Er zijn een aantal ongeschreven regels in de game-industrie. Eén daarvan is dat er in een Role-Playing Game altijd een magiër zit en je altijd potions dient te drinken om weer beter te worden. Een andere, en dat is op dit moment van belang, is dat games die gebaseerd zijn op films nooit te pruimen zijn. En op deze ongeschreven regel is slechts één uitzondering: GoldenEye. Vanaf vandaag zijn het er twee: Chronicles of Riddick: Escape from Butcher Bay.

Prequel

The Chronicles of Riddick: Escape from Butcher Bay is een zogenaamde prequel op de film Pitch Black, die een paar jaar geleden verscheen. De andere Riddick film (die gewoon The Chronicles of Riddick heet), verschijnt eind augustus in de Nederlandse bioscopen en is weer het vervolg op Pitch Black. Ik raad je dus ook aan om deze game én de film Pitch Black te spelen/kijken voordat je naar The Chronicles of Riddick gaat. Maar genoeg over de films, we hebben het hier over het spel.

De hoofdpersoon in beide films de game is, hoe kan het ook anders, Riddick. Deze wordt gespeeld door Vin Diesel, bekend uit onder andere Triple X. Sterker nog, bij het maken van de game is Tigon Studios, Diesel's eigen bedrijf, nauw bij de ontwikkeling betrokken geweest.

Fantastische one-liners

Hoe dan ook, de game begint als premiejager Johns onze held Riddick naar de Butcher Bay gevangenis brengt. Van buitenaf en ook later van binnenuit lijkt het onmogelijk om te ontsnappen. Er is dan ook nog nooit iemand ontsnapt. Riddick is echter niet onder de indruk en dat laat hij dan ook de rest van de game merken. De man heeft werkelijk stalen ballen á la Tony Montana en zijn one-liners doen die van Schwarzenegger en Stallone verbleken. Deze zal hij meerdere malen uiten tegen bewaker Abott, ingesproken door rapper Xzibit.

Het doel van het spel is, zoals de subtitel al doet vermoeden, het ontsnappen uit de Butcher Bay gevangenis. Hierbij word je geholpen door je mede gevangen, die in ruil voor wat hulp van jouw kant bewakers kunnen afleiden of je goedkoop aan een shiv (zelf gemaakt steekwapen) kunnen helpen. Zoals gezegd moet je er ook wat voor terugdoen en daar komen de sidequests in beeld. Vrijwel alle gevangenen willen namelijk wel wat van je. De één wil dat je z'n bril zoekt en de ander wil dat je een gevangene die hem nog iets schuldig is, afmaakt zonder dat de bewakers het zien. Alles heeft namelijk een prijs in Butcher Bay.Eerste persoonsperspectief

Zoals je waarschijnlijk wel weet bekijk je de spelwereld vanuit Riddick’s ogen, oftewel het eerste persoonsperspectief. Het is hier – en dat is absoluut een pluspunt – een beetje á la Breakdown gedaan. Geen heads up display met evensmeter en het aantal kogels in beeld. Nee, helemaal niks. Het aantal kogels dat nog in je geweer zit is vermeld op het kleine schermpje op je geweer zelf en je levensmeter komt alleen in beeld tijdens vechtsituaties. Je krijgt dus echt het gevoel dat je Riddick ook daadwerkelijk bent. Dat gevoel wordt ook versterkt door de mooie graphics. Helaas loopt er op extreem willekeurige momenten echter wel eens iets in de soep. Zo lijken er af en toe iets te veel horizontale lijnen in beeld te komen, waardoor het geheel er nogal kartelig en lelijk uitziet. Gelukkig gebeurt dit niet al te vaak.

Feit is dat dit gewoon een erg leuke game is om te spelen. Er gebeurt steeds weer iets verra ends en het is een erg leuke ervaring. Het spel is extreem gevarieerd, zodat je op sommige momenten een soort Sam Fisher bent, terwijl je je op andere momenten meer een Master Chief voelt die gun-blazing alle guards uit de weg blaast. Helaas is het spel wel enorm kort. En dan bedoel ik dus ook énorm kort en niet een beetje kort. Na het uitspelen van Riddick stond de klok bij mij op amper zeven uur. En ik zou het niet snel voor een tweede keer spelen, want er is immers niks nieuws te doen. Een fantastische ervaring dus, maar niet voor de tweede keer. Er is ook geen multiplayer om je mee zoet te houden, dus mensen met een krap budget raad ik Riddick eigenlijk af. Tenzij je een óntzettende fan van het genre bent dan.

Kleine Minpuntjes

Helaas is niet alleen de korte levensduur een minpunt. Er zitten nog een aantal kleine minpuntjes in die niet écht heel erg storend zijn maar toch de speelervaring af en toe licht belemmeren. Zo is de kaart werkelijk bagger, wordt het spel aan het eind een beetje repetitief en is de intelligentie van de vijanden af en toe gewoon om te huilen. Badguys rollen soms voor de grap ‘opeens’ om en blijven ook nog wel eens ergens achter een muur of hek haken, zodat ze niet verder kunnen lopen. Vreemd. Je kunt het mierenneuken noemen, maar toch, het is wel lichtelijk storend.