de controller. Of ze bij Dance Central ons voor ogen hadden betwijfelen we, maar we zijn niet te beroerd om de virtuele dan choenen aan te trekken.
32 nummers op de tracklist van Dance Central klinkt mi chien niet veel, maar de nummers bieden wel een ruime variatie aan genres. Van kla iekers als Lipps Inc met Funky Town en Salt-N-Pepa met Push It tot het recentere werk met Just Dance van Lady Gaga en Drop It Like It’s Hot van Snoop Doog en Pharrell. In principe zit er voor iedereen wel wat bij, tenzij je hoopte op keiharde metal of rock natuurlijk, maar daar kan je niet echt op dansen.
Dance Hero
Tijdens het dansen probeer je de bewegingen van de danser op het scherm zo goed mogelijk na te doen en per beweging scoor je punten. Hoe secuurder je dit doet, hoe meer punten je pakt en als je een reeks kunt vasthouden wordt jouw score vermenigvuldigd. Op het einde krijg je een aantal sterren uitgereikt op basis van jouw score, en met die sterren speel je nieuwe outfits, dansers en omgevingen vrij. Presteer je in een set goed genoeg, dan komt een uitdaging vrij die de nummers in een mix gooit. Eigenlijk dus gewoon hetzelfde systeem dat de basis vormt voor de Guitar Hero- en Rock Band-reeks, wat niet zo vreemd is met Harmonix als ontwikkelaar.
Om tijdens het dansen niet volledig verrast te worden door de verschillende dansbewegingen worden op zogenaamde flash cards schematisch en met naam weergegeven wat er komen gaat. Een beetje vergelijkbaar met de noten op een highway in de genoemde gitaargames dus. De flash cards zijn echter meer een geheugensteuntje dan dat ze zonder oefening bruikbaar zijn.
Met dansen is oefen namelijk e entieel en dat is niet anders in Dance Central. Voordat je een nummer danst is het daarom aan te raden om de Break It Down-modus te gebruiken. In deze modus wordt per moeilijkheidsgraad de dansroutine opgedeeld in hapklare brokken. Heb je moeite met een beweging, dan kunnen deze vertraagd nagedaan worden, waardoor zelfs de moeilijkere bewegingen onder de knie te krijgen zijn. Je kunt namelijk precies zien waar je fouten zitten door de rood omrande lichaamsdelen op het scherm. De Break It Down-modus is vooral op hogere niveaus een bijna onmisbaar hulpmiddel om een goede score neer te zetten, of je moet het dansje al kennen natuurlijk.
Vergefelijk, of probleem?
Gelukkig is het spel nog vrij vergefelijk met je bewegingen en zo blijft het toegankelijk voor de minder soepele gamer. Zolang je maar de goede intentie toont wordt iets al snel goedgekeurd, maar het verschil tu en goed en foutloos wordt wel degelijk opgemerkt. Het spel wordt niet kritischer op een hoger niveau, de moeilijkheidsgraad zit vooral in de uitbreiding van het aantal bewegingen. Op easy kent een routine iets van tien verschillende bewegingen, maar al snel groeit dit aantal tot minimaal het dubbele op medium en hard.
Het viel wel op dat het spel af en toe moeite had om onze handen en voeten goed te registreren, vooral bij subtielere bewegingen kort op het lichaam. Het ene moment werd de beweging wel goedgekeurd, maar even later in dezelfde routine niet. Dit trad vooral ’s avonds op als het wat donkerder was in de kamer, dus goede verlichting is kennelijk een pré bij het spelen. We hebben nog te weinig verschillende Kinect-spellen gespeeld om de schuld met zekerheid ergens neer te leggen, maar storend was het wel.
Het is niet het enige probleem dat af en toe optreedt met de controllerloze besturing. Vooral het navigeren in de menu’s laat nog wat te wensen over. De opties staan namelijk vrij kort op elkaar, en moeten geselecteerd worden door een vegende beweging. Het gebeurt dus regelmatig dat je net te hoog of te laag veegt en zo het verkeerde liedje start, of een liedje selecteert terwijl je eigenlijk naar beneden wilde scrollen.
Feestje
Buiten het afwerken van alle nummers en uitdagingen is er verder weinig te beleven in Dance Central. Je hebt de mogelijkheid om te zien hoeveel calorieën je verbrandt tijdens het spelen, kenmerkend voor de doelgroep waarop het spel gericht is. De multiplayer-modus beperkt zich tot twee spelers die om beurten een stukje van een nummer moeten dansen. Het in- en uittikken werkt gelukkig wel probleemloos, zelfs als er een flink lengteverschil tu en de spelers zit.
Dance Central is geen game die je weken lang fanatiek uren achter elkaar gaat spelen, maar meer een die je uit de kast trekt op een feestje om te laten zien wat Kinect kan. Wij vonden het in ieder geval een erg geslaagde ervaring, zelfs al proberen we de dansvloer normaal gesproken zoveel mogelijk te mijden. Dat we dit stukje met spierpijn tikken zegt mi chien nog wel het meeste over Dance Central: het is gewoon verdraaid leuk.