De Duitse ontwikkelaar Crytek breidt met Crysis 2 zijn focus uit: de game komt in tegenstelling tot het eerste deel zowel voor de PC als de consoles uit. In de media ging het gerucht dat de PC-versie een overzetting was van de consoleversie, wat op weinig sympathie van PC-spelers kon rekenen. Het is daarom goed dat we precies deze versie hebben kunnen testen, om te kijken hoe het spel zich op de PC verhoudt. Het valt bij de instellingen gelijk op dat de kwaliteit van de graphics niet lager kan dan high (gevolgd door very high en extreme). Buiten dat, de resolutie en V-sync is er helaas niets in te stellen, een vreemde keus gezien de geschiedenis van Crytek. Wel is er via de console, een aparte modus die speciaal moet worden opgeroepen, om wat meer in te stellen. Momenteel ondersteunt de game alleen DirectX 9.0, Direct X 11-support zou later alsnog worden toegevoegd.
Jungle-moe
Crytek lijkt na Far Cry en de eerste Crysis, wellicht net zoals het publiek, moe te zijn geworden van de jungle. Crysis 2 verplaatst zijn focus daarom naar de bebouwde wereld. Eigenlijk is de stap naar een verlaten en verwoest New York zo gek nog niet, want al die palmbomen maakte het er niet bepaald spannender op. Niet alleen de omgeving is veranderd, ook de protoganist is omgewi eld. Deze keer speel je met Alcatraz, die van Prophet – de leider van Team Raptor uit het eerste deel– het bijzonder gewilde en bekende superpantser krijgt. Net als de game heeft ook het Nanosuit een tweetje achter zijn naam staan.
Het futuristische pak is dé oplo ing bij uitstek tegen de alieninvasie van de Ceph, die zich steeds verder uitbreidt. Het vormt naast de uitbraak van het Manhattan-virus, een virus dat lichaamscellen langzaam afbreekt, de grootste bedreiging voor de planeet. Het creëert de perfecte setting voor een alien-shooter: een verlaten, verwoeste en vooral dode stad. Overigens vecht je niet alleen tegen buitenaardse wezens, maar ook tegen de CELL, een particuliere militaire instelling die tegen het gebruik is van de Nanosuits.
Geen gevoel
Het nieuwe verhaal van Crysis 2 sluit aan op de gebeurteni en van het eerste deel. Dat klinkt redelijk logisch, maar in de praktijk blijkt de verhaalvertelling enorm vaag. Dat je het iets beter begrijpt als je het eerste deel hebt gespeeld, ligt aan het feit dat sommige aspecten (zoals de Ceph) bekend voor zullen komen. Het verhaal zit helaas vol met gaten die nooit worden gevuld, pas na een paar uur spelen wordt alles een beetje duidelijk. Je weet eigenlijk net zo weinig als Alcatraz zelf - die vooral bevelen van anderen opvolgt zonder vragen te stellen – terwijl Crytek toch veel voorkennis veronderstelt die eigenlijk nooit is gegeven.
De slechte verhaalvertelling wordt vooral duidelijk tijdens de uitleg van mi ies. Het laadscherm toont steeds een plattegrond en een korte briefing van de doelstellingen. Het maakt Crysis 2 emotieloos en je gaat het verhaal hierdoor als aparte hoofdstukken zien, en niet meer als één geheel. Dat is jammer, want de mi ies worden naarmate de game vordert steeds beter en intere anter.
Oog voor detail
Het is vooral de CryEngine 3 die echt schittert, want de graphics en het actiesysteem zijn fantastisch. Het eerste deel werd ook al om deze aspecten geprezen en tot op heden zijn er weinig games die zo gedetailleerd zijn als als de Crysis-reeks. Hoewel het gebruik van objecten niet bijster intere ant is – een paar waterkoelers, wat computerschermen en rotsblokken die je kunt wegtrappen - heeft Crytek zeker oog voor detail. Van roestende bu en tot houten kratten: het ziet er erg realistisch uit in een game die toch grotendeels sciencefiction is.
Dit realistische karakter wordt ook nog eens versterkt door de dynamiek van de spelwereld: bijna alles kan kapot. Tijdens een ritje in een tank was het leuker om snelwegborden om te knallen dan tientallen Ceph uit elkaar te zien spatten. Dit maakt bewegen en het gebruik van de omgeving nooit eentonig. Wanneer je achter een rotsblok schuilt, zorgen kogels ervoor dat de stukken echt om je oren vliegen. De kogelgaten in de auto achter je bevestigen het feit.
Supersoldaat
Eén van de meest vervelende aspecten van realistische first person shooters is dat het toch al snel ongeloofwaardig wordt. Wie knalt er in zijn eentje een heel peloton vijanden af zonder dood te gaan? Dit supersoldaatgevoel komt in Crysis 2 een stuk beter tot zijn recht en onderstreept juist de kwaliteit van het actiesysteem. Sinds Halo is het helemaal in om een gaaf pantser te dragen en Crysis 2 spant wat dat betreft sinds kort de kroon. Net zoals in het eerste deel heeft het Nanosuit vier functies, te weten armor, stealth, strength en speed, die deze keer wat beter geïntegreerd zijn.
Vooral de functies armor en stealth bepalen grotendeels de game. Dit onderscheidt het spel bijvoorbeeld van mede-sciencefiction shooter Killzone 3, omdat je veel tactischer te werk kunt gaan. Soms heb je zin om zo onzichtbaar mogelijk vijanden te vermoorden, en soms in met een dik machinegeweer alles aan flarden knallen. Het siert Crysis 2 dat je, in wat lijkt op een redelijk traditionele shooter, toch veel variatie aan kunt brengen. Dat komt niet in de laatste plaats door de bouw van de levels: veel omgevingen zijn zo gemaakt dat je verschillende opties hebt om aan te vallen. Je kunt vanaf een dak met een sniper te werk gaan, een turret van zijn plaats rukken en deze als machinegeweer gebruiken of gewoon in een jeep stappen. Het maakt de vrij lineaire mi ies nooit saai, terwijl je bijna altijd dezelfde doelstelling hebt: kill some aliens.
