Clive Barker is zondermeer een van de meestgestoorde personen die de voorbije jaren de toelating hebben gekregen om ideeënte leveren die in videospellen toegepast worden. Zo'n zes jaar geleden kwam Undyingop de markt, een game waarin PC-bezitters voor de eerste keer met de man zijnzieke brein mochten kennismaken. Barker had echter nog meer griezelmateriaal inzijn hoofd zitten en sinds kort is dat verwerkt tot een gloednieuw spel: CliveBarker's Jericho.Verhalenwaarin godsdienst en bijbelverhalen een centrale rol spelen doen het na The DaVince Code beter dan ooit. Toch blijven die vertelsels meestal relatief braaf,met hier en daar een straffe uitspraak waardoor de gelovige wereld even in repen roer staat, waarna de storm alweer snel gaat liggen. Met Jericho gaat menechter een stapje verder door de Bijbel, het Scheppingsverhaal van Adam en Evaen nog meer typische geloofsiconen op een dusdanig ranzige manier weer te gevendat je jezelf af gaat vragen wat voor ziekelijke dagdromen Clive Barker tijdensde eerste lezing van de zondagsmis had. Een van desterke punten van Jericho is dan ook het verhaal. Al teveel verklappen we nietgraag, maar het komt erop neer dat de speler op pad gaat met een zeskoppig teamdat bestaat uit personen met paranormale gaven. Deze moderne tovenaars hebbenals opdracht gekregen een vreemde ruïne uit te kammen waar volgens geruchten ietsvan groot belang gehuisvest is. In de uren daarna (het spel eist ongeveer tienà twaalf uur van je tijd) maak je een reis door de geschiedenis, met als haltesmijlpalen als de Tweede Wereldoorlog en het Romeinse Rijk. Verwacht echter geensaaie bezoekjes aan musea of historische gebouwen, maar een met bloed en darmenbesmeurde omgeving.Het magduidelijk zijn dat Jericho geen hartverwarmend spelletje is. Clive Barker heeftzich helemaal laten gaan tijdens het scheppen van de sfeer, met als resultaateen arsenaal aan angstaanjagend uitziende vijanden, gaande van zwevendebabyrompjes tot een in latex gehulde Duitse oorlogscommandante. Het spijtigeaan de zaak is dat het er allemaal wel ranzig en gortig uitziet, uit je stoelspringen van de schrik zal zelden tot nooit gebeuren. Jericho is dan ook niette vergelijken met titels als Resident Evil of Silent Hill die het angstzweetvan je rug doen lopen. Het spel heeft daarentegen wel een enorm creapy soundtrack aan boord en bevat eenhoop knappe geluidseffecten die met een surround sound geluidset extra totleven komen. Toch heeft Clive Barker ervoor gekozen om van zijn creatie geenpure thriller te maken, maar een knalfestijn waarin je niet moet letten op een kogel meer of minder. Soms roeptJericho dan ook spontaan herinneringen op aan Painkiller, een first-personshooter voor de PC. Ook in die game was de spanning meestal ver te zoekendoordat je altijd wel genoeg ammunitie voor handen had om de gedrochten van jeaf te knallen. Aan de ene kant krijg je dus een ziekelijke wereld te zien, maaraan de andere kant heb je altijd de geruststelling dat je genoeg vuurkrachtachter de hand hebt, wat een veilig gevoel achterlaat. Nochtans krijg jetijdens Jericho nooit nieuwe wapens aangeboden: tijdens de eerste mi ies vanhet spel worden alle trucjes en gadgets al meteen beschikbaar waarna het aanjou is om van al die dingen efficiënt gebruik te maken.Het leukeis dan ook dat elk teamlid zijn eigen specialiteit heeft. Zo is er Delgado, eenspierbundel die een railgun aan zijn arm heeft gemonteerd en gebruik kan makenvan vuurmagie. Het is duidelijk dat dit teamlid dient om het brutere werk uitte voeren. Aan de andere kans is er echter de snelle ninja Church dietegenstanders in tweeën kan klieven met haar zwaard om daarna lekker los tegaan met een automatisch handgeweer. De ontwikkelaar heeft zijn best gedaan omelk teamlid een volledig andere speelstijl mee te geven, waardoor hij of zijautomatisch een eigen functie binnen de groep toebedeeld krijgt. Het is leuk omhet juiste teamlid uit te zoeker dat het best bij elke situatie past, maar somsmerk je dat er een paar dingen niet kloppen. Zo zijn erbepaalde teamleden die tijdens een groot deel van het spel volledig overbodigof simpelweg te zwak blijken te zijn. Als voorbeeld nemen we Jones, de persoondie als kracht de mogelijkheid heeft om uit zijn eigen lichaam te treden om opdie manier een vijandig lichaam binnen te dringen. Een gave met heel watpotentie, maar je moet enkel van Jones gebruik maken wanneer er zich een objectachter een muur bevindt dat je nodig hebt, bijvoorbeeld een schakelaar. Jekruipt op zo'n moment even in het lichaam van een vijand achter de omwalling enhup, de hendel kan omgezet worden. Leuk om te doen, maar verder heeft Jonesweinig tot geen nut en zorgt hij er bovendien voor dat je voortdurend doktertjemoet spelen.De ledenvan je team gaan tijdens gevechten namelijk nooit helemaal dood. In plaatsdaarvan liggen ze bewusteloos op de grond, wachtende tot een van de andereteamleden ze tot leven komt roepen. De intelligentie van je medespelers is nietvan het hoogste niveau, waardoor jijzelf meestal de pineut bent en constant heenen weer aan het lopen bent om teamgenoten te genezen. Het is al frustrerend genoeg dat je groep soms met vijftegelijk het loodje legt door een of andere domme actie die ze hebbenondernomen. Als jij dan ook nog eens je tijd moet verdoen om ze één voor éénterug tot leven te roepen is het spelplezier snel weg. Zeker tijdens desituaties waar je normaal gesproken simpelweg aan het knallen zou moeten zijn.

Wat ookniet helpt is de bekrompenheid van sommige levels. Telkens als de actie zichbinnen de muren van een of ander gebouw verplaatst lijkt Jericho eerder op eendigitale schietkraam dan op een spel waarin je enigszins de vrijheid krijgt omdingen te ontdekken. Gelukkig worden de ingesloten stukken soms afgewi elddoor ruimere gebieden, zoals een Romeinse arena of een immense kerk. Op zulkemomenten merk je dat Jericho heel wat potentie in zich heeft en dat het zondeis dat er veel te veel saaie gangetjes in het spel zitten. Een leukeafwi eling na het voortdurend leegpompen van kogelladers zijn de occasioneleknoppencombinaties die je moet uitvoeren. Zo kan het gebeuren dat een vliegendgedrocht je van de grond tilt om je kop eraf te bijten, maar als je knoppen diein een razendsnel tempo op het scherm verschijnen correct indrukt, deel je watrake klappen uit en laat het monster je uit zijn greep los. Veel meer afwi elingis er echter niet: Clive Barker's Jericho bevat namelijk geen multiplayer. Hetis ook helemaal geen noodzaak voor een first-person shooter om een onlineknalfestijn aan te bieden, maar door de nogal korte levensduur van het spel zouhet wel eens kunnen dat het griezelfestijn van Clive Barker snel naar de kastzal verdwijnen. Het spel herspelen op een hogere moeilijkheidsgraad zorgt erwel voor dat vijanden wat moeilijker tegen de vlakte te krijgen zijn, maarwaarschijnlijk heb je het na één keertje doorspelen wel allemaal gezien.