Eigenlijk hebben we Crusader Kings II onterecht over het hoofd gezien. De game is al een aantal maanden uit, maar heeft niet heel veel aandacht gekregen. Dat komt misschien omdat de titel niet heel erg op een conventioneel computerspel lijkt. Er is geen echt doel, keuzes hebben niet altijd zichtbaar effect en alles ziet er vrij statisch uit. Toch biedt Crusader Kings II voor liefhebbers van ingewikkelde familievetes, politiek en historische elementen genoeg te doen. Het is daarom niet gek dat deze titel regelmatig met Game of Thrones wordt vergeleken.

Duidelijk, maar ingewikkeld

Eigenlijk is Crusader Kings II vrij simpel uit te leggen. Je ziet een enorme wereldkaart van bovenaf waarop je een gebied kunt selecteren dat je wilt leiden, bijvoorbeeld als koning. Daarna zegt het spel dat je meer land moet veroveren, of je koninkrijk moet uitbreiden, voordat het jaar 1452 is bereikt. Wanneer je begint mag je zelf weten, als het maar vanaf 1066 is.

Hoe je je land gaat leiden en uitbreiden is een stuk ingewikkelder. Crusader Kings II is zoals gezegd geen traditionele RTS. Je bouwt geen basis, hebt eigenlijk geen aanstuurbare eenheden en oorlog is niet altijd de oplossing voor het veroveren van land. Het zit er in zekere zin wel in, maar het gaat veel dieper.

Als leider heb je namelijk ook te maken met familie, mensen die voor je werken en vijanden. Het zijn de mensen die normaal op de achtergrond blijven in games, maar waar Crusader Kings II ontzettend ver in gaat. Je kunt mensen uithuwelijken, complotten smeden en moet op tijd een opvolger aanwijzen voor het geval je overlijdt. Op veel zaken heb je geen invloed, dus daar moet je van tevoren maatregelen voor nemen. Zo kan je opeens ziek worden, wordt je land aangevallen of worden je familieleden vermoord. Wat dat betreft is Crusader Kings II meer een managementspel dan een strategiespel en moet je op tijd een beslissing maken.

Uitgebreid

Dat blijkt ook uit de interface. Hoe het spel werkt is namelijk niet meteen duidelijk. Er is wel een uitgebreide handleiding met tips bij elk menuutje, maar de eerste speelsessies is het vooral experimenteren. Dat komt voornamelijk door de uitgebreide opties. Er zijn een hoop menu´s waar je doorheen moet klikken en waarin je weer tientallen opties hebt. Wat iets doet, heeft overigens niet altijd zichtbaar effect. Meestal krijg je via meldingen en tekst te horen wat iets doet, maar dat hoeft niet direct te gebeuren. Daarom heb je meestal meerdere speelsessies nodig om door te hebben wat effect sorteert en wat niet.

Zodra je door hebt hoe alles werkt, gaat er een letterlijk een wereld open. Omdat je kunt kiezen waar je begint, in welk jaar en op welke stand, maak je eigenlijk je eigen verhaal. Je kunt van baron opklimmen tot koning of beginnen als koning en je land zo veel mogelijk uitbreiden. Je kunt je focussen op je familie en nazaten, of de vijand helemaal kapot maken. Elke keer ontstaat een nieuwe politiek spelletje waarin je je helemaal kunt uitleven. Dat is ook echt de kracht van Crusader Kings II.

 

Het vraagt wel wat inlevingsvermogen van de speler, omdat er geen echte doelen in het spel zijn. Althans, deze doelen moet je zelf bepalen. Je krijgt aan het einde van een speelsessie wel een soort statistiekenoverzicht, waarin jouw resultaten worden vergeleken met echte historische gebeurtenissen. Dat is leuk, maar uiteindelijk draait het gewoon om het creëren van een eigen geschiedenis.

Daarin is dit spel ontzettend diepgaand, maar dat is ook de reden dat Crusader Kings II niet veel hoger scoort. De drempel om je echt te verdiepen in deze titel ligt vrij hoog. Voor veel mensen waarschijnlijk te hoog, omdat het niet altijd als een game aanvoelt, maar als een grote bak statistieken. Met wat visuele trucjes, een aangenamere interface en wat meer directe feedback was deze drempel al flink verlaagd en wordt het minder snel als saai ervaren. Vooral door de presentatie blijft het dus slechts interessant voor een beperkte groep mensen en dat is gezien de hoge kwaliteit jammer.