Als ontwikkelaar van een succesvolle serie zul je altijd met een dilemma blijven zitten. Maak je keer op keer dezelfde game met een grafische update en kleine veranderingen, of maak je een game die totaal anders is dan de vorige game? En als je dan het roer om gooit, wat doe je dan met je oude serie? Ook EA Los Angeles kwam voor dit dilemma te staan en koos er opmerkelijk genoeg voor om een van de grootste kla iekers in de games industrie radicaal om te gooien. Het resultaat Command & Conquer 4: Tiberian Twilight zal de fanbase waarschijnlijk voorgoed verdelen.
Ruim vijftien jaar hebben we kunnen genieten van de Command & Conquer-serie, die zonder twijfel aan de wieg stond van het RTS-genre zoals we dat nu kennen. Het verhaal van de legermachten GDI en NOD die vechten om de macht over het Tiberium, een waardevol buitenaards goedje dat de hele wereld heeft besmet met zijn giftigheid, is een kla ieker. Ook slechterik Kane, de kale leider van de NOD met zijn altijd sinistere plannen, is een icoon geworden. En na vijftien jaar nemen we met dit vierde deel afscheid van de Tiberium-verhaallijn.
Het begin van het einde
Het verhaal begint, heel toepa elijk, vijftien jaar voor het begin van de singleplayer campagne. Kane stapt naar het bestuur van de GDI om ze de Tacitus aan te bieden, een buitenaards artefact dat het Tiberium onder controle kan houden. Het groene goedje dreigt de wereld te vernietigen en er zit voor de GDI niets anders op dan samen te werken met Kane. In vijftien jaar tijd weet de NOD-leider, die inmiddels niet meer wordt vertrouwd door zijn eigen achterban, het Tiberium onder controle te krijgen. Maar Kane zou Kane natuurlijk niet zijn als hij er niet zijn eigen agenda op nahield.
Opvallend genoeg speel je voor het eerst in de Command & Conquer-serie voor beide legers met dezelfde generaal. Middels een GDI training leer je de kneepjes van het vak, waarna je kunt kiezen voor Kane of voor de GDI. Dat het verhaal een stuk serieuzer probeert te zijn, blijkt ook wel uit het feit dat je voor het eerst getrouwd bent en je vrouw geregeld tegen de camera praat. De emotie die je vrouw naar de camera uitstraalt voelt alleen wel een beetje ongemakkelijk. Toch stelt het verhaal van de singleplayer lichtelijk teleur omdat er eigenlijk helemaal niet zo veel vragen uit de eerdere delen beantwoord worden.
Grote veranderingen
Het kernwoord in Tiberian Twilight is verandering. Niet langer bouw je een basis, noch is er een economie om je zorgen over te maken. Ontwikkelaar EA LA gooit in dit vierde deel het roer volledig om en hoewel deze nieuwe gameplay prima werkt, zullen veel oude fans de veranderingen verachten. In plaats van een basis beschik je over een zogenaamde Crawler. Ieder leger heeft drie verschillende soorten van deze lopende eenhedenfabrieken; de aanvallende Crawler, die voornamelijk sterke eenheden kan bouwen, de defensieve Crawler die infanterie en verdedigingsbouwwerken kan aanschaffen en de ondersteunende Crawler, die luchteenheden en speciale krachten tot zijn beschikking heeft. Tijdens de gevechten kan bovendien gewi eld worden van Crawler, waardoor andere tactieken gebruikt kunnen worden.
Als je begint te spelen, kies je een van deze kla en die op over de kaart verspreidde landingszones opgeroepen kunnen worden. Aangezien het Tiberium volgens het verhaal nu onder controle is, hoef je je ook geen zorgen meer te maken over de economie. In plaats daarvan staat er een maximum aantal eenheden ter beschikking, waarbij nieuwe eenheden aangeschaft kunnen worden als de oude verwoest worden. Tiberium speelt in het veld alleen nog maar een rol door de over de kaart verspreide Tiberium-kristallen die, wanneer ze door een eenheid zijn opgepakt en naar de landingszone zijn gebracht, punten opleveren die gebruikt kunnen worden voor upgrades.
Online
In de singleplayermodus komt de nieuwe gameplaymechaniek niet altijd even goed tot zijn recht. Door het beperkt aantal eenheden is het, zeker in mi ies die bijvoorbeeld onder tijdsdruk plaatsvinden, vaak moeilijk goed de overmacht te krijgen tegen de vele computergestuurde tegenstanders. In de multiplayermodus ontstaat echter een sterke dynamiek die duidelijk maakt dat het sterkte punt van Command & Conquer 4 in de online onderdelen zit. In de multiplayermodus wordt gestreden om verschillende controlepunten verspreid over de kaart. Doordat er een maximum aantal eenheden is en er geen economie bestaat, kan de slag echter ieder moment omslaan. Gevechten, die in teams van twee gespeeld worden met per team maximaal vijf spelers, zijn daarom tot het eind spannend.
De balans tu en beide teams voelt nog niet helemaal perfect, maar ervaren spelers zullen ondanks deze balans probleempjes nog altijd winnen van de minder ervaren tegenstander. Sowieso wordt veel spelen beloond, want in tegenstelling tot andere delen zijn lang niet alle eenheden direct beschikbaar. In plaats daarvan heeft Command & Conquer 4 gekeken naar de structuur van MMO-games en wordt met het verslaan van vijanden ervaringspunten verdiend. Deze punten leveren uiteindelijk een hoger level op, wat op zijn beurt weer nieuwe eenheden en upgrades vrijspeelt. Hierdoor motiveert het om verder te spelen, want hoewel ieder leger zich wel kan redden met de basiseenheden, komen de unieke eenheden pas met de hogere levels echt in beeld.
De online mechaniek van Command & Conquer 4 heeft echter ook een vereiste die niet iedereen zal waarderen. Om de game te spelen, zowel voor multiplayer als voor skirmish en singleplayer, moet je continue online zijn, zoals onlang ook al vereist werd bij de PC-versie van A a in’s Creed II. Zolang de servers van EA het goed doen zal dat geen probleem opleveren, maar een technische storing kan er wel voor zorgen dat het tijdelijk onmogelijk is om te spelen.
Goede oude engine
Opvallend genoeg draait Command & Conquer 4 nog steeds op de Sage-engine, die oorspronkelijk werd ontwikkeld voor Command & Conquer: Generals. Door nieuwe lichteffecten en meer details in de eenheden kan de engine gelukkig verra end goed mee met de concurrentie. Toch valt het te hopen dat EA hierna eindelijk een geheel nieuwe engine gaat ontwikkelen, aangezien de Sage-engine qua aantallen eenheden en echt indrukwekkende grafische effecten inmiddels wel is ingehaald.
Command & Conquer 4 draait zonder twijfel om de multiplayer en die modus is vermakelijk. Je kunt er echter niet omheen dat Command & Conquer qua gameplay geen deel in de serie is die aanvankelijk zo geliefd werd. Dat hoeft niet erg te zijn, maar zal de fans ontzettend verdelen. Of deze nieuwe multiplayer uiteindelijk geliefd zal worden zal nog moeten blijken, maar het getuigt van enorm veel lef aan EA’s kant om deze riskante ommezwaai te maken. Het is alleen wel jammer dat de singleplayer hier een beetje onder moet lijden.