Vader SimCity was een groots man, die het bouw-je-eigen-stad-concept op sublieme wijze naar de top geholpen heeft. Zijn kinderen en kleinkinderen profiteren nog steeds van dit succes en proberen de legende levendig te houden. Ieder pakt dit op z'n eigen manier aan. City Life doet dit op een speelse manier en wist op de PC aardig te overtuigen. City Life's weg naar glorie gaat verder in een variant voor de Nintendo DS, genaamd City Life DS.
Het gebeurt niet vaak dat een simulatiegame goed scoort op de Nintendo DS. De twee belangrijkste redenen hiervoor zijn de besturing, die op de handheld nog niet zo soepel werkt, en de dynamiek, die vaak teveel wordt ingeperkt vanwege de beperkte rekenkracht van de DS. Zonder ervaring met de PC-versie van City Life, begon ik om deze reden ietwat terughoudend aan mijn stedenbouwkundige carrière op de Nintendo DS.
City Life DS pakt het handje van de speler vanaf het eerste moment stevig vast. De beginnende mi ies kunnen daarom mi chien beter gezien worden als een zeer uitgebreide tutorial. Hoe verder je vordert binnen deze mi ies, des te meer je te weten komt over de aspecten van de game en waar het verschilt van andere simulatiegames. City Life DS focust zich namelijk meer dan andere simulatiegames op het sociale aspect van een stad opbouwen. Er ontstaan naarmate je bevolking zich ontwikkelt meer sociale kla en. Gezien niet iedereen bij de elite van de samenleving kan horen, moeten er ook banen gecreëerd worden voor de zogenaamde 'arbeiderskla e'.
Een opvallend aspect van de game is dat hij, ondanks zijn compacte formaat, vrij diep gaat en veel opties heeft. Waar andere simulatiegames op de handheld een versimpeld concept hanteren, soms te simpel, lijkt City Life DS juist wel de diepgang van de PC-versie te willen behouden. Mijns inziens is dit een grote inschattingsfout geweest van de makers, gezien een scherm als die van de Nintendo DS niet is gemaakt voor talloze opties en ontelbare submenu's. City Life DS probeert simpelweg teveel informatie te geven, en hierin slaat de game de plank mis. Hoewel er binnen de menu's veel nieuwe gebouwen vrij te spelen zijn binnen de menu's, gaat dit ten koste van het overzicht. Hoewel dit soms niet erg is, is het wel vrij belangrijk om te weten wat voor e entiële gebouwen je moet bouwen om je samenleving een bepaalde richting uit te sturen. Helaas is dit zo goed als afwezig bij City Life DS.
De ontwikkelaar heeft goed gekeken hoe ze het touchscreen van de Nintendo DS konden gebruiken. De besturing van de game zit beter in elkaar dan aanvankelijk gedacht. Hoewel je soms nog wel eens zit te stoeien met het bouwen van een weg, is de besturing over het algemeen geen probleem. De graphics daarentegen voelen zeer minimalistisch aan. De complete game is opgebouwd uit kleine 2D-tekeningen waarin weinig animatie voorkomt. De enige animatie die je tegen zult komen is de ontwikkeling van gebouwen en de stilstaande stipjes op de weg die auto's voor moeten stellen. Er is duidelijk gekozen om de nadruk te leggen op de gameplay en de grafische aspecten op de achtergrond te laten.
City Life DS is zich een titel die niet compleet onspeelbaar is, maar die omlaag gehaald wordt door een combinatie van de overdaad aan informatie en opties, plus de minimalistische graphics. De potentie is er, maar het feit dat je onverdonderd wordt door typen gebouwen, submenu's en andere toeters en bellen, maakt de game er niet plezanter op. Men had er beter aan gedaan de game iets simpeler, maar daardoor wel beter speelbaar te houden.