Grutte Pier is een belangrijk figuur uit de geschiedenis van Friesland. Deze boer gaf leiding aan een leger van boeren en andere lui die Friesland verdedigden van de Saksen. Door de jaren heen zijn er veel verhalen over de man geschreven, maar het ene verhaal is nog ongeloofwaardiger dan het andere. Hoewel er een historische Pier Donia heeft bestaan, schrijven sommige bronnen hem een bovennatuurlijke kracht toe. Of dat waar is of niet lijkt Triangle Studios niet zoveel uit te maken. De gamemakers willen een stukje Nederlandse geschiedenis laten zien in gamevorm en dat mag best een beetje overdreven zijn.
De speler bestuurt Pier zelf, een onrealistisch sterke spierbonk met een goede baard. Iedereen die een saaie geschiedenisles over deze man verwacht heeft het mis, want het is in Cro of the Dutchman al snel knokken geblazen. Met enkel zijn vuisten weet Pier honderden soldaten dood te slaan en als hij later ook nog een zwaard krijgt vallen er alleen maar meer slachtoffers.
Boer, vader en echtgenoot
Maar voor het zover is start Pier als een hardwerkende familieman die wat kleine klusjes doet. Hij moet wortelen oogsten en vis halen voor het avondeten. Het gaat mis zodra er soldaten op zijn erf rondlopen. Al snel blijkt dat de hele regio in gevaar is. Zonder keuze moet hij zijn gezin achterlaten en start hij zijn reis om leider en held van het volk te worden. Het resultaat is een spel van zo’n twee uur lang waarin je vooral veel vijanden neerslaat, heen en weer rent van gebied naar gebied en soms een stukje moet sluipen.
Het is een game met twee gezichten. Aan de ene kant is het een geslaagde poging om een geschiedenisles leuk te maken met een soepel speelbaar spel. Je krijgt niet te maken met oude man met een pijp die je huiswerk laat maken uit een dodelijk saai boek, maar met een lekker potje vechten. De stijl van de game is mooi, inclusief de tekeningen waarmee het verhaal verteld wordt. Als je klaar bent zul je nooit vergeten wie Grutte Pier is. Maar als spelervaring stelt Cro of the Dutchman teleur.
Grote grutjes
Neem bijvoorbeeld het vechtsysteem. Pier heeft met zijn vuisten of zijn zwaard twee aanvallen tot zijn beschikking, een zwakke aanval en een sterke aanval. De sterke aanval kost energie die na elke slag weer opgeladen moet worden. Pier heeft echter geen enkele manier om zichzelf te verdedigen of om aanvallen te ontwijken. Dit resulteert in situaties waarin je op de vijand inhakt totdat je leven te laag is, waarna je rondjes rent om je leven te regenereren en je weer gaat hakken. Natuurlijk is de timing van de te upgraden sterke aanval belangrijk, maar echt leuk zijn de gevechten zo niet.
De sluipstukjes vormen een prima afwi eling op deze actie, totdat de makers er een timer bij zetten en je na elk minuscuul foutje helemaal opnieuw moet beginnen. En ook al duurt de game maar twee uur, of drie uur als je de achievements wil halen, het telkens op en neer naar dezelfde locaties lopen gaat vlot vervelen. Daarnaast is de verhaalvertelling niet op alle punten even geslaagd, met dialogen die regelrecht uit een kindertoneelstuk lijken te komen. Hierdoor slaagt Cro of the Dutchman meer als leuke geschiedenisles dan als goede game.
Cro of the Dutchman is nu verkrijgbaar via Steam voor pc en Mac. De game kost 8,99 euro.