C4 for the win
De variatie in de aanvalsmogelijkheden vind je ook terug in de wapens. Zo heb je een kleine reeks aan aanpa ingsmogelijkheden zoals een geluidsdemper, groter magazijn of een laser scope. Je kunt hierdoor voor verschillende tactieken speciale geweren gebruiken. Naast de wapens is ook het Nanosuit aan te pa en. Tijdens de mi ies verzamel je Nano catalyst van de Ceph, een soort van glitterwolkje dat vrijkomt wanneer je een alien hebt gedood en geldt als experience. Met de ervaringspunten kun je enkele handige upgrades kopen voor het pak, variërend van een verminderd geluid van je voetstappen tot het minder snel opraken van je energie tijdens het rennen en springen.
'Het beste wapen' bestaat niet in Crysis 2, hoewel je snel genoeg merkt welk wapen effectief is tegen welke tegenstander. De kunstmatige intelligentie van de vijanden is, ondanks enkele bugs, best goed te noemen. Wanneer je wordt gespot, en dat gebeurt vrij snel, hergroeperen de vijanden zich en proberen ze je te flanken of hogere plekken in een level te bereiken voor het overzicht. De grotere en moeilijkere vijanden vormen een leuke afwi eling op deze ‘traditionele’ actie. Je kunt de moeilijkste aliensoldaat, een soort van grote megarobot, bijvoorbeeld alleen uitschakelen door een lading C4 en een paar raketten precies op zijn zwakke punt te mikken. En dat klinkt gemakkelijker dan het is.
De kunstmatige intelligentie van de Ceph is een stuk beter dan die van de CELL-mariniers. Noem het 'menselijk', maar veel soldaten gaan vaak gehurkt midden in een open gebied zitten en enkelen lopen tegen een kapotte auto aan. Bugs kun je het niet echt noemen, maar je mag hopen dat onze eigen soldaten niet zó dom zijn. Deze onvolkomenheden merk je vooral in de eerste levels van het spel, wanneer je nog voornamelijk tegen menselijke vijanden speelt. Het is op dat moment nog niet echt niet moeilijk om iedereen één voor één met een pistool en demper af te knallen, zonder dat ook maar iemand het door heeft.
Motion blur
Tijdens de actie valt nog iets op, waarschijnlijk als een van de eerste dingen: de game maakt gebruik motion blur, het onscherper worden van omgevingen wanneer je snel rondkijkt. Dit is typerend voor veel console-shooters maar ook de oude Crysis maakte er al gebruik van. Sommigen vinden het geweldig, anderen haten het tot op het bot. Het zet realisme tegenover actiesnelheid. Wie het liefst een muis en toetsenbord in de hand heeft, weet dat de reflexen op de PC sneller zijn dan op een console. Het kan daarom in het begin zorgen voor wat irritatie - na een snelle reflex zie je de vijand even vrij wazig – maar op den duur zorgt het toch vooral voor een geloofwaardig eerstepersoonsperspectief.
Online draait het niet alleen om chaotische actie, want het tactische aspect van de Nanosuits is nog steeds aanwezig. Je kunt bijvoorbeeld onzichtbaar worden en letterlijk langs spelers lopen zonder dat ze je zien of gebruik maken van de armor-modus, net voordat je wordt doorzeefd met kogels. Het laatste kan soms voor irritaties zorgen; andere spelers lijken niet dood te gaan en jij wel – maar voor die fout kun je beter bij jezelf te rade gaan. De multiplayer van Crysis 2 gaat door al deze aanvalsopties niet snel vervelen, en voelt gelijk heel anders aan dan bij de gemiddelde shooter.
Nanobrood
Op andere aspecten verschilt Crysis 2 minder van zijn directe concurrenten. Je hebt Deathmatch, Team Deathmatch en nog paar variaties op capture the flag, en het puntensysteem is vrijwel hetzelfde als in Call of Duty. Hoe beter je wordt, des te meer wapens en attributen zijn vrij te spelen. Het zijn de broodnodige aspecten die elke multiplayer behoort te hebben, maar meer dan het broodnodige krijg je ook niet. Het Nanosuit blijft het belangrijkste voor de game.
Terwijl het actiesysteem tot in de puntjes is uitgewerkt, is de beveiliging van de multiplayer zo lek als een vergiet. Crysis 2 wordt namelijk overspoeld met cheaters. Illegale gebruikers kunnen namelijk door een hack gewoon online spelen zonder dat ze geband worden. Het is zelfs nog erger dan bij Counter-Strike. Crytek is zich van het probleem bewust en werkt op dit moment aan een patch, maar het is treurig dat het anti-cheatsysteem zo gemakkelijk en vooral zo snel te hacken is. Je gaat je als koper afvragen waarom je überhaupt de game zo vroeg hebt gekocht.
Ondanks de problemen is de multiplayer een goede aanvulling op een heerlijke en vrij lange singleplayer. Het frustrerende aan Crysis 2 is enkel dat het zijn potentie niet volledig benut, door het wat betreft verhaalvertelling zo te verprutsen. Het maakt Crysis 2 tot het mooiste meisje van de klas, zelfs een van de leukste....alleen wel een beetje inhoudsloos.
De review van Crysis 2 is gedaan op een AMD Phenom II X4 995-systeem, met Kingston HyperX 4GB geheugen, Radeon 4870 X2 2GB, op Windows 7 64-bit.