Voor wie niet bekend is met Curious George, de hoofdrol in zowel de films, boeken als de game, is weggelegd voor het overdadig schattige aapje George. In het begin leeft George in de jungle, maar wanneer hij daar de archeoloog Ted tegenkomt, besluit hij hem te volgen naar de grote stad. Daar werkt George zich door zijn nieuwsgierigheid van het ene probleem in de andere.
Rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan.
Curious George is een platformgame in al zijn onschuld. Je zult in het spel geen vijandige wezens hoeven te verslaan, lopen, springen en klimmen zijn namelijk je voornaamste bezigheden. Het is meestal de bedoeling om een bepaald object op een moeilijk bereikbare, hoger gelegen positie te bereiken. Hiervoor dien je langs hekken omhoog te klimmen, aan touwen en lianen te slingeren, langs buizen te klauteren, via kabels omlaag te zeilen en door ventilatieroosters te kruipen.
Meestal zijn er in de omgeving meerdere paden naar je doel, zodat je minder snel vast komt te zitten. Het ene pad is wat moeilijker dan de andere, maar bevat doorgaans ook meer bonu en waarmee je in het hoofdmenu schetsen, kleding en filmpjes vrij kunt spelen. Wanneer je ergens vanaf valt, kun je in de meeste gevallen gewoon doorspelen. Te pletter vallen kan in principe niet, behalve in een ‘oneindige afgrond’ en in water. Wanneer je daarin valt, zul je bij het laatste checkpoint terug worden geplaatst.
De omgeving bevat diverse 'Curious Objects' waar George mee kan interacteren. Meer dan een korte animatie is er echter niet bij.
Het springen en klimmen is meestal vrij eenvoudig, al vergt vooral de dubbele sprong soms een vrij nauwkeurige timing. Als George ook maar een klein beetje omlaag valt, kun je niet meer opnieuw in de lucht springen. Je moet dus precies op het dode punt nog een keer springen om een dubbele sprong te maken. Nu kreeg ik dit na een tijdje wel onder de knieën, maar de vraag is of dit ook geldt voor de doelgroep van het spel, gamers tu en de vier en acht jaar.
Naast het klim- en springgebeuren zijn er ook een aantal minigames in Curious George verwerkt. De meeste vallen in de categorie dansminigames, waarbij je op het juiste moment een bepaalde knop in moet drukken. De minigames zijn totaal niet moeilijk, maar eerder traag en vervelend lang. Zelfs jongere gamers zullen waarschijnlijk weinig uitdaging vinden in het trage verloop van de minigames.
Het is duidelijk dat Curious George een kinderspel is. Er wordt telkens duidelijk verteld wat je moet doen en de doelen worden van tevoren in beeld gebracht. Alleen de uitleg van de minigames wordt dan weer in de vorm van een grote lap tekst gepresenteerd. Dit had men op een leukere en interactieve manier kunnen doen, zodat je al doende leert hoe de minigames in elkaar steken. Wanneer je namelijk niet de moeite neemt om de tekst te lezen (en de doelgroep van het spel kán pas net lezen) weet je namelijk niet direct wat je te doen staat.
Curious George is dermate geweldloos dat de kijkwijzer het zelfs geschikt zou bevinden voor embryo’s. Het is dan ook en gemiste kans dat het spel niet voor de Nederlandse markt is gelokaliseerd. Van de doelgroep hoef je nog niet te verwachten dat ze vloeiend Engels kunnen. Het is daarom haast genoodzaakt dat ze het spel met een ouder iemand spelen, omdat ze anders niet weten wat de bedoeling is. Voor oudere gamers is Curious George een afrader, want in tegenstelling tot andere op kinderen gerichte gamers, is er in Curious George nauwelijks extra uitdaging te vinden.