Er zijn verschillende manieren om ergens naar toe te gaan in een game. Vaak rijden we ergens heen in een snelle sportwagen of een zwaarbewapende tank. En soms, heel soms, doen we dat in een doodgewone bus, zoals in de openbaar vervoer-managegame Cities in Motion 2. Klinkt spannend hè? Dat is het ook. Als je tenminste van plannen en management houdt. Dan is Cities in Motion 2 de perfecte game voor jou.
Verlang je naar meer dan dat, dan hoef je de game niet op te starten. Cities in Motion 2 lijkt soms zelfs helemaal geen spel, maar eerder een serieuze planningstool voor een gemeente om te testen hoe het openbaar vervoer zich houdt tijdens de spits. Alles oogt daarbij kaal en grijs. De redelijk vrolijke graphics van het eerste deel, samen met de herkenbare steden, zijn ingewi eld voor fictieve steden volgestouwd met betonnen wolkenkrabbers en kleurloze appartementencomplexen. Ook de zeer uitgebreide map-editor heeft een ontmoedigend effect. Het stukje software laat je een ontelbaar aantal steden bouwen, maar is niet gebruiksvriendelijk. Daardoor kan het bouwen van een nieuwe stad behoorlijk tijdrovend zijn.
Daar staat tegenover dat de makers sommige dingen echt verbeterd hebben. Zo kunnen je steden nu groeien. Hoe beter jij jouw lijnen plant, hoe sneller je stad uitbreidt en hoe meer geld er wordt besteed aan het openbaar vervoer. Tel daarbij op dat de steden nu veel groter zijn dan in het eerste deel en je weet dat er genoeg te managen valt. Ook de schaal waarop de game opereert, is best indrukwekkend te noemen. Wie helemaal tot op het straatniveau inzoomt, ziet niet alleen zijn eigen bu en en trams voorbij rollen. De straten worden gevuld met gehaaste Cim’s (de burgers van Cities in Motion), hulpdiensten, drukke kruispunten en gigantische winkelcentra. De gebrekkig kunstmatige intelligentie zorgt er helaas voor dat alles wat beweegt telkens dezelfde rondjes maakt, waardoor je nooit kan spreken van een echte, levendige stad, zoals bijvoorbeeld in SimCity.
Niet zo handig
Levendig of niet, uiteindelijk moet er gepland worden. Want zonder openbaar vervoer ligt je stad gewoon stil. Wie niet bekend is met het eerste deel, heeft zeker een paar uurtjes nodig om alles uit te zoeken. De tutorial, die bijna net zo leuk is als het invullen van een schadeformulier, helpt je daarbij nauwelijks. Wat wel hulp biedt is de ontzettend grote community, die werkelijk op iedere vraag antwoord heeft en zelfs op de proppen komt met handige filmpjes. Wil je alles zelf uitvinden? Bereid je dan maar voor op een lange weg van uitproberen, opnieuw beginnen en soms pure frustratie.
De game is allesbehalve gebruiksvriendelijk. Zo kun je de camera alleen naar links en naar rechts bewegen door middel van de WASD-toetsen en zijn de ontelbare schermpjes met data die je moet openen niet met één druk op de knop te sluiten. Bovendien kent de game onduidelijke doelstellingen en ben je als speler soms gewoon maar bezig met je eigen ding om op die manier voldoende geld te genereren.
Ondanks al die mi ers oefent de game ergens een geheimzinnige aantrekkingskracht op ons uit. Iets in ons heeft die onstilbare honger naar werkende bus- en tramlijnen. Honger naar een perfect lopende organisatie die alle burgers helpt daar te komen waar ze willen zijn. De manieren waarop we die honger kunnen stillen, zijn in Cities in Motion 2 bijzonder uitgebreid. Dit keer mogen we tot in de puntjes bepalen wanneer onze voertuigen rijden in de nieuwe optie om zelf de tijdschema’s in te vullen. Iets wat je niet hoeft te doen, maar voor de echte micromanager kan het de kers op de taart zijn. Ook mag je dit keer bepalen welke prijs die forenzen betalen voor een enkel ritje of voor een maandkaart.
Gewoon lekker in je eentje
Hoe moeilijk de game soms kan zijn, zo eenvoudig is het om nieuwe wegen, tunnels en tramlijnen aan te leggen. Met een paar simpele muisklikken kun je werkelijk de hele infrastructuur van je stad aanpa en, compleet met ingewikkelde eenrichting traten die ervoor moeten zorgen dat je bus en tram nooit lang stilstaan. Een zeer krachtig hulpmiddel in de strijd tegen mopperende pa agiers.
Wie eenmaal doorheeft waar je de beste lijnen kunt aanleggen, en begrijpt dat het verbinden van die lijnen de sleutel naar succes is, zal merken dat openbaar vervoer best logisch kan zijn. De mi ies worden dan ineens de moeite waard. Ook het gegoochel om de verschillende demografische bevolkingsgroepen op hun plaats van bestemming te krijgen, lijkt dan ineens een intere ante aangelegenheid. Bovendien zijn er verschillende manieren om een lucratief vervoersbedrijf te runnen, waardoor de game niet snel eentonig wordt.
Mocht je uiteindelijk toch uitgekeken raken op je eigen vervoersbedrijf, dan kun je altijd nog online proberen wat OV-tycoons te vinden. Zowel in coöp als tegen elkaar kun je met zes spelers aan de slag. Toch hebben we wel een klein beetje onze twijfels over deze modus, Cities in Motion 2 is namelijk een game die vooral tot zijn recht komt als je in je eentje speelt, omdat je veel geduld moet hebben en de gameplay redelijk traag op gang komt. Iets wat toch tegen je gaat werken als je onder druk met of tegen anderen gaat spelen. De behoorlijk lege servers lijken te bevestigen dat meer mensen hier zo over denken.
Onderaan de streep is Cities in Motion 2 zonder meer een uitgebreide sim, die jammer genoeg te weinig doet om aantrekkelijk te zijn. Het lijkt erop de makers zich dusdanig gefocust hebben op het authentieke aspect, dat ze zijn vergeten dat een game ook best vermakelijk mag zijn. Een minder ingewikkelde interface en wat meer specifiekere doelen zouden de game een stuk begrijpelijker en leuker hebben gemaakt. Nu heb je al snel het gevoel dat er weinig meer is dan wat buslijnen aanleggen en hopen dat er mensen instappen. Je komt zo heel moeilijk in het spel en mist ook de externe motivators om te blijven te spelen.