Castlevania: Lords of Shadow - Mirror of Fate | Gamer.nl

EA Sports heeft een gratis FIFA 14 Ultimate Team: World Cup-modus aangekondigd voor FIFA 14.


Mirror of Fate is als de tu enpaus voor de poos tu en Lords of Shadow en Lords of Shadow 2. Op het spel valt kwalitatief weinig aan te merken, een wat moeizame framerate en beperkte variatie in vijanden daargelaten. Toch heerst nooit het idee dat je een net zo impactvolle ervaring als Lords of Shadow aan het beleven bent. MercurySteam schetste daarin het profiel van de persoon achter Dracula en hield ons ons zo een spiegel voor; een mens hoeft niet slecht te zijn, maar wat als het lot andere plannen heeft?

Die vraag is voor Mirror of Fate bijna retorisch. De game speelt zich tu en de eerste en tweede Lords of Shadow af; de kaarten zijn dus al grotendeels geschud. Dat je de game chronologisch in omgekeerde volgorde doorloopt, zegt genoeg. Beginnend met Simon werk je de stamboom van de Belmonts naar beneden af, tot je bij de wortel van de problemen tu en de clan en Dracula uitkomt. Waarom de twee onlosmakelijk verbonden zijn, is sinds het einde van Lords of Shadow wel duidelijk. De climax waar Mirror of Fate op aanstuurt, lijkt al net zo onvermijdelijk. Het spel probeert wel het een en ander uit te diepen via geanimeerde storyboards, maar eigenlijk is die ene wetenschap voldoende. De vete tu en de Belmonts en Dracula, die volgens MercurySteam centraal zou moeten staan, blijft grotendeels onbelicht. En dat is een gemiste kans van de studio, want die relatie werd in voorgaande delen nooit echt goed uitgewerkt.

Ca - si, ca- non?

Mirror of Fate doet zo meer aan als een spin-off, waarbij precieze details zijn weggelaten om de continuïteit niet te doorbreken. Behoorlijk zonde, omdat het spel Lords of Shadow verder perfect nabootst. Het is alsof de ontwikkelaar Lords of Shadow’s rijke spelwereld heeft ingeklapt tot een 2D-model, en daar vervolgens allerlei lagen in aan heeft gebracht. Als een van de Belmonts struin je van links naar rechts door Dracula’s gigantische kasteel. Hoe groot dat is, komt pas goed tot zijn recht wanneer je de 3D-slider helemaal omhoog gooit. Plotseling doemen hele bergketens op door glas-in-loodramen, pa en er ineens honderd man aan een ooit zo smal lijkende eettafel en maakt plat vermaak plaats voor een theater dat dieper gaat dan je oog reikt. Voor zover de framerate het trekt, is Mirror of Fate een van de mooiste 3DS-games tot nu toe.

Het spel leent ook het vechtsysteem van Lords of Shadow, zij het met enkele aanpa ingen vanwege de ontbrekende derde dimensie. Toch zijn in principe alle aanvallende, defensieve en ontwijkende bewegingen aanwezig, wat voor een enorm arsenaal zorgt. De tactiek zit ‘m nog steeds in de juiste combinatie van helemaal losgaan en weten wanneer je even gas terug moet nemen. Echte vechtersbazen deinzen niet eens terug, maar blokkeren op het juiste moment en rijgen zo de goorste choreografieën aan elkaar. Het bloed spettert nog net niet uit je scherm. Knokken is desondanks dusdanig diepgaand dat durfallen alleen al daaruit uren spelplezier kunnen putten. Wel steekt het determinisme weer de kop op; je kunt niet zoals in Lords of Shadow bepalen welke nieuwe moves je vrijspeelt.

Heer en meester in de schaduw

Mirror of Fate is in die zin wellicht wat te gestroomlijnd. De geschiedenis (of toekomst in dit geval) herhaalt zich bovendien, waardoor je meerdere keren dezelfde locaties en bazen aandoet. Liefhebbers van de Metroidvania’s zullen ook weinig redenen vinden om de rest van het kasteel uit te kammen. Toegegeven, Mirror of Fate zit vol geheimen, maar de beloning is altijd meer van hetzelfde : meer magie, meer leven of meer subwapens. En laat je daar nou net al genoeg van hebben. Dankzij de zorgvuldig gedoseerde spelervaring die ook een Lords of Shadow kenmerkt, word je vanzelf sterk genoeg dankzij nieuwe mechanics en extra ervaringspunten. Daarmee is het echt net de consolegame uit 2010, zij het met een minder uitgebreid plot.

Dit korte verhaal van Mirror of Fate lang maken, legt de focus vooral op wat het nieuwste deel niet is. De rijke historie van Castlevania kan onmogelijk volledig geflecteerd worden in dit nieuwe deel. Mercury Steam heeft geen Metroidvania gemaakt, noch een kla ieke zoals die op de NES. De studio levert het Lords of Shadow-format af op broekzakformaat en dat is ergens pure fanservice. Liefhebbers mogen zo van het lange wachten tot LoS 2 een goede acht uur aftrekken, nieuwkomers hebben er een heerlijke actieplatformer bij ; oudgedienden kunnen DS-game Order of Ecclesia nog gewoon op hun 3DS spelen. Het voelt alleen een beetje leeg soms. Zoals wanneer Dracula in de spiegel staart.


Artikel als favoriet toevoegen
Deel dit artikel

Aanbevolen voor jou