In den beginne kregen wij op Xbox Live Arcade voornamelijk te maken met remakes van games die we al jaren kenden. Recent lijkt de arcade echter bijna een extreme makeover te hebben gehad, want in plaats simpele ports uit de middeleeuwen van het gamen, de jaren tachtig, krijgen we nu veel compleet nieuwe, originele games. Games zoals de onlangs verschenen side scrolling beat 'em up Castle Crashers, dat zich ironisch genoeg in, jawel, de middeleeuwen afspeelt.
Castle Crashers is een apart spelletje, zo valt al de eerste minuut op. Ontwikkelaar The Behemoth, dat bekendheid verwierf met het Flash-spelletje Alien Hominid, werkte enkele jaren aan een spiritueel opvolger. Met Castle Crashers als resultaat. Wat onmiddellijk opvalt is dat Castle Crashers qua stijl wederom veel wegheeft van een Flash-game. Dat is ook meteen de charme van Castle Crashers. Want hoewel we hier in principe te maken hebben met een kla ieke beat 'em up zoals we die kennen uit het NES- en SNES-tijdperk, weet The Behemoth Castle Crashers subliem te presenteren.
In Castle Crashers neem je de rol aan van een willekeurige ridder. Samen met maximaal drie medespelers dien je door talloze levels heen te hakken om zo welgeteld vier prinse en te redden. Onderweg kom je talloze uiterst vreemde wezens tegen, zoals herten die het in hun broek doen van angst en met zwaarden zwaaiende teddyberen. Het is de subtiele humor van Castle Crashers, die nog eens versterkt wordt door de al eerder genoemde grafische stijl. De game verplettert je niet onder de onderbroekenlol, maar kent door subtiele animaties en gekke personages een grappige, luchtige ondertoon.
De gameplay zelf is weinig revolutionair, aangezien we dit soort games al ruim twintig jaar kennen. Toch voelt de gameplay van Castle Crashers niet verouderd, hooguit bekend. Door het gebruik van enkele simpele combo's, magie en een levelingsysteem brengt de game echter genoeg twists aan in het genre die zorgen dat het spel gedurende de gehele speeltijd intere ant blijft. En dan hebben we het nog niet gehad over de eindbazen, die er door hun grappige uiterlijk en animaties stuk voor stuk leuk uitzien en eveneens intere ante gevechten bieden. Ook vind je in Castle Crashers af en toe dieren die hun speciale vaardigheden aan jou ter beschikking stellen.
Het speerpunt van Castle Crashers is de mogelijkheid om de game met meerdere mensen te spelen. De weg naar de prinse en moet dan samen doorhakt worden, wat soms tot veel vermaak op de bank zal leiden. Iedere keer dat je een prinses redt veranderen je partners echter in je vijanden. In een strijd op de dood vecht je om wie van de prinses een zoen mag ontvangen. Tijdens het vechten met en tegen vrienden wordt echter wel het grote minpunt van Castle Crashers steeds sneller duidelijk.
Dit grote minpunt van Castle Crashers is er een die eigenlijk geldt voor al zijn genre genoten: het buttonbashen. Snel op willekeurige knoppen drukken is vaak de makkelijkste tactiek, waardoor de game niet altijd even uitdagend is. De combo's stellen weinig voor en je hebt weinig controle over de gevechten. Hierdoor heb je nooit het gevoel zult hebben dat je het slagveld domineert omdat je het spel goed beheerst. Of je nu dus in je eentje of met meerderen speelt, uiteindelijk is Castle Crashers vrij simplistische game, die alleen maar makkelijker wordt als je het met meerdere mensen speelt. Dat wil niet altijd zeggen dat je met wat training niet iets beter wordt dan een ongeoefende tegenstander, maar het vechten is zo simpel dat iedereen die de controller voor het eerst oppakt meteen een aardige concurrent kan zijn. Gelukkig betekent dit ook dat Castle Crashers een leuk spelletje is om eventjes te spelen en dit is dan ook de meerwaarde van de game.